Ως συνέχεια των δράσεων αλληλεγγύης στον αναρχικό σύντροφο Θ. Σίψα, που δικάζεται χωρίς κανένα στοιχείο, για την υπόθεση του εμπρησμού της τράπεζας της marfin, καλούμε συγκέντρωση στις 27/10  10.00 στο παράρτημα.

ακολουθεί το κείμενο της συλλογικότητας

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΝΑΡΧΙΚΟ Θ. ΣΙΨΑ

Μετά από συνεχόμενες αναβολές, στις 19 Σεπτέμβρη ξεκίνησε η δίκη του Θ. Σίψα, ο οποίος κατηγορείται, χωρίς κανένα στοιχείο (εκτός από ένα ανώνυμο γράμμα που εστάλη στην ασφάλεια!), για την υπόθεση του εμπρησμού της τράπεζας marfin και τη δολοφονία 3 εργατών που βρίσκονταν μέσα. Η δεύτερη συνεδρίαση της δίκης έχει οριστεί για την Παρασκευή 14 Οκτωβρίου 2016.

Στις 5 Μάη 2010, ημέρα ψήφισης του 1ου μνημονίου, σε όλες τις μεγάλες πόλεις της ελλάδας πραγματοποιήθηκαν ογκώδεις διαδηλώσεις. Πλήθος κόσμου βρέθηκε στους δρόμους, εκφράζοντας την οργή και την αγανάκτησή του μέσα από επιθέσεις και συγκρούσεις. Όλο αυτό το κλίμα αγωνιστικότητας έφερνε ένα ηχηρό και ελπιδοφόρο μήνυμα αποφασιστικότητας από τα κάτω, και ήταν απότοκο μιας μακράς περιόδου αντίστασης και αγώνα.

Η δολοφονία τριών εργατών την ημέρα εκείνη έδωσε την καλύτερη δυνατή αφορμή στο κράτος για να κατασυκοφαντήσει τους αγώνες, τους αγωνιστές και την γενικευμένη αντίσταση που αναπτυσσόταν την περίοδο εκείνη. Ήδη από το 2009, αμέσως μετά την εξέγερση του 2008, είχε κινήσει σωρεία κατασταλτικών μηχανισμών προς αυτή την κατεύθυνση, και την ημέρα εκείνη κάποιοι έδωσαν στο σύστημα την ευκαιρία που αναζητούσε, σκοτώνοντας κανιβαλικά εργαζόμενους, ανθρώπους με τους οποίους βρισκόμαστε στην ίδια θέση και συνθήκη. Το γεγονός ότι η κυριαρχία (πολιτικοί, μεγαλοεπιχειρηματίες και ΜΜΕ) έσπευσε να φανεί συντετριμμένη και να υπερασπιστεί την αξίας της ζωής τριών εργαζομένων ήταν ένα καλοστημένο θέατρο του παραλόγου, μιας και οι δεκάδες θάνατοι εργατών ετησίως στα εργοτάξια των μεγαλοβιομηχάνων αντιμετωπίζονται ως ατυχήματα και δεν αναφέρονται καν. Στόχος της εκτεταμένης προβολής του συγκεκριμένου συμβάντος ήταν να διαχυθεί ενοχή και φόβος στα κοινωνικά κομμάτια που είχαν επιλέξει να βγουν στο δρόμο για να υπερασπιστούν τη ζωή και την αξιοπρέπειά τους απέναντι στην επέλαση κράτους και κεφαλαίου.

Το γεγονός ότι το κράτος, χωρίς κανένα απολύτως στοιχείο, επέλεξε να στοχοποιήσει αναρχικούς διαδηλωτές για τον εμπρησμό, από τους χιλιάδες που ήταν εκείνη την ημέρα στο δρόμο, αποδεικνύει ότι αποτελεί ζητούμενο η στοχοποίηση του αναρχικού/αντιεξουσιαστικού χώρου. Σε μια ιστορική στιγμή όπου η μαχητικότητα στις διαδηλώσεις αύξανε και διευρυνόταν, η πολιτική υπεράσπιση της κοινωνικής αντιβίας απέναντι στη βία κράτους και κεφαλαίου ως δίκαιης και απαραίτητης για την επιτυχία του αγώνα έπρεπε να στιγματιστεί. Η δίωξη του αναρχικού Θ. Σίψα δεν αφορά στο ίδιο το πρόσωπο του Θοδωρή, αλλά στην πολιτική του ταυτότητα. Σύσσωμη η εξουσιαστική μηχανή έσπευσε να υπογραμμίσει την περιόδο εκείνη το «κακό» που προκαλούν οι μαχητικές διαδηλώσεις από πλευράς των αγωνιζόμενων, χωρίς να γίνεται καμία αναφορά στην καθ΄όλα νόμιμη –νομικά αλλά και στη συνείδησή μας– μονοπωλιακή βία του κράτους και των μηχανισμών του. Την ίδια στιγμή, μέσα από τη δίωξη του Θ. Σίψα στοχοποιείται ο κόσμος του αγώνα γενικότερα. Το μήνυμα που θέλουν να περάσουν, και σε αυτή την περίπτωση, είναι ότι η συμμετοχή σε κινητοποιήσεις αποτελεί δυνητικά ποινικά κολάσιμη πράξη.

