Τη Δευτέρα 27 Μάρτη ένας πρόσφυγας κρεμάστηκε στο λιμάνι του Πειραιά. Ήταν γύρω στα εικοσιπέντε του χρόνια, με καταγωγή από τη Συρία και στα ρούχα του βρέθηκε το δελτίο αιτούντος διεθνούς προστασίας. Είναι χαρακτηριστικό πως για το τραγικό αυτό περιστατικό δεν έχουν βγει στην επιφάνεια άλλες πληροφορίες, πέρα από την είδηση αυτή καθ’ αυτή.

Τρεις ημέρες αργότερα, την Πέμπτη 30 Μάρτη ένας εικοσιεννιάχρονος πρόσφυγας αυτοπυρπολήθηκε μέσα στο hot spot της ΒΙΑΛ στη Χίο. Τη στιγμή που βρισκόταν μέσα στο χώρο καταγραφής περιέλουσε το σώμα του με εύφλεκτο υγρό και απείλησε να βάλει φωτιά. Τότε, ένας μπάτσος τον αιφνιδίασε από πίσω, τον χτύπησε στο χέρι που κρατούσε τον αναπτήρα και προσπάθησε να του πάρει το μπιτόνι. Η κατάληξη ήταν τραγική, αφού ο άνθρωπος υπέστη πολλά εγκαύματα. Έχει ήδη μεταφερθεί στον Ευαγγελισμό στην Αθήνα και η κατάστασή του είναι σοβαρή, καθώς τα εγκαύματά του φθάνουν στο 85% του σώματός του. Ένας άλλος πρόσφυγας ανέφερε πως ο άνθρωπος αυτός δεν άντεχε άλλο τις συνθήκες που επικρατούν στο hot spot και πως ήθελε απλώς να μιλήσει, να διαμαρτυρηθεί αλλά τότε έπεσε πάνω του ο μπάτσος κι έγινε ό, τι έγινε. Δυστυχώς, το Σάββατο 8 Απρίλη ο Amer Mohamad έχασε τη μάχη με τη ζωή του στο νοσοκομείο.

Είμαστε οι τελευταίοι που θα εγκαλέσουμε τους μπάτσους για ανικανότητα, για έλλειψη σχεδίου ή για απώλεια της ψυχραιμίας και της νηφαλιότητας. Είτε η κίνηση αυτή ήταν μια αποτυχημένη έμπνευση της στιγμής του συγκεκριμένου μπάτσου είτε ήταν αποφασισμένο η διαχείριση της κατάστασης να γίνει με τον τρόπο αυτό, η αλήθεια είναι πως οι μπάτσοι επιτελούν μια χαρά το ρόλο που τους έχει αναθέσει το κράτος. Το ρόλο των ανθρωποφυλάκων που κρατάν τους ανθρώπους έγκλειστους αλλά και αυτό της ωμής κατασταλτικής δύναμης που επιβάλλεται και τσακίζει όσους εξεγείρονται ενάντια στις απάνθρωπες συνθήκες διαβίωσης και τη λεηλασία της ζωής τους.

Εξάλλου, έχει γίνει γνωστό πως στη Λέσβο οι μπάτσοι έχουν ξεκινήσει εφόδους σε καταυλισμούς προσφύγων, καθώς και προσαγωγές και συλλήψεις για την υποστήριξη των απελάσεων. Καθημερινά αρπάζουν 20-25 πρόσφυγες και μετανάστες από το hot spot της Μόριας και κάποιους από αυτούς τους ανθρώπους τους ξυλοκοπούν χωρίς κανένα λόγο, μόνο και μόνο, επειδή βρίσκονται στην Ευρώπη χωρίς το «σωστό» διαβατήριο. Στη συνέχεια τους κλείνουν στο κλειστό προαναχωρησιακό κέντρο χωρίς κάποιο λόγο ή κατηγορία. Κοινώς, τους στερούν την ελευθερία των κινήσεών τους, μέχρι να αποφασίσουν, πότε θα τους απελάσουν. Αυτές οι μεθοδευμένες κινήσεις της αστυνομίας γίνονται λίγο πριν βγουν οι αποφάσεις των δευτεροβάθμιων επιτροπών ασύλου που δέχονται ή απορρίπτουν τις σχετικές αιτήσεις των προσφύγων.

Ταυτοχρόνως, μια φρικιαστική εικόνα έκανε τις προηγούμενες μέρες το γύρο του διαδικτύου. Μια φωτογραφία στην οποία απεικονίζεται ένα σιδερένιο κλουβί με ανθρώπους εντός του, ένα κλουβί, το οποίο βρίσκεται στο κέντρο πρώτης υποδοχής και ταυτοποίησης στο hot spot ΒΙΑΛ στη Χίο.  Όπως κατήγγειλαν πρόσφυγες, μέσα σε ένα μεγάλο κτίριο που φυλάσσεται από τις αστυνομικές δυνάμεις υπάρχουν δύο κλουβιά, για να κρατούνται έγκλειστοι και στοιβαγμένοι πρόσφυγες και μετανάστες που φθάνουν για πρώτη φορά στο νησί. Άνδρες, γυναίκες και παιδιά στοιβάζονται στο ίδιο μέρος και, όπως καταγγέλλεται, υπήρχαν περιπτώσεις που, ενώ είχαν πει στους ανθρώπους ότι θα μείνουν για λίγες ώρες, τελικά έμειναν εκεί για ολόκληρο βράδυ.

Από την πλευρά μας, αντιλαμβανόμαστε πως όλα τα προαναφερθέντα δεν αποτελούν τίποτε άλλο παρά όψεις της αντιμεταναστευτικής πολιτικής του ελληνικού κράτους και της Ε.Ε αλλά κι εκφάνσεις της επιβολής του σύγχρονου ολοκληρωτισμού κράτους – κεφαλαίου και των υπερκρατικών καπιταλιστικών θεσμών και μηχανισμών. Ενός σύγχρονου ολοκληρωτισμού που εγγυάται μόνο το θάνατο, τη δυστυχία, την εκμετάλλευση και την καταπίεση στους από τα κάτω των κοινωνιών. Μια συνθήκη απαξίωσης ακόμα και της αξίας της ανθρώπινης ζωής που καταδεικνύεται από το υδάτινο και χερσαίο νεκροταφείο της Μεσογείου και των συνόρων της Ευρώπης – Φρούριο αντίστοιχα καθώς και από τους εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς στη Συρία, θύματα του ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού, στον οποίο εμπλέκονται τόσο οι μεγάλες δυνάμεις, όσο και οι τοπικοί σατράπες της καπιταλιστικής περιφέρειας.

Ο απαγχονισμός του Σύριου πρόσφυγα στο λιμάνι του Πειραιά και ο αυτοπυρπολισμός ενός άλλου στο hot spot της ΒΙΑΛ στη Χίο είναι μια δραματική υπογράμμιση για το πού οδηγούν τους πρόσφυγες η ρατσιστική πολιτική του ελληνικού κράτους και της Ε.Ε. Η αντιμεταναστευτική πολιτική της Ευρώπης – Φρούριο είναι που οδήγησε στο κλείσιμο των συνόρων και στη σύναψη συμφωνίας Ε.Ε – Τουρκίας. Η πλήρης ευθυγράμμιση λοιπόν του ελληνικού κράτους με το θεσμοθετημένο αυτό ρατσισμό έχει εγκλωβίσει χιλιάδες πρόσφυγες στα νησιά σε απάνθρωπες συνθήκες εγκλεισμού κι απομόνωσης με αποτέλεσμα χιλιάδες άνθρωποι, που βλέπουν πως είναι πρακτικά εγκλωβισμένοι και στερημένοι στοιχειωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων, να οδηγούνται στην απόγνωση.

Έχοντας συμπληρωθεί ένας χρόνος από τη συμφωνία Ε.Ε – Τουρκίας για τη μείωση των μεταναστευτικών ροών προς τα ευρωπαϊκά κράτη το βασικότερο –μέχρι στιγμής- αποτέλεσμα από την εφαρμογή της είναι ότι χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες παραμένουν εγκλωβισμένοι στην ελληνική ενδοχώρα και στα νησιά, αφού η Ελλάδα αποτέλεσε για μεγάλο διάστημα τον πρώτο σταθμό εντός ΕΕ του ρεύματος προσφύγων από τη Συρία. Την περίοδο αυτή περισσότεροι από 61.000 πρόσφυγες και μετανάστες είναι εγκλωβισμένοι στα νησιά και την ηπειρωτική χώρα. Οι συνθήκες κάτω από τις οποίες παραμένουν εγκλωβισμένοι μετανάστες και πρόσφυγες στα κέντρα κράτησης σε όλη τη χώρα είναι ασφυκτικές και απάνθρωπες. Στους θανάτους, τις αυτοκτονίες και τους αυτοτραυματισμούς που έχουν σημειωθεί, ας προσθέσουμε τις κακουχίες πάσης φύσεως, καθώς και το ρατσισμό μερίδας των τοπικών κοινωνιών, οι οποίοι αρνούνται στα προσφυγόπουλα τη δυνατότητα να παρακολουθήσουν μαθήματα σε σχολεία της επικράτειας και να έρθουν σε επαφή με συνομήλικά τους παιδιά.

