ΝΑ ΓΙΝΕΙ Η ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ ΑΠΟ ΗΜΕΡΑ ΜΝΗΜΗΣ ΚΑΙ ΑΝΑΠΑΥΣΗΣ

ΗΜΕΡΑ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΕΩΝ ΚΑΙ ΑΓΩΝΩΝ

Η 1η του Μάη είναι ημέρα ιστορικής μνήμης και αγώνα για όλα τα χειμαζόμενα πληβειακά στρώματα που αργοπεθαίνουν κάτω από τη δικτατορία του κεφαλαίου σε όλα τα μήκη και πλάτη της υφηλίου. Είναι ημέρα ιστορικά φορτισμένη με τους αλλεπάλληλους και ανυποχώρητους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες των καταπιεσμένων απέναντι στους δυνάστες της εποχής τους, για μια ζωή πιο ανθρώπινη και αξιοπρεπή. Από τις μαζικές απεργίες στο μακρινό Σικάγο του 1886 μέχρι τη Θεσσαλονίκη του 1936, τα αίτια, τα διακυβεύματα και οι στόχοι των αγώνων παραμένουν ίδιοι και απαράλλαχτοι. Κοινωνικός και ταξικός αγώνας για απελευθέρωση των εκμεταλλευόμενων ή θάνατος.

Ημέρα ιστορικής μνήμης, γιατί στα ημερολόγια της ιστορίας των αγώνων είναι καταγεγραμμένη η ακλόνητη πίστη και η αυτοθυσία των επαναστατημένων εργατών, οι οποίοι μέσα από τους δικούς τους τόπους και εποχές αποπειράθηκαν να αναχαιτίσουν την καταπίεση και εντεινόμενη υποτίμηση της εργατικής τους δύναμης απαιτώντας καλύτερες συνθήκες εργασίες, λιγότερο εργάσιμο χρόνο και μεγαλύτερους μισθούς. Ημέρα αγώνα, γιατί τα χειμαζόμενα και καταπιεσμένα κοινωνικά στρώματα όλης της οικουμένης, καλούνται να την επανατροφοδοτήσουν με την σπίθα του αγώνα έχοντας για οδηγό τα βιώματα και τις πλούσιες συλλογικές εμπειρίες που αποκτήθηκαν μέσα από τους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες ανά τους αιώνες.

Ιδίως σε μια εποχή όπου η κυριαρχία επιχειρεί έντεχνα και μεθοδικά να την παρουσιάζει αποστεωμένη από τα ριζοσπαστικά πολιτικά νοήματα και τη σημασία της, καθιστώντας την κενή περιεχομένου και ακίνδυνη για την υφιστάμενη τάξη πραγμάτων, η εκμεταλλευόμενη τάξη καλείται να διαφυλάξει τα ριζοσπαστικά της στοιχεία καθιστώντας την κάτι πολύ περισσότερο από ημέρα αργίας και ανάπαυσης. Να εγγραφεί στο κοινωνικό συνειδητό ότι δεν υπάρχει ημέρα ανάπαυσης και εφησυχασμού για τους καταπιεσμένους αυτής της γης, όσο το αδηφάγο καπιταλιστικό σύστημα εξακολουθεί να είναι ο κυρίαρχος ρυθμιστής των σχέσεων και της ζωής μας της ίδιας.

Ο κόσμος της εργασίας εν καιρώ μνημονιακής επέλασης και ταξικής αφαίμαξης, δέχεται μια σειρά από αλλεπάλληλα χτυπήματα σε καίρια εργασιακά και κοινωνικά κεκτημένα δικαιώματα που κατέκτησε με επίπονους αγώνες τις περασμένες δεκαετίες. Η αστική τάξη παίζοντας το χαρτί της οικονομικής κρίσης, επιχειρεί να αποσπάσει την μέγιστη δυνατή συναίνεση για εκμετάλλευση από την κοινωνική βάση και να αυξήσει τις διόδους της κερδοφορίας της. Η ένταση της εργασιακής εκμετάλλευσης, η ελαστικοποίηση και απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων, το πετσόκομμα σε μισθούς και συντάξεις, η κατάργηση της κυριακάτικης αργίας και το μόνιμο καθεστώς επισφάλειας και μαύρης εργασίας στο οποίο υπόκειται ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας, συνθέτουν το ζοφερό τοπίο που επιφυλάσσει ο κόσμος του κράτους και του κεφαλαίου για όλους εμάς.