Αντιλαμβανόμενοι/ες την ιστορική σημασία αυτής της δικής, εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας στον σύντροφο Θ. Σίψα και υπερασπιζόμαστε τους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες για αξιοπρέπεια, χειραφέτηση και ελευθερία.

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ – ΜΙΚΡΟΦΩΝΙΚΗ, ΠΕΜΠΤΗ 27/10 10:00 ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ

ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ

Η ΚΡΑΤΙΚΗ ΣΚΕΥΩΡΙΑ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ

αναρχική συλλογικότητα ατραπός

Στις 5 Αυγούστου του 2013 λαμβάνει χώρα στην πόλη της Πάτρας μια ενορχηστρωμένη και μεθοδευμένη επίθεση εκκένωσης τριών καταλήψεων από τις κατασταλτικές δυνάμεις με τη συνδρομή της τοπικής δημοτικής αρχής και της πυροσβεστικής υπηρεσίας. Πρόκειται για την ιστορικής σημασίας Κατάληψη Παραρτήματος, την Κατάληψη Μαραγκοπούλειου και το Στέκι ΤΕΙ – κατάληψη Ν. Γύζη 33. Κατά την προσπάθεια εκκένωσης της Κατάληψης Μαραγκοπούλειου συλλαμβάνονται από τους μπάτσους πέντε σύντροφοι/ισσες και τους προσάπτονται οι κατηγορίες για διατάραξη οικιακής ειρήνης, διακεκριμένων φθορών, οπλοκατοχή και ρευματοκλοπή. Επίσης αρκετοί αλληλέγγυοι που έσπευσαν να μπλοκάρουν την εκκένωση της κατάληψης προσάγονται. Η δίκη τους έχει οριστεί για την Τρίτη 25 Οκτώβρη στα δικαστήρια της Πάτρας.

Αυτές οι εκκενώσεις είναι στενά συνδεδεμένες με το ιστορικό πλαίσιο της περιόδου εκείνης. Εντάσσονται στο αντιεξεγερτικό σχέδιο του κράτους που μπαίνει σε εφαρμογή μετά την εξέγερση του Δεκέμβρη και επιχειρεί να σαρώσει κάθε αυτοοργανωμένη κυψελίδα αντίστασης, που αναδύθηκε μέσα από τις κινηματικές διαδικασίες και τους ταξικούς ανταγωνισμούς την εποχή εκείνη. Έτσι, μπαίνουν στο στόχαστρο της αντιεξεγερτικής εκστρατείας του κράτους μία σειρά από αυτοδιαχειριζόμενοι χώροι και καταλήψεις από όλο τον ελλαδικό χώρο. Οτιδήποτε δεν καθίσταται εύκολα χειραγωγήσιμο, αφομοιώσιμο και δεν κινείται μέσα στις προδιαμορφωμένες από την κυριαρχία νόρμες, αποτελεί ένα βαρύνουσας σημασίας κίνδυνο που πρέπει να παταχθεί δια πυρός και σιδήρου. Όταν οι μορφές και τα περιεχόμενα των κοινωνικών και ταξικών αγώνων θεσμοθετούνται από την ίδια την τάξη των εκμεταλλευόμενων και είναι απαλλαγμένα από τα βαρίδια της νομιμοφροσύνης έχοντας ως μοναδικό γνώμονα το κοινωνικό δίκαιο, αυτομάτως βρίσκονται έξω από τον κλοιό ελέγχου της κυρίαρχης τάξης. Η καταστολή λοιπόν δομών και υποδομών που στεγάζουν ριζοσπαστικά και ανατρεπτικά εγχειρήματα που λειτουργούν με συλλογικούς κι αδιαμεσολάβητους όρους, αντιδιαμετρικούς με το κυρίαρχο καπιταλιστικό φαντασιακό της ετερονομίας και του ατομικισμού, είναι νομοτελειακά αναμενόμενη.