Στρατόπεδα συγκέντρωσης, εγκλεισμός, απομόνωση, θάνατος στα σύνορα και πνιγμοί στη Μεσόγειο. Αλλά και υποτίμηση της εργατικής μας δύναμης, εκμετάλλευση και καταστολή όσων αγωνίζονται. Η λεηλασία της ζωής και της αξιοπρέπειάς μας από την κυριαρχία δεν κάνει διάκριση σε μετανάστες και ντόπιους. Όλους τους από κάτω θα επιδιώξει να μας συντρίψει ο καπιταλισμός, προκειμένου να συνεχίζει ν’ αναπαράγεται. Μέσα σ’ αυτές τις συνθήκες βλέπουμε επίσης μια συνολική προσπάθεια της κυριαρχίας να διαχειριστεί την κατάσταση προς όφελός της. Επιχειρώντας ν’ αποκόψει κάθε προσπάθεια διασύνδεσης των προσφύγων με την εξαθλιωμένη ντόπια κοινωνία και κυρίως με τα αγωνιζόμενα κομμάτια της (εκκενώσεις κατειλημμένων κτιρίων, κατασταλτικές επιθέσεις, κρατικές και παρακρατικές, ενάντια σε δομές αλληλεγγύης). Το κράτος και οι μηχανισμοί του προσβλέπουν στο να αποτρέψουν την αλληλοεπίδραση μεταξύ των καταπιεσμένων κι αποκλεισμένων κοινωνικών κομματιών, ντόπιων και μεταναστών. Να αποτρέψουν την όσμωση ανάμεσα στους από κάτω της κοινωνίας.

Από την πλευρά μας, από την πλευρά του αγωνιζόμενου κομματιού της κοινωνίας έχουμε χρέος να σπάσουμε το καθεστώς αποκλεισμού κι απομόνωσης των προσφύγων και των μεταναστών από τη δημόσια σφαίρα. Να επιδιώξουμε – παρ’ όλες τις αντίξοες συνθήκες – να ερχόμαστε σ’ επαφή μαζί τους και να χτίζουμε κοινότητες αγώνα, αλληλεγγύης κι εμπιστοσύνης μεταξύ μας. Με τον τρόπο αυτό μπορούμε να σπάσουμε στην πράξη τους επίπλαστους διαχωρισμούς της κυριαρχίας.  

Δεν αρκεί μόνο η αλληλεγγύη στις διεκδικήσεις των ίδιων των μεταναστών. Ακόμη περισσότερο απαιτείται να υλοποιούμε το πρόταγμά μας για κοινούς αγώνες ανάμεσα στους εκμεταλλευόμενους και καταπιεσμένους αυτής της κοινωνίας. Η υλοποίηση αυτού του προτάγματος παραμένει ένα στοίχημα που πρέπει να το κερδίσουμε.

ΝΑ ΟΞΥΝΟΥΜΕ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ !

ΜΕ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΥΣ ΚΙ ΑΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ, ΝΤΟΠΙΟΙ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΝΑ ΠΑΛΕΨΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΚΟΙΝΩΝ ΚΑΤΑΠΙΕΣΤΩΝ ΜΑΣ, ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ, ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΟΙ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΙΣΟΤΗΤΑΣ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΚΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ !

ΝΑ ΡΙΞΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΣΠΟΡΟΥΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΧΕΙΡΑΦΕΤΗΣΗ, ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΜΕΤΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ !

Συνέλευση Αναρχικών για την Κοινωνική και Ταξική Αντεπίθεση

Πάτρα, Απρίλης 2017

Το απόγευμα της 23ης Οκτωβρίου ένας μικρός πρόσφυγας ηλικίας 18 μηνών έπεσε σε πισίνα που είχε γεμίσει από νερά της βροχής στο εσωτερικό του καταυλισμού. Άμεσα κινητοποιούνται τόσο οι ίδιοι οι πρόσφυγες όσο και οι εθελοντές του καταυλισμού, προκειμένου να σώσουν τη ζωή του μικρού. Στιγμές δύσκολες, αφού οι προσπάθειές τους να το επαναφέρουν είναι άκαρπες, ενώ και το ασθενοφόρο που ήδη είχε καλεστεί αργεί να φτάσει. Μέσα σε αυτή τη συνθήκη οι πρόσφυγες ζητάνε από μια εργαζόμενη στο catering του καταυλισμού να πάει το παιδί με το ιδιωτικό της αμάξι στο νοσοκομείο. Αρνείται, οι πρόσφυγες επιμένουν, της ζητάνε τα κλειδιά, ώστε να το πάνε οι ίδιοι. Αρνείται πάλι και ούτε υπάρχει διάθεση να προσφέρουν στους πρόσφυγες άλλο αμάξι της εταιρείας που εκείνη την ώρα βρίσκεται εκεί.

Λίγη ώρα αργότερα φτάνει περιπολικό με τους μπάτσους να μην προσφέρουν τίποτα πέραν από ένα ανέβασμα της υπάρχουσας έντασης. Εξαφανίζονται άμεσα από το σημείο. Οι εθελοντές ξαναπαίρνουν τηλέφωνο ύστερα από κάποια λεπτά το ασθενοφόρο και ενημερώνονται ότι οι μπάτσοι δεν το αφήνουν να περάσει επειδή… γίνονται επεισόδια στον καταυλισμό!!

Και ξεδιπλώνεται το παράλογο… Εμφανίζονται επίσης κοράκια δημοσιογράφοι, που απέναντι στην άρνηση των προσφύγων να τραβήξουν πλάνα,  επιλέγουν να ρίξουν λάσπη και να ενημερώσουν ψευδώς πως δήθεν γίνονται επιθέσεις από οπλισμένους πρόσφυγες που περιφρουρούν το χώρο μην επιτρέποντας την είσοδο σε κανέναν.

Μετά από μια μισή ώρα φτάνει το ασθενοφόρο και πηγαίνουν το μικρό πρόσφυγα στο νοσοκομείο, όπου δηλώνουν το θάνατό του και μέσα σε όλα δεν πιστεύουν την εκδοχή των προσφύγων για τα γεγονότα, προτιμώντας να τείνουν προς την πιο άνετη εξήγηση ότι ο μικρός πνίγηκε στη θάλασσα. Αδιαφορώντας για τη θέληση της οικογένειας να μη γίνει νεκροψία, επιστρέφουν τη σωρό του μικρού πρόσφυγα δύο μέρες αργότερα ανοιχτή από παντού.

Μέχρι εδώ τα γεγονότα… ήρθε η ώρα για συμπεράσματα. Μια σειρά από τραγικές κι επικίνδυνες φιγούρες τέλεσαν το μικροπρεπή στόχο τους, για να συμβάλλουν σε μια διαστρεβλωμένη αναπαραγωγή των γεγονότων και των αιτιολογιών τους. Από την άρνηση μιας εργαζόμενης να ρισκάρει τον κώλο της και τη θέση στην εταιρεία επισιτισμού (άνθρωπος κατά τα άλλα που στο παρελθόν έχει δείξει μεγάλο ζήλο στην υπεράσπιση των συμφερόντων της) μέχρι τους μπάτσους που καθυστέρησαν την άφιξη του ασθενοφόρου (από σκέτη βλακεία, από πείσμα, αφού τους έδιωξαν, φοβούμενοι μήπως τους επιρρίψουν ευθύνες, αφού δεν βοήθησαν ως προς τη τύχη του πρόσφυγα…;). Από τους υπεύθυνους του νοσοκομείου που δεν άκουγαν τους πρόσφυγες και λειτούργησαν αυθαίρετα (μήπως και η ευθύνη για την ασφάλεια στον καταυλισμό ανοιγόταν ως ζήτημα και έβλαπτε κάθε λογής παράγοντα) μέχρι το κερασάκι στην τούρτα των καθαρμάτων των μέσων παραπληροφόρησης που ενημέρωσαν ψευδώς για δήθεν επεισόδια στρέφοντας αλλού το ζήτημα των συνθηκών των προσφύγων και κατηγορώντας τους για βιαιοπραγίες, δημιουργώντας έτσι ένα βολικό κλίμα για το status quo και παράλληλα ενισχύοντας κάθε αντιδραστική επιχειρηματολογία. Τέλος, για να κλείσει ο κύκλος, όπως άνοιξε, η εργαζόμενη του catering δεν βρήκε σκόπιμο να διαψεύσει όσα είπαν στο όνομα της κι έτσι κι αλλιώς, όπως είπε ο δημοσιογράφος που είναι υπεύθυνος για αυτό το άρθρο-σκουπίδι, “ότι γράψαμε – γράψαμε, τι να κάνουμε τώρα”.