Με την δημόσια περιουσία να ξεπουλιέται μέρα με την μέρα, την πρώτη κατοικία των φτωχοποιημένων κοινωνικών στρωμάτων να πλειστηριάζεται, τον φυσικό κόσμο να λεηλατείται στο βωμό του κέρδους και της ανάπτυξης, τα στοιχειώδη κοινωνικά αγαθά (ρεύμα και νερό) να ιδιωτικοποιούνται, δεν υπάρχει άλλος δρόμος για τους απόκληρους του κόσμου πέρα από την διαρκή, αδιαμεσολάβητη και ανυποχώρητη ταξική πάλη. Διότι μόνο όταν όλοι εμείς, που παράγουμε τον κοινωνικό πλούτο, συνειδητοποιήσουμε την δύναμη μας θα καταφέρουμε να αναχαιτίσουμε την εντεινόμενη εκμετάλλευση και καταπίεση που δεχόμαστε καθημερινά.

Απέναντι στο καθεστώς του σύγχρονου ολοκληρωτισμού που το μόνο που έχει να προσφέρει είναι εξαθλίωση, καταπίεση και θάνατο, η μόνη διεξοδική προοπτική αντίστασης είναι η αυτοοργάνωση όλων των καταπιεσμένων στα φυσικά τους πεδία. Στους χώρους δουλειάς, σχολές, πανεπιστήμια και γειτονιές. Με ταξικά σωματεία βάσης και αυτόνομο επαναστατικό συνδικαλισμό, με λαϊκές συνελεύσεις γειτονιάς, αυτοδιαχειριζόμενους χώρους αντίστασης και κοινωνικά ιατρεία να πορευτούμε στην κατεύθυνση του γκρεμίσματος αυτού του σάπιου κόσμου. Με όπλο μας την ταξική αλληλεγγύη και τις άγριες απεργίες διαρκείας οφείλουμε να αποτινάξουμε από πάνω μας τον φόβο, την μοιρολατρία, την παθητικότητα και την ιδιώτευση στην κατεύθυνση της κοινωνικής και ταξικής χειραφέτησης.

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ

ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ !

ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ, ΙΣΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑΣ

ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ !

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ – ΠΟΡΕΙΑ

ΔΕΥΤΕΡΑ 1η ΜΑΗ

πλατεία ΤΡΙΩΝ ΣΥΜΜΑΧΩΝ στις 11 το πρωί

Συνέλευση Αναρχικών για την Κοινωνική και Ταξική Αντεπίθεση

Πάτρα, Μάιος 2017

Η δίκη των 4 συντρόφων, που είχαν συλληφθεί μετά το πέρας της απεργιακής πορείας στις 25 Σεπτέμβρη 2013 στην Πάτρα και διώκονται για οπλοκατοχή για τις σημαίες που κουβαλούσαν, πήρε αναβολή για τις 24 Οκτώβρη 2017. Μπροστά από τα δικαστήρια είχε προσέλθει από το πρωί αλληλέγγυος κόσμος και είχε αναρτηθεί πανό που έγραφε :

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ 4 ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΥΣ

ΤΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΚΗΣ ΠΟΡΕΙΑΣ ΣΤΙΣ 25/9/13

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠ’ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ !

Συνέλευση Αναρχικών για την Κοινωνική και Ταξική Αντεπίθεση

η ανακοίνωση των 4 διωκόμενων || ergaleioforos.squat.gr/2013/10/03

η ανακοίνωση της Συνέλευσης Αναρχικών για την Κοινωνική και Ταξική Αντεπίθεση ||  saktapatra.wordpress.com/2016/07/05

“ΘΑ ΒΑΛΟΥΜΕ ΜΠΡΟΣΤΑ ΤΗ ΜΑΥΡΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΟΚΚΙΝΗ ΣΗΜΑΙΑ,

ΓΙΑ ΜΑΣ, ΓΙΑ ΜΙΑ ΖΩΗ ΠΙΟ ΛΕΥΤΕΡΗ ΠΙΟ ΝΕΑ…”

“…Η σύλληψη των 4 αγωνιστών σε μέρα απεργίας με την κατηγορία της οπλοκατοχής για τις σημαίες που κουβαλούσαν μετά την πορεία, αποτελεί μία μόνο περίπτωση ανάμεσα σε αμέτρητες άλλες εκείνης της περιόδου για το πώς το κράτος προσπαθεί να τρομοκρατήσει όσους δεν συμμορφώνονται με τις επιταγές των κυρίαρχων.