η σύνδεση των από τα κάτω, την παρέμβαση στην κοινωνία αλλά και τη δημιουργία πραγματικών σχέσεων μέσα από την προώθηση της αυτοοργάνωσης, της αυτοδιάθεσης και της συλλογικοποίησης.

Σε μία εποχή όπου η υποτίμηση της ζωής μας εντείνεται με αδιάκοπους ρυθμούς, όπου δεχόμαστε μια άνευ προηγουμένοΟι εκκενώσεις αυτών των καταλήψεων και οι επακόλουθες συλλήψεις ήταν ένα ηχηρό μήνυμα διατυπωμένο από τους εκφραστές του κεφαλαίου και σταλμένο από τα οργανικά τμήματα του κρατικού μηχανισμού που το υπηρετούν, με αποδέκτη τον κόσμο του αγώνα. Οι επιθέσεις σε δομές του ανταγωνιστικού κινήματος είναι πολιτικές επιθέσεις του κράτους που στόχο έχουν την αποδυνάμωση όσων αντιστέκονται, την κάμψη του φρονήματός τους και την διαμόρφωση των ιδανικότερων όρων εκμετάλλευσής τους. Όποια κι αν είναι η γλώσσα που χρησιμοποιεί η κάθε κυβερνώσα πολιτική ηγεσία και το επιτελείο της, για να δικαιολογήσουν τις αντικοινωνικές πρακτικές τους, τα πολιτικά τους κίνητρα παραμένουν ίδια. Μπορεί η νεοφιλελεύθερη συγκυβέρνηση αριστερού πρόσημου ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ να μην υιοθετεί την ρητορεία των προκατόχων της, περί ‘’εστιών ανομίας’’, όταν επιτίθεται σε προσφυγικές καταλήψεις στέγης και πολιτικές καταλήψεις (Ορφανοτροφείο, Κατάληψη Νίκης, Hurriya, Κατειλημμένο Κοινωνικό Κέντρο Κένταυρος, Κατάληψη Ντουγρού κλπ) όμως οι πολιτικοί της σχεδιασμοί παραμένουν ίδιοι και απαράλλακτοι. Πρόκειται για μεθοδευμένες επιθέσεις που αποσκοπούν στο σπάσιμο κάθε δεσμού μεταξύ ντόπιων και ξένων εκμεταλλευομένων και στην διαμεσολάβηση του κράτους σε όλα τα πεδία της κοινωνικής ζωής που δύναται να γίνουν αγωνιστικά πεδία αντιπαραθέσεων για την ανατροπή της υπάρχουσας τάξης πραγμάτων.
Στην πλούσια συλλογική εμπειρία των αναρχικών που αποκτήθηκε μέσα από την διηνεκή κοινωνική και ταξική πάλη, σημαντική θέση έχουν οι καταλήψεις. Ως δομές στέγασης ριζοσπαστικών και ανατρεπτικών εγχειρημάτων, προώθησης του ελευθεριακού /αναρχικού λόγου, πολιτικής ζύμωσης και κάλυψης βασικών προλεταριακών αναγκών, έπαιξαν καταλυτικό ρόλο στην διαδρομή του ανταγωνιστικού κινήματος. Με την άρνηση της ιδιοκτησίας, την επανοικειοποίηση του δημόσιου χώρου από τον ιστό των καπιταλιστικών μητροπόλεων και την προώθηση ενός διαφορετικού τρόπου συμβίωσης και επικοινωνίας οι καταλήψεις αποτέλεσαν και συνεχίζουν να αποτελούν τα προπλάσματα της κοινωνίας των επιθυμιών και των αναγκών μας. Ιδίως σε καιρούς πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας και αυξημένου αριθμού αστέγων, το ζήτημα της απαλλοτρίωσης άδειων σπιτιών τίθεται επιτακτικά. Οι καταλήψεις, ως ένα εργαλείο αγώνα, εξυπηρετούν την καλύτερη διεξαγωγή των αγώνων μας ενάντια στους σχεδιασμούς κράτους και κεφαλαίου, μέσα από τυ επίθεση από τον κόσμο των αφεντικών, καλούμαστε να υψώσουμε οργανωμένα και συλλογικά τα αναστήματα μας, για να διασφαλίσουμε τα απειλούμενα κοινωνικά μας κεκτημένα, τις εστίες διεξαγωγής των κοινωνικών και ταξικών μας αγώνων και την ακεραιότητα των συντρόφων/ισσών μας. Με όπλο την ταξική μας αλληλεγγύη, ως άρρηκτο κομμάτι της πολιτικής μας κουλτούρας, να σταθούμε δίπλα σε κάθε κατατρεγμένο/διωκόμενο αγωνιστή που διάλεξε το επίπονο μα και όμορφο μονοπάτι του κοινωνικού και ταξικού αγώνα.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ 5 ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ/ΙΣΣΕΣ ΠΟΥ ΣΥΝΕΛΛΗΦΘΗΣΑΝ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΚΚΕΝΩΣΗ ΤΗΣ ΚΑΤΑΛΗΨΗΣ ΜΑΡΑΓΚΟΠΟΥΛΕΙΟΥ
ΚΑΝΕΝΑΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΣ ΜΑΣ ΔΕΝ ΜΕΝΕΙ ΑΝΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΟΣ
ΝΑ ΕΙΣΒΑΛΟΥΜΕ ΣΤΑ ΑΔΕΙΑ ΣΠΙΤΙΑ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΥΣ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ, ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ !

Συνέλευση αναρχικών για την κοινωνική και ταξική αντεπίθεση
Πάτρα, Οκτώβρης 2016

Την Τρίτη 25 Οκτωβρίου δικάζονται οι σύντροφοι/ισσες που βρίσκονταν στην κατάληψη Μαραγκοπούλειο τα ξημερώματα της 5^ης Αυγούστου 2013, την μέρα που εκκενώθηκαν από το κράτος και τη δημοτική αρχή οι τρεις καταλήψεις που λειτουργούσαν τότε στην Πάτρα: το Παράρτημα, το Μαραγκοπούλειο και  το στέκι Ν. Γκύζη στο ΤΕΙ. Κατά την εκκένωση της κατάληψης του Μαραγκοπουλείου συλλαμβάνονται 5 σύντροφοι/ισσες και προσάγονται 11 αλληλέγγυοι/ες.

Οι εκκενώσεις των καταλήψεων στην Πάτρα αποτελούν κομμάτι μιας σειράς κατασταλτικών μεθοδεύσεων που είχε επιλέξει το κράτος την εποχή εκείνη, προκειμένου να επιβάλει με ωμότητα τη νέα πραγματικότητα. Το κύμα αντίστασης που γεννήθηκε και εξαπλώθηκε μετά την εξέγερση του ’08 αλλά και την ψήφιση των μνημονίων έπρεπε να συνθλιβεί. Με μια σειρά επιχειρήσεων, όπως ο «Ξένιος Δίας» ενάντια στους μετανάστες, η μαζική διαπόμπευση οροθετικών –υποτίθεται– γυναικών, οι απανωτές εκκενώσεις καταλήψεων σε διάφορες πόλεις, αλλά και διώξεις αγωνιστών με στημένα κατηγορητήρια σε δίκες παρωδίες, έδωσαν ηχηρά το μήνυμα ότι το κράτος κινείται οργανωμένα για να επιβάλει τη συνθήκη σύγχρονου ολοκληρωτισμού που βιώνουμε.

Η επιχείρηση μαζικών εκκενώσεων καταλήψεων, και στην Πάτρα αλλά και σε άλλες πόλεις, ήταν, πέρα από μια βίαιη κατασταλτική ενέργεια, μια επίθεση ισχυρού συμβολισμού του κράτους απέναντι σε όσα κοινωνικά κομμάτια είχαν επιλέξει το δρόμο του αγώνα. Μην ξεχνάμε πως από την εξέγερση του 2008 και μετά πολλές καταλήψεις δημιουργήθηκαν για να καλύψουν τις ανάγκες των αγωνιζόμενων κομματιών και να στεγάσουν τις πολυποίκιλες διαδικασίες και δομές που δημιουργήθηκαν (πολιτικές διαδικασίες, αυτοοργανωμένες ομάδες υγείας, σίτισης, συλλογικής έκφρασης κ.ά.), οι οποίες προσπαθούσαν να αυτονομηθούν από την κεφαλαιοκρατική εξάρτηση της κοινωνίας. Το κίνημα του ’08 –’09 έδειξε ξεκάθαρα τόσο τις προθέσεις όσο και την προοπτική του. Ήταν μια γενικευμένη κίνηση από τα κάτω, που έβαζε τόσο σε επίπεδο καθημερινότητας όσο και κεντρικής πολιτικής σκηνής στοιχεία ριζοσπαστικά, εξ ορισμού δηλαδή απειλητικά για την κυριαρχία. Συνεπώς, η κίνηση του κράτους ενάντια σε ένα από τα σημαντικότερα εργαλεία του κινήματος της περιόδου εκείνης στόχευε στις ανταγωνιστικές κοινωνικές σχέσεις που αναπτύσσονταν εκεί και στο μήνυμα αγωνιστικότητας που εξέπεμπαν στον ιστό της πόλης.