Η συνθήκη στη Μυρσίνη δεν είναι μεμονωμένη όμως. Η ουσία του τί γίνεται εκεί δεν διαφέρει από τη γενικότερη κατάσταση. Στην Ευρώπη, κλείσιμο των συνόρων, εκκενώσεις καταυλισμών, όπως εκείνου του Καλαί Γαλλίας, εγκληματοποίηση των προσφύγων και δημιουργία ενός κλίματος “κινδύνου”. Χιλιάδες πρόσφυγες εγκλωβισμένοι στον ελλαδικό χώρο, στρατόπεδα συγκέντρωσης, θάνατος στα σύνορα. Και μια συνολική προσπάθεια της κυριαρχίας να διαχειριστεί την κατάσταση προς όφελός της. Αποκόβοντας κάθε προσπάθεια διασύνδεσης των προσφύγων με την εξαθλιωμένη ντόπια κοινωνία και κυρίως με τα αγωνιζόμενα κομμάτια της (να μην ξεχνάμε τις κατασταλτικές επιθέσεις, κρατικές και παρακρατικές, το τελευταίο διάστημα ενάντια σε δομές αλληλεγγύης και ενάντια στην οργή των προσφύγων). Αποτρέποντας εν ολίγοις την κάθε εν δυνάμει απειλή, δημιουργώντας επίσης κλίμα ότι η κατάσταση στην Ελλάδα είναι “καζάνι που βράζει”, ώστε να δικαιολογηθούν οι οποιεσδήποτε προληπτικές κατασταλτικές επιχειρήσεις ή οι οποιεσδήποτε συμφωνίες μεταξύ κυρίαρχων (πχ της Ευρώπης με την Τουρκία ή μεταξύ των κρατών της Ευρώπης), προκειμένου να επιτευχθεί ο στόχος τους δηλαδή η περαιτέρω εξαθλίωση και καταστροφή ντόπιων, μεταναστών, προσφύγων.

Ο καταυλισμός της Μυρσίνης είναι λοιπόν ένα ακόμα κομμάτι του παζλ. Ένα ακόμα παράδειγμα της επιβολής της κυρίαρχης αντίληψης. Ένα ακόμα πεδίο από το οποίο η κυριαρχία επιχειρεί να οικειοποιηθεί υπεραξία. Να βγάζουν κέρδος στις πλάτες των προσφύγων μέσω των συμφωνιών με τις εταιρίες catering, μέσα από τους μισθούς πείνας που δίνουν σε όσους “τυχερούς” βρίσκουν δουλειά (με αγροτικά μεροκάματα των 15 ευρώ για 10 ώρες δουλειάς).

   Ένας ακόμα τόπος, όπου με μια πατερναλιστική ρητορική και προσέγγιση γίνεται προσπάθεια να κατευναστούν τα πνεύματα και να βγουν κερδισμένοι κράτος και κεφάλαιο. Το κράτος άλλωστε, έχει εξουδετερώσει τους πρόσφυγες και τους έχει βάλει σε μια κατάσταση γενικής αναμονής για όλα όσα τους αφορούν: “Περιμένετε, θα τακτοποιηθεί η κατάστασή σας, μην παραπονιέστε, σας δίνουμε φαγητό κάθε μέρα, μην αναστατώνεστε, όλα θα γίνουν”, κτλ., δηλαδή μια προσπάθεια να παραδοθούν οι πρόσφυγες στην κενή ελπίδα και στο χάσιμο της αυτονομίας τους, να αποστειρωθεί κάθε πνεύμα αντίστασης, αυτοδιάθεσης, αξιοπρέπειάς τους. Να καταλήγουν να είναι, όπως είναι και η ντόπια κοινωνία, απλοί αριθμοί για το κάθε κράτος (όπως μας είπε ένας πρόσφυγας στον καταυλισμό). Και να πετύχει έτσι “αναίμακτα” η επιβολή του σύγχρονου ολοκληρωτισμού.

Αυτά είναι με λίγα λόγια όσα συμβαίνουν στη Μυρσίνη και στην κάθε Μυρσίνη. Είτε μιλάμε για ανοιχτά κέντρα είτε για κλειστά στρατόπεδα συγκέντρωσης η ουσία δεν αλλάζει. Απλώς χειροτερεύει, όπως χειροτερεύει η κατάσταση της κάθε κοινωνίας. Δεν είναι κάτι καινούργιο. Είναι πλέον η μόνιμη συνθήκη του σύγχρονου ολοκληρωτισμού, της επιβολής με κάθε μέσο του κράτους και του καπιταλισμού.

Δεν είναι καν κάτι που μάθαμε ύστερα από το θάνατο του μικρού. Η κατάσταση αυτή, συγκεκριμένα στη Μυρσίνη κρατάει μήνες, κάτι που μέσα από την παρέμβασή μας ως ΣΑΚΤΑ τους μήνες που λειτουργεί ως “κέντρο φιλοξενίας” είχε γίνει αντιληπτό. Πριν το καλοκαίρι είχαμε δει πώς η εταιρία catering προσπαθούσε να μεταπουλήσει το φαγητό που οι πρόσφυγες αρνούνταν να φάνε και πώς οι ίδιοι οι πρόσφυγες αντιστάθηκαν στη συνθήκη αυτή. Μετά το καλοκαίρι, στις 12 Οκτωβρίου για τους ίδιους λόγους οι πρόσφυγες πραγματοποίησαν πορεία στα Λεχαινά, μιλώντας για το φαγητό αλλά εκφράζοντας από πίσω μια ολόκληρη λογική αξιοπρέπειας.

Και όπως ήμασταν εξ’ αρχής, με τον ίδιο τρόπο είμαστε και θα συνεχίσουμε να είμαστε πλάι τους. Γιατί μόνο αναγνωρίζοντας ότι η θέση μας είναι κοινή θα μπορέσουμε να ανατρέψουμε το καθεστώς που μας καταστρέφει, ατομικά και συλλογικά. Γιατί μόνο μαζί θα προχωρήσουμε ένα βήμα ακόμα στο μονοπάτι της χειραφέτησης. Γιατί μόνο έτσι θα κατακτήσουμε την ελευθερία που μας ανήκει.

ΚΟΙΝΟΙ ΑΓΏΝΕΣ ΝΤΟΠΙΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΏΝ !

 ΟΥΤΕ ΕΘΝΙΚΟΣ, ΟΥΤΕ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΣ, Ο ΔΙΚΟΣ ΜΑΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΑΞΙΚΟΣ !

 ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ !

 Συνέλευση Αναρχικών για την Κοινωνική και Ταξική Αντεπίθεση

 Πάτρα, Νοέμβρης 2016

(Ενημέρωση από την επίσκεψη της ΣΑΚΤΑ στον προσφυγικό καταυλισμό στη Μυρσίνη Ηλείας)

   Την Κυριακή 10 Ιούλη συντρόφισσες και σύντροφοι από τη Συνέλευση Αναρχικών για την Κοινωνική και Ταξική Αντεπίθεση μεταβήκαμε στον προσφυγικό καταυλισμό της Μυρσίνης στα Λεχαινά της Ηλείας, συνεχίζοντας με τον τρόπο αυτό την πολιτική απόφαση της συνέλευσης για παρέμβαση στους πρόσφυγες.

   Ως συνέλευση, έχουμε επιλέξει να ασχοληθούμε εδώ και καιρό με το προσφυγικό ζήτημα, διαγιγνώσκοντας πως ο αντίκτυπος των πολεμικών επιχειρήσεων στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής έχει ήδη φτάσει στις ακτές της Νοτιοανατολικής Μεσογείου και της Βόρειας Αφρικής.