Η καταστολή και η φίμωση των αγώνων δεν μας τρομοκρατούν ούτε μας πτοούν, αντιθέτως δηλώνουμε ξεκάθαρα πως θα συνεχίσουμε να συμμετέχουμε στους κοινωνικούς-ταξικούς αγώνες προπαγανδίζοντας τη συλλογικοποίηση και την αντίσταση ενάντια στο υπάρχον καθεστώς…”

(απόσπασμα από τη σχετική ανακοίνωση της Συνέλευσης Αναρχικών για την Κοινωνική και Ταξική Αντεπίθεση)

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ 4 ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ

της απεργιακής πορείας της 25ης Σεπτέμβρη 2013 στην Πάτρα

που διώκονται για παράνομη οπλοκατοχή, επειδή έφεραν σημαίες.

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 8 ΙΟΥΛΗ, 9 π.μ – ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΠΑΤΡΑΣ

Συνέλευση Αναρχικών για την Κοινωνική και Ταξική Αντεπίθεση

saktapatra.wordpress.com | saktapatra@gmail.com

το κείμενο σε pdf

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ

ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ

Την τελευταία 5ετία  βιώνουμε ίσως την χειρότερη κρίση στην ιστορία του καπιταλισμού. Μια κρίση βαθειά συστημική, όπου κράτος και κεφάλαιο βρίσκονται σε μια διαρκή διαδικασία αναδιάρθρωσης στην προσπάθεια να διαιωνίσουν την ύπαρξή τους, έχοντας εντείνει την επίθεση τους απέναντι στην κοινωνία με την επιβολή όλο και επαχθέστερων όρων εκμετάλλευσης και καταπίεσης. Κύρια χαρακτηριστικά της επίθεσης της κυριαρχίας αποτελούν η φτωχοποίηση και εξαθλίωση όλο και μεγαλύτερων τμημάτων της κοινωνίας, με τον αποκλεισμό τους από στοιχειώδη κοινωνικά αγαθά όπως η στέγαση, η παιδεία και η  υγεία, η καταστροφή και η λεηλασία του φυσικού κόσμου στο όνομα της ανάπτυξης και η φίμωση, η άγρια καταστολή και η τρομοκράτηση όσων αγωνίζονται και αντιστέκονται, με την οικοδόμηση και την παγίωση ενός διαρκούς καθεστώτος έκτακτης ανάγκης και την επιβολή μιας συνθήκης σύγχρονου ολοκληρωτισμού.

Την ίδια στιγμή, μέσα σε λιγότερο από ένα χρόνο, αποκαλύφθηκε το πραγματικό αντικοινωνικό πρόσωπο της σοσιαλδημοκρατίας και κατέρρευσε πλήρως η αυταπάτη και η ψευδαίσθηση περί μιας καλύτερης, δίκαιης και εναλλακτικής διαχείρισης του πολιτικού και οικονομικού συστήματος στο πλαίσιο του καπιταλισμού, αφού όχι μόνο υπήρξε η συνέχιση των προγραμμάτων λιτότητας και της επίθεσης στην ήδη πληττόμενη κοινωνική βάση, αλλά είναι πλέον γεγονός και η προώθηση νέων αντικοινωνικών μέτρων και μεταρρυθμίσεων με την μορφή του 3ου μνημονίου που υπέγραψε η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝ.ΕΛ. Μια συγκυβέρνηση πλήρως ευθυγραμμισμένη με τις πολιτικές επιταγές της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μιας υπερεθνικής αλυσίδας κρατών που στοχεύει αφενός στην αφαίμαξη και την καθυπόταξη των κοινωνιών στο εσωτερικό της και αφετέρουν στην επιβολή της κυριαρχίας της παγκόσμια, με γνώμονο πάντα την εξυπηρ΄τηση των συμφερόντων των ισχυρών πολιτικών και οικονομικών ελίτ. Άλλωστε, ανεξάρτητα από την εκάστοτε νεοφιλελεύθερη ή σοσιαλδημοκρατική πολιτική διαχείριση της εξουσίας, είναι πλέον πιο σαφές από ποτέ ότι το κράτος, με κάθε μορφή και με οποιοδήποτε προσωπείο, και το κεφάλαιο θα γεννούν και θα διαιωνίζουν πάντα την βαρβαρότητα, την καταπίεση και την εκμετάλλευση.