Είναι αυτονόητο ότι η σύνδεση των από τα κάτω σε διαδικασίες αγώνα, η χειραφέτηση της κοινωνίας σε επίπεδο καθημερινών αναγκών, η διάχυση εννοιών όπως είναι η αυτοοργάνωση και η αλληλεγγύη, αλλά και το σπάσιμο των επιβαλλόμενων σχέσεων και η δημιουργία πραγματικών σχέσεων, είναι κάτι που πάντα θα προσπαθεί να αποτρέψει η κυριαρχία. Δεν είναι τυχαίο ότι πρόσφατα πραγματοποιήθηκαν εκκενώσεις σε καταλήψεις όπου διέμεναν μετανάστες. Η αδιαμεσολάβητη σύνδεση των πληττόμενων, ντόπιων και μεταναστών, και οι κοινοί τους αγώνες αποτελούν, δυνητικά, έναν εκρηκτικό συνδυασμό για τις υπάρχουσες ισορροπίες.

Σε μια περίοδο όπου δεν υπάρχει άλλος δρόμος να βαδίσουμε πέρα από το δρόμο του αγώνα, αν θέλουμε να μείνουμε όρθιοι απέναντι στην ολοένα και πιο αμείλικτη επίθεση που δεχόμαστε, οφείλουμε να κρατάμε την κινηματική μνήμη ζωντανή. Να υπενθυμίζουμε τη σημασία και την αξία του αγώνα και των εργαλείων του. Να προστατεύουμε με την ενεργή συμμετοχή μας τις πολιτικές διαδικασίες, τις ταξικές και κοινωνικές δομές, τις καταλήψεις, τα στέκια και ό,τι αυτά τα εργαλεία μπορούν να προσφέρουν. Να δημιουργούμε νέα εργαλεία αγώνα, στην κατεύθυνση της κοινωνικής χειραφέτησης,  να παλεύουμε για την ελευθερία και την αξιοπρέπεια.

Την Τρίτη δικάζονται 5 αναρχικοί/ές για την επιλογή τους να αγωνιστούν απέναντι στο υπάρχον εκμεταλλευτικό και καταπιεστικό σύστημα και να υπερασπιστούν τις δομές του αγώνα. Την Πέμπτη δικάζεται ο αναρχικός Θ. Σίψας για την επιλογή του να αγωνίζεται. Στα μάτια της αστικής δικαιοσύνης ο αγώνας είναι ποινικό αδίκημα και εν δυνάμει υπόδικος ο κάθε αγωνιστής. Εμείς, στον αντίποδα, πιστεύουμε ότι το δίκιο το έχουν οι εξεγερμένοι και όσοι αγωνίζονται καθημερινά, σε όλο τον κόσμο, να δομήσουν κοινωνίες ισότητας, αλληλεγγύης και ελευθερίας.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ 5 ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ ΤΗΣ ΚΑΤΑΛΗΨΗΣ ΜΑΡΑΓΚΟΠΟΥΛΕΙΟ

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ

Το πρωί της Παρασκευής 14 Οκτώβρη η Συνέλευση Αναρχικών για την Κοινωνική και Ταξική Αντεπίθεση κάλεσε συγκέντρωση-μικροφωνική στο Παράρτημα ως κίνηση αλληλεγγύης στον αναρχικό σύντροφο Θοδωρή Σίψα που διώκεται από το κράτος με στημένο κατηγορητήριο για την υπόθεση του εμπρησμού στην τράπεζα Marfin. Συνάμα, η συγκέντρωση είχε και το χαρακτήρα αντιπληροφόρησης για την κρατική σκευωρία εις βάρος του συντρόφου. Στη συγκέντρωση αλληλεγγύης καλούσε επίσης η Ανοιχτή Συνέλευση Αναρχικών Πάτρας, καθώς και η αναρχική συλλογικότητα Ατραπός.