   Στο έδαφος της Συρίας εξάλλου, οι ενδοκαπιταλιστικοί ανταγωνισμοί τόσο ανάμεσα στα ισχυρά κράτη, όσο κι ανάμεσα σε περιφερειακές δυνάμεις, έχουν ενταθεί. Αυτοί οι γεωπολιτικοί ανταγωνισμοί, που σχετίζονται με τον έλεγχο των πλουτοπαραγωγικών πηγών (πετρελαίου και φυσικού αερίου) και καλλιεργούνται στην ευρύτερη περιοχή μεταξύ κεντρικών και περιφερειακών κρατών, έχουν δημιουργήσει εκατομμύρια πρόσφυγες που παίρνουν το δρόμο του ξεριζωμού από τον τόπο τους προς αναζήτηση ενός καλύτερου μέλλοντος σε κάποιο από τα κράτη της κεντρικής και βόρειας Ευρώπης.

   Στον αντίποδα, τα ευρωπαϊκά κράτη θεσπίζουν μια σειρά  κατασταλτικών πολιτικών για την αναχαίτιση των προσφυγικών ροών και τον εγκλωβισμό εκατομμυρίων ανθρώπων είτε στα παράλια της Τουρκίας είτε στο εσωτερικό των νότιων κρατών της Ε.Ε. – κατά βάση του ελληνικού. Αυτές οι κατασταλτικές πολιτικές περιλαμβάνουν ενίσχυση των χερσαίων-υδάτινων συνόρων και στρατόπεδα συγκέντρωσης (δημιουργία δεκάδων χώρων εγκλωβισμού των προσφύγων τόσο στα νησιά όσο και στην ενδοχώρα).

   Πρόθεση της κυριαρχίας για τους πρόσφυγες που ήδη βρίσκονται στην ελλαδική επικράτεια είναι ο αποκλεισμός τους από το ορατό και δημόσιο πεδίο. Μετά την εκκένωση των σημείων μαζικής συγκέντρωσης προσφύγων στο λιμάνι του Πειραιά και την Ειδομένη, η διαχείριση από πλευράς κράτους συνίσταται στον εγκλεισμό των προσφύγων σε χώρους απόμακρους από τα αστικά κέντρα.

   Ένας λοιπόν από τους σκοπούς της δικής μας παρέμβασης στον καταυλισμό της Μυρσίνης είναι αφ’ ενός να σπάσουμε – στο μέτρο των δυνατοτήτων μας – τον αποκλεισμό και την απομόνωση των προσφύγων από τη δημόσια σφαίρα.

   Αφ ‘ετέρου, έχουμε επιδιώξει να γνωριστούμε με τους ανθρώπους αυτούς και να έρθουμε σε ουσιαστική επαφή μαζί τους.  Η επικοινωνία μας μαζί τους δεν περιορίζεται απλά και μόνο στο κομμάτι της πρακτικής αλληλεγγύης. Με όσους πρόσφυγες έχουμε πιο στενές σχέσεις, τους έχουμε ξεκαθαρίσει πως είμαστε κι εμείς κομμάτι των από τα κάτω αυτής της κοινωνίας, κομμάτι των εδώ καταπιεσμένων κι εκμεταλλευόμενων ανθρώπων. Ταυτόχρονα όμως και κομμάτι αυτών που αγωνίζονται ενάντια στην επέλαση των κυρίαρχων στη ζωή μας.

   Προφανώς, η θέση στην οποία βρίσκονται οι άνθρωποι αυτοί είναι αρκετά διαφορετική από τη δική μας. Μακριά από τον τόπο τους, χωρισμένοι από τα αγαπημένα τους πρόσωπα και με μια τεράστια αβεβαιότητα για το επισφαλές μέλλον που τους περιμένει. Αρκετές φορές, σε ανθρώπινο επίπεδο, μιλώντας με κάποιους από τους ανθρώπους αυτούς, το στομάχι σου δένεται κόμπος και πρακτικά δε μπορείς να αρθρώσεις κουβέντα, όταν λ.χ ακούς από μια γυναίκα – σύζυγο αντικαθεστωτικού Σύρου, που γι’ αυτό το λόγο δεν του έδωσε το καθεστώς διαβατήριο κι έχει μείνει πίσω –  πως το –άθλιο- φαγητό που τους δίνει το catering δεν είναι πρόβλημα για την ίδια. Πως θα μπορούσε να τρώει κάθε μέρα μπισκότα, αν τουλάχιστον είχε μια διαβεβαίωση για το μέλλον των δύο παιδιών της, για χάρη των οποίων έφυγε από τη Συρία.

   Από την πλευρά μας, αυτό το οποίο έχουμε προσπαθήσει να επικοινωνήσουμε με τους πρόσφυγες, είναι η αξία της συλλογικοποίησης, της αλληλεγγύης, καθώς επίσης και των συλλογικών αγώνων και αντιστάσεων στους κοινούς καταπιεστές μας.

   Την Κυριακή στις 10 Ιούλη γίναμε μάρτυρες ενός τέτοιου συλλογικού αγώνα από πλευράς των προσφύγων. Ενώ βρισκόμασταν στο σπιτάκι μιας πρόσφυγα και συζητάγαμε τόσο πολιτικά όσο και πιο προσωπικά, ακούσαμε έντονες φωνές από τη μεριά της αποθήκης. Όλοι μαζί μεταβήκαμε εκεί και είδαμε εξαγριωμένους πρόσφυγες να φωνάζουν στους υπαλλήλους της εταιρείας catering. Oι τελευταίοι είχαν έρθει με δυο οχήματα, στα οποία μόλις είχαν φορτώσει χυμούς και φαγητά από την αποθήκη, τα οποία προορίζονταν για τους πρόσφυγες. Κάποιοι πρόσφυγες μας εξήγησαν πως αυτή την κίνηση την είχε ξανακάνει η εταιρεία. Στην ουσία, η καταγγελία ήταν ότι, ενώ σύμφωνα με τη σύμβαση σίτισης των προσφύγων η εταιρεία παίρνει 6.60 ευρώ ανά γεύμα, οι υπάλληλοί της επιστρέφουν και μεταπωλούν κάποια από τα προϊόντα (τα οποία αρνούνται να καταναλώσουν οι πρόσφυγες λόγω της κακής τους ποιότητας), για τα οποία η εταιρεία όμως έχει ήδη πληρωθεί. Όλος ο κόσμος –γυναίκες, άντρες και μικρά παιδιά- είχε συγκεντρωθεί μπροστά στα δυο αμάξια και με φωνές, συνθήματα και αυτοσχέδια πανό απαιτούσε από τους τρεις υπαλλήλους να αδειάσουν τα αυτοκίνητα, θεωρώντας πως, εφόσον η εταιρεία είχε αμειφθεί για τα προϊόντα, αυτά ανήκαν δικαιωματικά στους ίδιους. Επαναλάμβαναν επίσης πως το φαγητό της εταιρείας – από το οποίο την Κυριακή στις 10 Ιούλη είχαν συμπληρώσει μια εβδομάδα αποχής, σιτιζόμενοι από τα είδη που πρόσφεραν οι αλληλέγγυοι ή που αγοράζουν οι ίδιοι- ήταν ούτως ή άλλως άθλιο και ζητούσαν αντί του φαγητού αυτού η εταιρεία να τους προμηθεύει με πρώτες ύλες, ώστε να μαγειρεύουν μόνοι τους.

   Μετά από λίγο πλησιάσαμε τους τρεις υπαλλήλους ρωτώντας τους για το λόγο της φόρτωσης χυμών και φαγητών στα οχήματα. Πολύ εριστικοί, αφού πρώτα μας ζήτησαν ‘’ταυτοτητούλες’’, μας ξεκαθάρισαν πως είναι δικαίωμα της εταιρείας να το κάνει, καθώς το αναφέρει η σύμβαση σίτισης. Τους απαντήσαμε πως ως εργαζόμενοι δεν έχουν κανένα λόγο να υπερασπίζονται την εταιρεία και μάλιστα με όρους αναξιοπρεπούς συμπεριφοράς προς τους πρόσφυγες. Τους είπαμε εν συνεχεία για το φαγητό, ότι δηλαδή οι άνθρωποι διαμαρτύρονται πως είναι άθλιο. Τότε, ένας απ’ αυτούς, (ο οποίος στην συνέχεια μάθαμε ότι είναι ο υπεύθυνος του καταυλισμού, τον οποίο έχει ορίσει ο αντιδήμαρχος του δήμου Φυλής στην Ηλεία), επιδεικτικά άνοιξε ένα χάρτινο πακέτο που περιείχε φαγητό και μας ρώτησε, αν εμείς θα το τρώγαμε. Στην απάντησή μας πως το θέμα είναι πως δεν το τρώνε οι πρόσφυγες, καθώς το θεωρούν σκουπίδια, με ένα κρεσέντο ρατσιστικού λόγου μας είπε κατάμουτρα δείχνοντας τους πρόσφυγες πως : ’’Αυτοί ήθελαν γαμήσι από την πρώτη μέρα, για να μάθουν να σέβονται’’. Tότε μια υπάλληλος της εταιρείας catering μας επιτέθηκε φραστικά και ατυχώς επιχείρησε να επιτεθεί και σωματικά σε μια συντρόφισσά μας.