Η ψήφιση του 3ου μνημονίου, των προαπαιτούμενων και των εφαρμοστικών νόμων που το συνοδεύουν, αποτελούν ένα νέο γύρω λεηλασίας απέναντι στην κοινωνία με όρους ακόμα πιο επαχθείς και σκληρότερους από το παρελθόν. Η περεταίρω υποβάθμιση του συστήματος υγείας, η διάλυση του εκπαιδευτικού συστήματος, η ακόμα μεγαλύτερη συρρίκνωση των μισθών και των συντάξεων, οι νέοι φόροι, οι ιδιωτικοποιήσεις κοινωνικών, πολιτιστικών και φυσικών αγαθών και ο πλειστηριασμός πρώτης κατοικίας, είναι λίγα μόνο από τα μέτρα που θα εφαρμοστούν και θα οδηγήσουν σε ακόμα μεγαλύτερη ανέχεια και δυστυχία τα ήδη δοκιμαζόμενα χαμηλά κοινωνικά στρώματα.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο καλείται η απεργία της 12^ης Νοεμβρίου, από την ξεπουλημένη ΓΣΕΕ, που μετά από ένα μακρύ διάστημα απραξίας, όπως μας έχει συνηθίσει άλλωστε στα χρόνια των μνημονίων, επιχειρεί με το πρόσχημα της αντίδρασης στα νέα μέτρα να λειτουργήσει για άλλη μια φορά σαν βαλβίδα εκτόνωσης της κοινωνικής οργής,  προκηρύσσοντας, 24ωρες, αποσπασματικές και αναποτελεσματικές κινητοποιήσεις, συμβάλλοντας στην αποκλιμάκωση του αγώνα, την κινηματική ύφεση και ηττοπάθεια, και επακόλουθα στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων της κυριαρχίας. Είναι η ίδια ΓΣΕΕ που υπήρξε από τις πιο ένθερμες δυνάμεις, που στήριξαν το «ΝΑΙ» στο δημοψήφισμα του καλοκαιριού. Είναι η ίδια συνδικαλιστική γραφειοκρατία που διαχρονικά κάνει πίσω σε όλες τις διεκδικήσεις της εργατικής τάξης και συνδιαλέγεται με το κράτος και το κεφάλαιο, των οποίων αποτελούσε και θα αποτελεί διαχρονικά πιστό λακέ λειτουργώντας σαν δεκανίκι.

Πλέον γίνεται αντιληπτό ότι οι από τα κάτω της κοινωνίας, δεν μπορούν πια να έχουν καμία εμπιστοσύνη και δεν μπορούν να περιμένουν τίποτα από τους κάθε λογής επίδοξους διαχειριστές και διαμεσολαβητές της κοινωνικής οργής. Οι ίδιοι οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι νεολαίοι, ντόπιοι και μετανάστες, γνωρίζοντας τις πραγματικές τους ανάγκες, πρέπει να πάρουν τη ζωή στα χέρια τους, να οργανωθούν και να αγωνιστούν, συλλογικά, αυτοοργανωμένα και αδιαμεσολάβητα , σε κάθε κοινωνικό και εργασιακό χώρο, στα σχολεία και τις σχολές, στους χώρους δουλειάς, στις γειτονιές και στους δρόμους, μακριά από οποιαδήποτε κομματική και συνδικαλιστική χειραγώγηση που αναπόφευκτα οδηγεί στην αποδυνάμωση και στον εκφυλισμό του κοινωνικού και ταξικού κινήματος.

Γιατί ο μόνος δρόμος για την κατάργηση της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης είναι οι αυτοοργανωμένοι, αδιαμεσολάβητοι, ακηδεμόνευτοι κοινωνικοί και ταξικοί αγώνες, για τη συνολική ρήξη και την ανατροπή του κράτους και του καπιταλισμού.

Γιατί ο μόνος δρόμος, για την οικοδόμηση ενός κόσμου ελευθερίας, ισότητας και δικαιοσύνης είναι η κοινωνική επανάσταση.

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΤΕΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΟΡΓΗΣ

ΝΑ ΠΟΡΕΥΤΟΥΜΕ ΣΥΛΛΟΓΙΚΑ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ

ΓΙΑ ΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΙΣΟΤΗΤΑΣ, ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ

ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ 12 ΝΟΕΜΒΡΗ

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ – ΠΟΡΕΙΑ 10.30 π.μ. ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ

συνέλευση αναρχικών
για την κοινωνική και ταξική αντεπίθεση