Κατά τη δίωρη παρέμβαση μπροστά στο Παράρτημα μοιράστηκαν και εκφωνήθηκαν κείμενα αλληλεγγύης σε διερχόμενο κόσμο, την ίδια ώρα που διεξαγόταν η δίκη του συντρόφου στην Αθήνα. Μέσα από τη δίωξη εξάλλου του Θοδωρή Σίψα επιχειρείται η εγκληματοποίηση, η πολιτική απομόνωση και η ιδεολογική κατασυκοφάντηση του αναρχικού- αντιεξουσιαστικού κινήματος στο σύνολό του.

Σήμερα, που η επίθεση του κράτους και των αφεντικών εις βάρος της συντριπτικής πλειοψηφίας της κοινωνίας είναι σε πλήρη εξέλιξη και στοχεύει στο χτύπημα των κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων ώστε να εδραιωθεί ευκολότερα το νέο καθεστώς εξαθλίωσης και ολοκληρωτισμού, ως αναρχικοί κοινωνικοί αγωνιστές στεκόμαστε αλληλέγγυοι στο σύντροφο Θ. Σίψα αναγνωρίζοντας στη δίωξη του την προσπάθεια εγκληματοποίησης των αναρχικών και των αγωνιζόμενων ανθρώπων και την απόπειρα ποινικοποίησης της συμμετοχής σε μια μαχητική διαδήλωση. Απέναντι στην εγκληματική και αντικοινωνική βία του κράτους, του κεφαλαίου και των μηχανισμών τους, η κοινωνική και ταξική αντιβία είναι δίκαιη.

ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΟΜΑΣΤΕ ΤΟΝ ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΑΓΩΝΙΣΤΗ ΘΟΔΩΡΗ ΣΙΨΑ ΠΟΥ ΔΙΩΚΕΤΑΙ ΧΩΡΙΣ ΚΑΝΕΝΑΣΤΟΙΧΕΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ MARFIN !

ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΟΜΑΣΤΕ ΤΟΝ ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΑΓΩΝΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ-ΤΑΞΙΚΕΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΙΣ ΤΩΝ ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΤΩ !

ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ ! ΔΕ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ Η ΚΡΑΤΙΚΗ ΣΚΕΥΩΡΙΑ !

Συνέλευση Αναρχικών για την Κοινωνική και Ταξική Αντεπίθεση | Πάτρα, Οκτώβρης ‘16

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ: ΤΡΙΤΗ 16 ΔΕΚΕΜΒΡΗ 18.00 ΣΤΟΝ ΕΣΠΕΡΟ (ΠΛ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ)

ΔΙΚΗ: ΤΕΤΑΡΤΗ 16/12: 9πμ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ (Δέγλερη)

Τη νύχτα της 25ης Οκτώβρη η Κατάληψη Ελαία στην Κέρκυρα δέχτηκε επίθεση από τραμπούκους. Η επίθεση σημειώθηκε αμέσως μετά από το αντιφασιστικό διήμερο, που είχε πραγματοποιηθεί στην ευρύτερη περιοχή της Γαρίτσας και στο οποίο η κατάληψη Ελαία είχε συμμετάσχει ενεργά. Οι τραμπούκοι, αφού εισέβαλλαν στο χώρο της κατάληψης παραβιάζοντας την πόρτα, πήραν μαζί τους έναν υπολογιστή, ηχεία καθώς κι ένα μέρος από τα τρόφιμα, τα οποία είχαν συγκεντρωθεί για τους πρόσφυγες την προηγούμενη μέρα.

Η εν λόγω επίθεση πραγματοποιήθηκε σε ένα χώρο, ο οποίος για έξι χρόνια μέσα από αυτοοργανωμένες, αδιαμεσολάβητες και αντιιεραρχικές διαδικασίες και μακρυά από τη λογική του κέρδους συμβάλλει στον αγώνα για μια κοινωνία ισότητας, αλληλεγγύης κι ελευθερίας. Τα αυτοοργανωμένα μαθήματα, οι κύκλοι αυτομόρφωσης, οι πολιτικές εκδηλώσεις, καθώς επίσης και η αγροκολλεκτίβα που συντηρεί τα δέντρα και το κτήμα στο οποίο βρίσκεται η κατάληψη είναι μερικές μόνο από τις δομές και τις διεργασίες, που έχουν βρει στέγη στην κατάληψη Ελαία και έχουν αποτελέσει σημείο αναφοράς για τους αγωνιζόμενους στο νησί της Κέρκυρας.