    Στη δική μας έντονη αντίδραση, οι υπάλληλοι κάλεσαν τηλεφωνικά τους μπάτσους, οι οποίοι ήρθαν σχεδόν αμέσως με δυο περιπολικά. Ο υπεύθυνος της εταιρείας μας απείλησε δε, πως η εταιρεία θα στραφεί εναντίον μας για παρακώλυση του έργου της. Οι πρόσφυγες όλη αυτή την ώρα παρέμεναν μπροστά και πίσω από τα οχήματα της εταιρείας φωνάζοντας για το άθλιο φαγητό. Εν τέλει, μετά από κάποια ώρα με συνεχή συνθήματα και δυνατές φωνές από τους πρόσφυγες, οι υπάλληλοι υποχρεώθηκαν να αδειάσουν τα αυτοκίνητα, να επιστρέψουν τους χυμούς και τα φαγητά πίσω στην αποθήκη και να ξεκουμπιστούν μαζί με τους μπάτσους παρέα. Όση ώρα νωρίτερα η ένταση κορυφωνόταν, οι πρόσφυγες μας ευχαριστούσαν που πήραμε κι εμείς μέρος στο δικό τους αγώνα. Μια γυναίκα μας είπε πως, αν μας προσαγάγουν, θα έρθει κι αυτή μαζί μας. Ένας άλλος πρόσφυγας μας είπε πως δε θα επιτρέψουν να μας πάρουν περικυκλώνοντας τα περιπολικά.

   Ως συμπέρασμα από τα προαναφερθέντα μπορούμε να πούμε πως την Κυριακή στις 10 Ιούλη στον προσφυγικό καταυλισμό της Μυρσίνης στα Λεχαινά της Ηλείας οι πρόσφυγες έδωσαν μια μικρή μάχη. Στάθηκαν συλλογικά απέναντι στους μπάτσους και τους έντιμους ανθρώπους κυρ – Παντελήδες της εταιρείας κι από κοινού διεκδίκησαν καλύτερες συνθήκες σίτισης. Ο αγώνας ήταν και είναι δικός τους και η αλήθεια είναι πως τέτοιες αγωνιστικές στάσεις φέρνουν τους ανθρώπους πιο κοντά, δίνοντάς τους ταυτοχρόνως δύναμη για μεγαλύτερους αγώνες. Όσα θεωρητικά μπορούμε να πούμε για αλληλεγγύη, συλλογικοποίηση και κοινούς αγώνες ντόπιων και μεταναστών, παίρνουν άλλη διάσταση, όταν λαμβάνουν σάρκα και οστά σε πραγματικές αγωνιστικές καταστάσεις. Από τη μια, η δική μας αλληλέγγυα στάση ήταν η έμπρακτη επιβεβαίωση των λεγομένων μας στους πρόσφυγες όλο το προηγούμενο διάστημα για κοινούς αγώνες και για αλληλεγγύη μεταξύ μας. Από την άλλη, η διάθεση εκ μέρους τους να μην επιτρέψουν στην αστυνομία να μας προσαγάγει, στην περίπτωση που οι μπάτσοι το επέλεγαν, είναι η καλύτερη απόδειξη πως η προσπάθεια ουσιαστικής επαφής και ζύμωσης με τους πρόσφυγες, καθώς και η δημιουργία κοινοτήτων αγώνα κι αλληλεγγύης, μπορεί να είναι μια διαδικασία δύσκολη, επίπονη και χρονοβόρα, είναι όμως ο μοναδικός αγωνιστικός δρόμος που μπορούν να πάρουν οι από τα κάτω της κοινωνίας, ντόπιοι και πρόσφυγες/μετανάστες.

   Ως Συνέλευση Αναρχικών για την Κοινωνική και Ταξική Αντεπίθεση θα συνεχίσουμε να ερχόμαστε σε επαφή με τους πρόσφυγες του καταυλισμού της Μυρσίνης. Θα συνεχίζουμε να αντιστεκόμαστε στο καθεστώς του σύγχρονου ολοκληρωτισμού, στο καθεστώς έκτακτης ανάγκης κι εξαίρεσης των ανθρώπων από την κανονικότητα. Θα συνεχίζουμε να ζυμωνόμαστε με τους σύγχρονους φτωχοδιάβολους –ντόπιους ή και μετανάστες- ενάντια στους φράκτες και τα σύνορα ανοίγοντας με τον τρόπο αυτό δρόμο προς την ελευθερία.

ΝΑ ΟΞΥΝΟΥΜΕ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ !

ΝΑ ΣΠΑΣΟΥΜΕ ΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟΥ ΚΙ ΑΠΟΜΟΝΩΣΗΣ ΤΩΝ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ ΑΠΟ ΤΗ ΔΗΜΟΣΙΑ ΣΦΑΙΡΑ !

ΝΑ ΧΤΙΣΟΥΜΕ ΚΟΙΝΟΤΗΤΕΣ ΑΓΩΝΑ ΚΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΚΑΤΑΠΙΕΣΜΕΝΩΝ ΚΙ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΟΜΕΝΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΟΝΤΑΣ ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ ΤΟΥΣ ΕΠΙΠΛΑΣΤΟΥΣ ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟΥΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ !

ΜΕ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΥΣ ΚΙ ΑΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ, ΝΤΟΠΙΟΙ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΝΑ ΠΑΛΕΨΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΚΟΙΝΩΝ ΚΑΤΑΠΙΕΣΤΩΝ ΜΑΣ, ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ, ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΟΙ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΙΣΟΤΗΤΑΣ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΚΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ !

ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ, ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ !

Συνέλευση Αναρχικών για την Κοινωνική και Ταξική Αντεπίθεση

Πάτρα, 18 Ιούλη 2016

Την Κυριακή 5 Ιούνη συντρόφισσες και σύντροφοι από τη Συνέλευση Αναρχικών για την Κοινωνική και Ταξική Αντεπίθεση επισκεφθήκαμε τον προσφυγικό καταυλισμό της Μυρσίνης, διπλανό χωριό στα Λεχαινά της Ηλείας. Με την εν λόγω επίσκεψη, την 3η το τελευταίο διάστημα, διατηρούμε την επαφή με τους πρόσφυγες που έχουμε ήδη γνωρίσει, βρήκαμε όμως την ευκαιρία να γνωριστούμε και με άλλους ακόμα.

Στην περίοδο που διανύουμε διεξάγεται μια ανηλεής επίθεση σε παγκόσμιο επίπεδο με απώτερο στόχο τον πλήρη έλεγχο των ανθρώπινων κοινωνιών και την επιβολή της απόλυτης εξουσίας των παγκόσμιων κυρίαρχων πάνω τους. Από τη Συρία μέχρι το Παρίσι, και από την Τσιάπας μέχρι τη Ροζάβα, τα πολιτικά και οικονομικά αφεντικά έχουν βάλει στο στόχαστρο τους φτωχούς, τους αποκλεισμένους, τους εξαθλιωμένους και τους παρίες γεμίζοντας παντού “υποσχέσεις” για ολοένα και περισσότερη καταστολή, καταπίεση, εκμετάλλευση και θάνατο.

Ως συνέλευση, έχουμε επιλέξει να ασχοληθούμε εδώ και καιρό με το προσφυγικό ζήτημα, διαγνώνοντας πως ο αντίκτυπος των πολεμικών επιχειρήσεων στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής έχει ήδη φτάσει στις ακτές της Νοτιοανατολικής Μεσογείου και της Βόρειας Αφρικής. Οι γεωπολιτικοί ανταγωνισμοί που καλλιεργούνται στην ευρύτερη περιοχή μεταξύ κεντρικών και περιφερειακών κρατών έχουν δημιουργήσει εκατομμύρια πρόσφυγες που παίρνουν το δρόμο του ξεριζωμού από τον τόπο τους προς αναζήτηση ενός καλύτερου μέλλοντος σε κάποιο από τα κράτη της κεντρικής και βόρειας Ευρώπης.. Στον αντίποδα, τα ευρωπαϊκά κράτη θεσπίζουν μια σειρά  κατασταλτικών πολιτικών για την αναχαίτιση των προσφυγικών ροών και για τον εγκλωβισμό εκατομμυρίων ανθρώπων είτε στα παράλια της Τουρκίας είτε στο εσωτερικό των νότιων κρατών της Ε.Ε. και κατά βάση του ελληνικού. Ειδικά στο ελληνικό παράδειγμα, το προσφυγικό ζήτημα συνοψίζεται στο εξής τρίπτυχο:

• Σύνορα (φράχτες στα χερσαία σύνορα, κοινές περιπολίες frontex και ΝΑΤΟ στα θαλάσσια, πνιγμοί)
• Στρατόπεδα συγκέντρωσης (δημιουργία δεκάδων χώρων εγκλωβισμού των προσφύγων τόσο στα νησιά όσο και στην ενδοχώρα)
• Αποκλεισμός (από το ορατό και δημόσιο πεδίο μέσα από την επικείμενη εκκένωση των σημείων μαζικής συγκέντρωσης προσφύγων στο λιμάνι του Πειραιά και στην Ειδομένη και εγκλεισμός σε χώρους απόμακρους από τα αστικά κέντρα).