Λίγες μέρες αργότερα και πιο συγκεκριμένα το πρωί της Κυριακής 1 Νοέμβρη το αυτοδιαχειριζόμενο κατειλημμένο έδαφος Κατάληψη Αγρός, στο πάρκο Τρίτση, δέχτηκε εμπρηστική επίθεση από φασίστες. Ευτυχώς, οι ζημιές που προκλήθηκαν ήταν μικρές. Οι εμπρηστές προσπάθησαν με τον τρόπο αυτό να προκαλέσουν φωτιά σε ένα πάρκο που λειτουργεί τόσο ως πνεύμονας οξυγόνου για τους κατοίκους της ευρύτερης περιοχής όσο και ως ενδιαίτημα για ζώα και φυτά.

Οι φασίστες επιτέθηκαν εις βάρος ενός αυτοδιαχειριζόμενου κατειλημμένου εδάφους, το οποίο για παραπάνω από έξι χρόνια με την ύπαρξη και λειτουργία του αντιστέκεται έμπρακτα αλλά και με το λόγο που εκφέρει εναντίον των αναπτυξιακών επιχειρηματικών σχεδίων που υποβαθμίζουν τους ελεύθερους κοινωνικούς χώρους. Τα αυτοοργανωμένα, αντιιεραρχικά και αντιεμπορευματικά χαρακτηριστικά της κατάληψης Αγρός και συγκεκριμένα ο αγώνας που έχει δοθεί από τους συντρόφους και τις συντρόφισσες της κατάληψης για την προάσπιση του πάρκου Τρίτση φαίνεται πως ενοχλούν όσους εχθρεύονται τον κόσμο που δρα με γνώμονα την αλληλεγγύη και μακριά από τις αξίες και τους διαχωρισμούς της κυριαρχίας.

Οι καταλήψεις και οι αυτοδιαχειριζόμενοι χώροι, που λειτουργούν αυτοοργανωμένα, αδιαμεσολάβητα, αντιιεραρχικά και μακρυά από τη λογική του κέρδους είναι αναπόσπαστο κομμάτι του κόσμου του αγώνα που μάχεται ενάντια στην εκμετάλλευση και τη βαρβαρότητα κράτους και κεφαλαίου. Χώροι ανοιχτοί για οποιαδήποτε και οποιονδήποτε επιθυμεί να ορθώσει αντιστάσεις, να παράξει αρνήσεις και να αναζητήσει καταφάσεις στην επίπονη αλλά όμορφη διαδικασία της κοινωνικής χειραφέτησης και της δημιουργίας ενός νέου κόσμου ισότητας, αλληλεγγύης κι ελευθερίας. Χώροι, οι οποίοι προωθούν την αδιαμεσολάβητη επικοινωνία, την αυτοοργανωμένη έκφραση, την ισότιμη συμμετοχή και την οριζοντιότητα, με την πεποίθηση πως ο τρόπος που αγωνιζόμαστε σήμερα έχει άμεση συνάφεια με την κοινωνία που θέλουμε να οικοδομήσουμε αύριο. Χώροι που στην ουσία δρουν ανταγωνιστικά προς τις αξίες και τις πρακτικές του κόσμου της κυριαρχίας, λειτουργώντας ως προπλάσματα της κοινωνίας που οραματιζόμαστε, μιας κοινωνίας που θα λειτουργεί συλλογικά και μακριά από τη λογική του ατομισμού, του κανιβαλισμού, της επιβολής της δύναμης και της εκμετάλλευσης.

Ως εκ τούτου, οι επιθέσεις εναντίον των χώρων αυτών δεν κάμπτουν τους αγωνιστές, αλλά τους οπλίζουν με ακόμα μεγαλύτερη δύναμη για τη συμμετοχή στον κοινωνικό και ταξικό πόλεμο που μαίνεται… Η βούληση για στέγαση πολιτικών, κοινωνικών, ταξικών και πολιτιστικών αναγκών είναι τέτοια που διαμορφώνει διαρκώς νέα πεδία παρέμβασης και πραγματών3ι τη δημιουργία νέων τέτοιων εγχειρημάτων. Πρόσφατα παραδείγματα είναι η κατάληψη στη Νοταρά 26 (μεταστεγάστηκε από την αρχική κατάληψη στην Αραχώβης) στην Αθήνα για τη στέγαση προσφύγων, η κατάληψη Φιλίππου και Σιατίστης στη Θεσσαλονίκη που από την πρώτη στιγμή βρίσκεται στο στόχαστρο του Δήμου Θέρμης που είναι ο ιδιοκτήτης του κτιρίου και η κατάληψη Ντουγρού στη Λάρισα που ύστερα από την τελευταία εκκένωση της βρήκε νέα στέγη μένοντας πιστή στην υπόσχεση που είχε δώσει.