Τον τελευταίο καιρό από τη μία δημοσιεύοντας κείμενα, μπροσούρες και πραγματοποιώντας εκδηλώσεις, συγκεντρώσεις και πορείες  κοινοποιήσαμε το λόγο της συνέλευσης στην πόλη της Πάτρας. Από την άλλη, έχουμε επιλέξει να έρθουμε σε επαφή με τους ίδιους τους πρόσφυγες και πιο συγκεκριμένα με τους πρόσφυγες του καταυλισμού της Μυρσίνης. Ένα κομμάτι που θέλουμε να καλύψουμε με την παρέμβασή μας είναι αυτό της ικανοποίησης –έστω και μερικής- κάποιων βασικών αναγκών που έχουν οι οικογένειες των προσφύγων.
Βασικότερη όμως επιδίωξή μας είναι η γνωριμία με τους ανθρώπους αυτούς και η ουσιαστική επαφή μαζί τους. Να αφουγκραστούμε όσα έχουν να μας πουν, άλλωστε οι προσωπικές ιστορίες καθενός από τους πρόσφυγες είναι γροθιά στο στομάχι.

Ταυτοχρόνως, επιθυμούμε να μοιραστούμε μαζί τους την πεποίθησή μας πως όλοι εμείς οι από κάτω της κοινωνίας, ανεξαρτήτως φυλής, χρώματος και θρησκείας μπορούμε να αντισταθούμε στα σχέδια των κυρίαρχων με αλληλεγγύη και συντροφικότητα. Να επικοινωνήσουμε τη στάση μας πως απέναντι στη βαρβαρότητα του κράτους και των αφεντικών έχουμε να αντιπαραθέσουμε τη συλλογικοποίηση των αντιστάσεων, τη συνειδητοποίηση της κοινής μας θέσης -ντόπιων και μεταναστών-, την αλληλοβοήθεια και τον αλληλοσεβασμό, χωρίς πλαστούς διαχωρισμούς (έθνος-φυλή, νόμιμος vs παράνομος).

Όσοι φύγουν για το εξωτερικό αλλά κι όσοι παραμείνουν στην επικράτεια θέλουμε να αντιληφθούν τόσο την αξία της αυτοοργάνωσης στο κοινωνικό πεδίο όσο και το ότι λύση ή ανακούφιση στα προβλήματά τους θα τους δώσει ο δικός τους συλλογικός αγώνας σε οποιαδήποτε χώρα βρεθούν, αγώνας από κοινού με τους άλλους καταπιεσμένους κι εκμεταλλευόμενους. Όπου κι αν βρεθούν, τέτοιες αξίες θα τους συντροφεύουν μια ζωή.

Όσον αφορά στον καταυλισμό στη Μυρσίνη, πρέπει να πούμε πως αρχικά φιλοξενούσε γύρω στα 330 άτομα από τη Συρία. Ανάμεσά τους πάρα πολλές οικογένειες με μικρά παιδιά. Ο καταυλισμός είναι ανοιχτός τόσο για τους πρόσφυγες όσο και για τους επισκέπτες. Εδώ και περίπου 2 εβδομάδες λόγω του ότι έχει ξεκινήσει η διαδικασία της μετεγκατάστασης (relocation) σε διάφορες χώρες εντός Ε.Ε που έχουν ανοίξει τα σύνορά τους και υποδέχονται πρόσφυγες, ο πληθυσμός έχει μειωθεί στους 280 περίπου πρόσφυγες.

Αυτοί μένουν σε καταλύματα που έχουν ηλεκτρικό και κάποιες υποτυπώδεις ηλεκτρικές συσκευές (μάτι κουζίνας και μπρίκια). Εκεί, με τις πολύ φτωχές αυτές δυνατότητες είτε βράζουν είτε τηγανίζουν τα φαγητά τους. Τα φαγητά, τα οποία τρώνε, όλα σχεδόν προέρχονται από προσφορές αλληλέγγυων. Ενώ έχει συναφθεί συμφωνία σίτισης των προσφύγων με την Χούτος catering (εταιρία που σιτίζει διάφορα στρατόπεδα συγκέντρωσης προσφύγων και μεταναστών αλλά κι επίσης έχει δεχθεί πολλές καταγγελίες για την ποιότητα του φαγητού), εν τούτοις οι πρόσφυγες δεν πλησιάζουν το φαγητό λόγω της κακής του ποιότητας.

Στην τελευταία μας επίσκεψη τους προμηθεύσαμε με καθαριστικά, απορρυπαντικά και σαμπουάν, πράγμα αρκετά σημαντικό για τη σωματική υγιεινή των οικογενειών και την καθαριότητα του χώρου τους. Επίσης, βρήκαμε την ευκαιρία να περάσουμε από όλα τα σπίτια και να αφήσουμε σε κάθε ένα και μια-δυο εφημερίδες ΑΠΑΤΡΙΣ, στην αραβόφωνη έκδοσή της, την οποία διάβαζαν με αρκετό ενδιαφέρον. Με την ευκαιρία αυτή, καθίσαμε σε κάποια σπιτάκια προσφύγων, γνωριστήκαμε μαζί τους και κουβεντιάζαμε τόσο πολιτικά ζητήματα, είχαμε όμως και πιο ελεύθερη κουβέντα. Τέλος, ενημερώσαμε κάποιους από αυτούς για τους αγώνες που έχουν διεξάγει το τελευταίο διάστημα άλλοι πρόσφυγες σε διάφορα hot spots.

Θα συνεχίσουμε –στο βαθμό των δυνατοτήτων μας και λαμβάνοντας υπόψιν την απόσταση της Μυρσίνης από την Πάτρα- να ερχόμαστε σε επαφή με τους πρόσφυγες του καταυλισμού. Θα συνεχίζουμε να αντιστεκόμαστε στο καθεστώς έκτακτης ανάγκης και εξαίρεσης των ανθρώπων από την κανονικότητα. Θα συνεχίζουμε να ζυμωνόμαστε με τους σύγχρονους φτωχοδιάβολους –ντόπιους ή και μετανάστες- ενάντια στους φράκτες και τα σύνορα ανοίγοντας με τον τρόπο αυτό δρόμο προς την ελευθερία.

ΚΟΙΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΝΤΟΠΙΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ
ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΧΩΡΙΣ ΧΑΡΤΙΑ, ΣΥΝΟΡΑ, ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ, ΚΑΤΑΠΙΕΣΗ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΔΟΜΗΣΗ ΜΙΑΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ, ΙΣΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ/ΜΙΚΡΟΦΩΝΙΚΗ:

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 17/6 ΣΤΙΣ 7μ.μ στον ΈΣΠΕΡΟ (πλ. Γεωργίου)

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ/ΜΙΚΡΟΦΩΝΙΚΗ

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 17/6 ΣΤΙΣ 7μ.μ στον ΈΣΠΕΡΟ (πλ. Γεωργίου)

Οι ολοένα κι αυξανόμενες προσφυγικές και μεταναστευτικές ροές είναι αποτέλεσμα των πολεμικών επιχειρήσεων που διεξάγουν οι παγκόσμιοι κυρίαρχοι για τον έλεγχο και την καταστολή των ανθρώπινων κοινωνιών και για την οικονομική αφαίμαξη και λεηλασία των περιοχών της καπιταλιστικής περιφέρειας. Μαζί με τη φτωχοποίηση και εξαθλίωση όλο και μεγαλύτερων τμημάτων της κοινωνίας στις δυτικές μητροπόλεις, με τον αποκλεισμό τους από στοιχειώδη κοινωνικά αγαθά, όπως η στέγαση, η παιδεία και η υγεία, η καταστροφή και η λεηλασία του φυσικού κόσμου στο όνομα της ανάπτυξης και η άγρια καταστολή και η τρομοκράτηση όσων αγωνίζονται και αντιστέκονται, οι ξεριζωμοί των ανθρώπων αυτών σκιαγραφούν την κοινωνική συνθήκη του σύγχρονου ολοκληρωτισμού.

Τα κράτη και το διεθνές κεφάλαιο μέσα από την ανοιχτή στρατιωτική εμπλοκή τους, την υποδαύλιση εμφυλίων συγκρούσεων, την ενίσχυση φονταμενταλιστικών στρατών και την υπόρρητη διαμόρφωση του πολιτικού σκηνικού σε μια σειρά από περιοχές της Μέσης Ανατολής, της Ασίας και της Αφρικής, σπέρνουν μια ασφυκτική συνθήκη. Στη συνθήκη αυτή η φτώχεια, η εξαθλίωση, το ανθρωποκυνηγητό, οι αρρώστιες, η απελπισία και ο θάνατος αποτελούν καθημερινή πραγματικότητα για εκατομμύρια ανθρώπους, οι οποίοι αναγκάζονται να ξεριζωθούν από τον τόπο τους είτε για να αναζητήσουν ένα καλύτερο μέλλον γι’ αυτούς και τις οικογένειές τους, είτε, γιατί απλά δεν μπορούν να επιβιώσουν στον τόπο τους όντες στοχοποιημένοι από τα αυταρχικά καθεστώτα που κυβερνούν.

Παράλληλα, τα πολιτικά και οικονομικά αφεντικά της Ευρωπαϊκής Ένωσης επιβάλλουν τον αποκλεισμό εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων στις παρυφές της Ευρώπης-Φρούριο, μέσα από το κλείσιμο των χερσαίων συνόρων στον λεγόμενο Βαλκανικό διάδρομο (ύψωμα φραχτών, κοινές περιπολίες ΝΑΤΟικών και στρατιωτικοαστυνομικών μονάδων στα σύνορα) και τον εγκλωβισμό χιλιάδων ανθρώπων στο εσωτερικό του ελληνικού κράτους, που αναπόφευκτα μετατρέπεται σε μια αποθήκη ανθρώπινων ψυχών.

Μετά την εκκένωση του προσφυγικού καταυλισμού στην Ειδομένη πάμπολλοι ακόμα πρόσφυγες παραμένουν αποκλεισμένοι στην ευρύτερη περιοχή του Κιλκίς, την ίδια στιγμή που οι περισσότεροι έχουν πια μεταφερθεί σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, τα οποία ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια στα νησιά και στην ηπειρωτική χώρα.

Το αδιέξοδο των μεταναστών και των προσφύγων εντάθηκε μετά τη συμφωνία της ΕΕ με την Τουρκία, κατά την οποία αποφασίστηκε για όσους πρόσφυγες φτάνουν στην Ελλάδα μέσω Τουρκίας ότι, εάν απορριφθεί η αίτησή τους για άσυλο από το ελληνικό κράτος, τότε θα επαναπροωθούνται στην Τουρκία. Για το σκοπό αυτό έχουν ήδη εκταμιευτεί 3 δισ. ευρώ προς την Τουρκία, ενώ μέχρι το τέλος του 2018 θα έχουν δοθεί άλλα τόσα. Σκοπός αυτής της απόφασης είναι ο εγκλεισμός όσων περισσότερων μεταναστών και προσφύγων γίνεται στα τεράστια στρατόπεδα συγκέντρωσης που βρίσκονται στον τουρκικό χώρο. Με τον τρόπο αυτό τα ευρωπαϊκά κράτη κλείνουν τα μάτια στις κατάφορες παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τις φυλακίσεις, τα βασανιστήρια και τις δολοφονίες πολιτών από το απολυταρχικό Τούρκικο κράτος, που αποτελούν καθημερινό φαινόμενο στην Τουρκία.

Γίνεται φανερό λοιπόν ότι η ΕΕ, μη μπορώντας να διαχειριστεί τις αυξανόμενες μεταναστευτικές ροές, ζητάει με το αζημίωτο από την Τουρκία να παίξει το ρόλο της χωματερής ανθρώπων με πιθανότερο αντάλλαγμα (πέρα από το χρηματικό) την ανοχή της ΕΕ για την επιθετική και παρεμβατική της στάση στη βόρεια Συρία ενάντια στη δημιουργία αυτόνομου Κουρδικού κράτους. Παρά τις αποκλίσεις τους, οι ευρωπαίοι κυρίαρχοι συγκλίνουν στη δημιουργία συνθηκών εξαίρεσης για τους μετανάστες και τους πρόσφυγες. Με πρόσχημα τον «δυσβάσταχτο όγκο» των προσφυγικών και μεταναστευτικών ροών και χρησιμοποιώντας τις τρομοκρατικές επιθέσεις στο εσωτερικό της ευρωπαϊκής ηπείρου ως άλλοθι για να υποδαυλίσουν ρατσιστικές αντιλήψεις και ενέργειες (προωθώντας έτσι το αλληλοφάγωμα των καταπιεσμένων), δράττονται παράλληλα της ευκαιρίας επιβολής νέων σκληρότερων μέτρων καταστολής στο εσωτερικό των ευρωπαϊκών κρατών που αποσκοπούν στην εντατικοποίηση του ελέγχου και τον περιορισμό των ελευθεριών των εκμεταλλευόμενων και καταπιεσμένων κοινωνικών κομματιών. Άλλωστε, η στρατηγική θωράκισης των ευρωπαϊκών συνόρων είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την επιβολή καθεστώτος έκτακτης ανάγκης στο εσωτερικό.

Η συγκυβέρνηση Σύριζα-Ανέλ, έχοντας πλήρως απεκδυθεί το ανθρωπιστικό της προσωπείο έχει περάσει πλέον στην πλήρη υλοποίηση των σχεδιασμών των παγκόσμιων κυρίαρχων, εντείνοντας το καθεστώς εξαίρεσης και εξαθλίωσης. Οι μετανάστες, αν γλιτώσουν από τις νάρκες και τα σαπιοκάραβα που τους μεταφέρουν στο Αιγαίο, προορίζονται να στοιβαχτούν σε κάποιο στρατόπεδο συγκέντρωσης ή να πέσουν θύματα της μαφίας του trafficking, η οποία δρα με την ανοχή των κρατών. Αναλαμβάνοντας ρόλο τοποτηρητή στα νοτιοανατολικά σύνορα της Ευρώπης-Φρούριο, το ελληνικό κράτος εκτελεί χρέη καταγραφής, διαλογής και εγκλεισμού χιλιάδων ανθρώπων σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, τη δημιουργία των οποίων επεκτείνει σε όλη την επικράτειά του για να πετύχει την καταστολή και τον έλεγχο των πληθυσμιακών ροών. Με τον τρόπο αυτό επιδιώκει να απομονώσει τους ανθρώπους αυτούς από την ελλαδική πραγματικότητα προσπαθώντας να αποτρέψει τη συνάντησή τους με τους ντόπιους εκμεταλλευόμενους και καταπιεσμένους –ιδίως τα αγωνιζόμενα κομμάτια αυτών- στον πραγματικό κοινωνικό χώρο και χρόνο. Γιατί το ενδεχόμενο της συνάντησης και ζύμωσης των διαφόρων φτωχοδιαβόλων μπορεί να πυροδοτήσει πολλαπλές αλυσιδωτές αντιδράσεις αντίστασης, τις οποίες έχει κάθε λόγο να φοβάται η κυριαρχία.

Την ώρα που συνεχίζονται με αυξητικούς ρυθμούς οι ανθρωποθυσίες στη Μεσόγειο και που οξύνονται οι κοινωνικές αντιθέσεις με αφορμή το προσφυγικό ζήτημα τόσο στη Μεσόγειο και στα Βαλκάνια, όσο και στην υπόλοιπη Ευρώπη, οφείλουμε να ενδυναμώσουμε τον αγώνα για έναν κόσμο χωρίς χαρτιά, σύνορα, κράτη, πατρίδες και εκμετάλλευση. Να προτάξουμε τη διεθνιστική και ταξική αλληλεγγύη και να αγωνιστούμε ενάντια στην κρατική και καπιταλιστική βαρβαρότητα, για να καταργήσουμε τους επίπλαστους διαχωρισμούς που μας επιβάλλει η κυριαρχία. Στεκόμαστε αλληλέγγυοι στους μετανάστες και τους πρόσφυγες και στους αγώνες που αυτοί πραγματοποιούν. Τέτοιοι αγώνες ήταν η εξέγερση των Αφγανών στον καταυλισμό Καρά Τεπέ στη Μυτιλίνη, η εξέγερση επίσης άλλων προσφύγων στη Μόρια στη Λέσβο, οι διάφορες απεργίες πείνας των ανθρώπων αυτών που διεκδικούν την ελεύθερη μετακίνηση προς την Ευρώπη και την ανθρώπινη μεταχείρισή τους.