Ως αυτοδιαχειριζόμενος χώρος ‘’Επί τα Πρόσω’’ εκφράζουμε την αμέριστη αλληλεγγύη μας στις συντρόφισσες και τους συντρόφους των καταλήψεων Ελαία και Αγρός, αλλά και σε όλους τους αγωνιστές που δημιουργούν αυτοοργανωμένες δομές για τη στέγαση των αναγκών του κοινωνικού και ταξικού αγώνα. Έχοντας βρεθεί στο παρελθόν κι εμείς οι ίδιοι στο στόχαστρο επιθέσεων γνωρίζουμε πολύ καλά πως –ανεξαρτήτως προθέσεων- οι επιθέσεις σε αυτοδιαχειριζόμενους χώρους, στέκια και καταλήψεις, πιάνουν το νήμα της καταστολής από ‘κει που το αφήνουν το κράτος και το κεφάλαιο.

Οι κρατικές, παρακρατικές και τραμπούκικες επιθέσεις δεν πτοούν τον κόσμο του αγώνα. Τον πεισμώνουν !

 Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ !

 ΠΙΣΩ ΡΟΥΦΙΑΝΟΙ (ΤΡΑΜΠΟΥΚΟΙ, ΜΠΡΑΒΟΙ, ΜΠΑΤΣΟΙ, ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΛΟΓΗΣ ΚΑΝΙΒΑΛΟΙ) , ΕΜΠΡΟΣ ΣΥΝΤΡΟΦΙΣΣΕΣ ΚΑΙ ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ !

αυτοδιαχειριζόμενος χώρος “επί τα πρόσω”

Πατρέως 87 στις σκάλες

http://epitaprosw.espivblogs.net/

Η ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΑΠΟ ΘΑΝΑΤΟ ΣΕ ΘΑΝΑΤΟ
ΟΡΙΟΘΕΤΕΙΤΑΙ ΑΠΟ ΜΙΑ ΣΥΝΟΡΙΟΓΡΑΜΜΗ

Ενάντια στην εκμετάλλευση, το ανθρωποκυνηγητό, τα βασανιστήρια και το θανάτο που επιβάλλονται σε βάρος προσφύγων και μεταναστών μέσα από τις αντι-μεταναστευτικές πολιτικές της Ευρώπης-Φρούριο. Ενάντια στα κράτη και τα σύνορα που θέτουν φραγμούς στην ελεύθερη μετακίνηση των ανθρώπων.
Ενάντια στα ντόπια και διεθνή αφεντικά που διαμορφώνουν συνθήκες πολέμου,
φτώχειας και δυστυχίας υποχρεώνοντας εκατομμύρια ανθρώπους να ξεριζωθούν από τους τόπους τους.
Ενάντια στο ρατσισμό, τις φασιστικές συμμορίες και την κρατική καταστολή

ΚΟΙΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΝΤΟΠΙΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ
ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΧΩΡΙΣ ΧΑΡΤΙΑ, ΣΥΝΟΡΑ, ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ, ΚΑΤΑΠΙΕΣΗ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΔΟΜΗΣΗ ΜΙΑΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ, ΙΣΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ

ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΑΝΤΙΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗΣ
ΠΑΡ. 13/11 ΕΣΠΕΡΟΣ 18.00 – ΠΕΜ. 19/11 ΠΛ. ΑΓΙΑΣ ΣΟΦΙΑΣ 11.00

ΠΕΜΠΤΗ 26/11

19.00 Εκδήλωση – Συζήτηση
για το μεταναστευτικό/προσφυγικό ζήτημα
στην εποχή της καπιταλιστικής κρίσης
και της αριστερής πολιτικής διαχείρισης
στον αυτοδιαχειριζόμενο χώρο
Επί τα Πρόσω (Πατρέως 87)

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 27/11

19.00 ΠΟΡΕΙΑ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ
ΣΕ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ
ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ

Αφισάκι αλληλεγγύης στις μαθητικές καταλήψεις που πραγματοποιούνται το τελευταίο διάστημα στην Πάτρα, με αφορμή τις ελλείψεις καθηγητών και βιβλίων.