Επιλέγουμε το δρόμο της αλληλεγγύης μεταξύ όλων των καταπιεσμένων. Επιλέγουμε να στήσουμε δομές αλληλεγγύης που θα οδηγήσουν στο δρόμο του αγώνα, για μια κοινωνία ισότητας και ελευθερίας.

Γι’ αυτό το λόγο έχουμε επιλέξει να έρθουμε σε επαφή με τους πρόσφυγες του καταυλισμού της Μυρσίνης στα Λεχαινά της Ηλείας. Εκεί, γύρω στους 280 ανθρώπους ζουν εδώ και κάποιους μήνες σε έναν καταυλισμό που τους παρέχει μια κάποια αξιοπρεπή στέγαση. Πέρα από την κάλυψη κάποιων βασικών αναγκών στη σίτισή τους αλλά και τη δημιουργική απασχόληση των αρκετών παιδιών, μας ενδιαφέρει να έρθουμε σε ισότιμη κι αμφίδρομη επαφή με τους ανθρώπους αυτούς, να τους αφουγκραστούμε αλλά και να επικοινωνήσουμε την άποψή μας πως τόσο οι ίδιοι οι πρόσφυγες όσο κι εμείς έχουμε κοινό συμφέρον να παλέψουμε από κοινού τους εξουσιαστές.

Να μοιραστούμε την πεποίθησή μας πως απέναντι στη βαρβαρότητα του κράτους και των αφεντικών έχουμε να αντιπαραθέσουμε τη συλλογικοποίηση των αντιστάσεων, τη συνειδητοποίηση της κοινής μας θέσης -ντόπιων και μεταναστών-, την αλληλοβοήθεια και τον αλληλοσεβασμό, χωρίς πλαστούς διαχωρισμούς (έθνος-φυλή, νόμιμος vs παράνομος). Απέναντι στην προσπάθεια επιβολής του κανιβαλισμού και της διαίρεσης των καταπιεσμένων, να απαντήσουμε με ταξική αλληλεγγύη. Έχουμε εξάλλου έναν ολόκληρο κόσμο ελευθερίας, αλληλεγγύης, συλλογικοποίησης κι αξιοπρέπειας να κερδίσουμε.

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ-ΜΙΚΡΟΦΩΝΙΚΗ

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 17 ΙΟΥΝΗ 19:00
EΣΠΕΡΟΣ (ΠΛ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ)

Συνέλευση  Αναρχικών για την Κοινωνική και Ταξική Αντεπίθεση
Πάτρα, Ιούνης ΄16

Μπροσούρα που παρουσίασε η Συνέλευση Αναρχικών για την Κοινωνική και Ταξική Αντεπίθεση (saktapatra.wordpress.com) στο 2ήμερο εκδηλώσεων και αλληλεγγύης σε μετανάστες και πρόσφυγες που διοργάνωσε τον Νοέμβριο 2015 στην Πάτρα.

Μπορείτε να κατεβάσετε την μπροσούρα εδώ
(bro_prosf).

Η ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΑΠΟ ΘΑΝΑΤΟ ΣΕ ΘΑΝΑΤΟ
ΟΡΙΟΘΕΤΕΙΤΑΙ ΑΠΟ ΜΙΑ ΣΥΝΟΡΙΟΓΡΑΜΜΗ

Ενάντια στην εκμετάλλευση, το ανθρωποκυνηγητό, τα βασανιστήρια και το θανάτο που επιβάλλονται σε βάρος προσφύγων και μεταναστών μέσα από τις αντι-μεταναστευτικές πολιτικές της Ευρώπης-Φρούριο. Ενάντια στα κράτη και τα σύνορα που θέτουν φραγμούς στην ελεύθερη μετακίνηση των ανθρώπων.
Ενάντια στα ντόπια και διεθνή αφεντικά που διαμορφώνουν συνθήκες πολέμου,
φτώχειας και δυστυχίας υποχρεώνοντας εκατομμύρια ανθρώπους να ξεριζωθούν από τους τόπους τους.
Ενάντια στο ρατσισμό, τις φασιστικές συμμορίες και την κρατική καταστολή

ΚΟΙΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΝΤΟΠΙΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ
ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΧΩΡΙΣ ΧΑΡΤΙΑ, ΣΥΝΟΡΑ, ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ, ΚΑΤΑΠΙΕΣΗ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΔΟΜΗΣΗ ΜΙΑΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ, ΙΣΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ

ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΑΝΤΙΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗΣ
ΠΑΡ. 13/11 ΕΣΠΕΡΟΣ 18.00 – ΠΕΜ. 19/11 ΠΛ. ΑΓΙΑΣ ΣΟΦΙΑΣ 11.00

ΠΕΜΠΤΗ 26/11

19.00 Εκδήλωση – Συζήτηση
για το μεταναστευτικό/προσφυγικό ζήτημα
στην εποχή της καπιταλιστικής κρίσης
και της αριστερής πολιτικής διαχείρισης
στον αυτοδιαχειριζόμενο χώρο
Επί τα Πρόσω (Πατρέως 87)

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 27/11

19.00 ΠΟΡΕΙΑ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ
ΣΕ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ
ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ

Πραγματοποιήθηκε την Πέμπτη 15 Οκτώβρη το απόγευμα συγκέντρωση και πορεία αλληλεγγύης σε πρόσφυγες και μετανάστες.

Στην πορεία καλούσε με ξεχωριστό κάλεσμα και η συνέλευση αναρχικών για την κοινωνική και ταξική αντεπίθεση. Στο αναρχικό μπλοκ που σχηματίστηκαν συμμετείχαν περίπου 60-70 άτομα και υπήρχε αρκετά δυναμικός παλμός.

Οι εκδηλώσεις και οι κινήσεις αλληλεγγύης στους πρόσφυγες θα συνεχιστούν το επόμενο διάστημα.

Η ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΑΠΟ ΘΑΝΑΤΟ ΣΕ ΘΑΝΑΤΟ ΟΡΙΟΘΕΤΕΙΤΑΙ ΑΠΟ ΜΙΑ ΣΥΝΟΡΙΟΓΡΑΜΜΗ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ

Το κείμενο που μοιραζόταν από τη συνέλευση εδώ

Η αφίσα-κάλεσμα στην πορεία

Η ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΑΠΟ ΘΑΝΑΤΟ ΣΕ ΘΑΝΑΤΟ
ΟΡΙΟΘΕΤΕΙΤΑΙ ΑΠΟ ΜΙΑ ΣΥΝΟΡΙΟΓΡΑΜΜΗ

Την ώρα που οι ανθρωποθυσίες στη Μεσόγειο αυξάνουν μέρα με τη μέρα και που οξύνονται τα ρατσιστικά, ανθρωποφαγικά αντανακλαστικά στην Ευρώπη με αφορμή το προσφυγικό ζήτημα, ως αναρχικοί επιχειρούμε να δυναμώσοουμε τον αγώνα για έναν κόσμο χωρίς σύνορα, κράτη, πατρίδες και εκμετάλλευση. Στεκόμαστε αλληλέγγυοι στους μετανάστες και στους πρόσφυγες και στους αγώνες που αυτοί πραγματοποιούν. Επιλέγουμε το δρόμο της αλληλεγγύης μεταξύ όλων των καταπιεσμένων, για μια κοινωνία ισότητας και ελευθερίας. Παλεύουμε για τη συλλογικοποίηση των αντιστάσεων, τη συνειδητοποίηση της κοινής μας θέσης  -ντόπιων και μεταναστών-, την αλληλοβοήθεια και τον αλληλοσεβασμό, χωρίς πλαστούς διαχωρισμούς (έθνος-φυλή, νόμιμος vs παράνομος). Απέναντι στην προσπάθεια επιβολής του κανιβαλισμού και της διαίρεσης των καταπιεσμένων, να απαντήσουμε με ταξική αλληλεγγύη.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ

ΚΟΙΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΟΜΕΝΩΝ

ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΧΩΡΙΣ ΧΑΡΤΙΑ, ΣΥΝΟΡΑ KAI KΡΑΤΗ, ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΚΑΙ ΚΑΤΑΠΙΕΣΗ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΔΟΜΗΣΗ ΜΙΑΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ, ΙΣΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ

ΠΟΡΕΙΑ: ΠΕΜΠΤΗ 15/10 19.00 ΣΤΗΝ ΠΛ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ

συνέλευση αναρχικών για την κοινωνική και ταξική αντεπίθεση