Στις 18 Σεπτεμβρίου του 2013, δολοφονείται ο αντιφασίστας Π. Φύσσας από τάγμα εφόδου της ΧΑ. Ο φασίστας Ρουπακιάς, περνώντας μέσα από τις γραμμές των χρυσαυγιτών και κάτω από το άγρυπνο βλέμμα της ελ.ας. μαχαιρώνει θανάσιμα τον Παύλο Φύσσα σε κεντρική πλατεία στο Κερατσίνι.

Η κοινωνική οργή και αγανάκτηση ξεχειλίζει, με την θρασύδειλη κίνηση των παρακρατικών μαχαιροβγαλτών αλλά και με το σιγοντάρισμα των κυρίαρχων. Έτσι το κράτος εκμεταλλευόμενο το γεγονός, αξιώνει να φανεί ως ένας ουδέτερος διαιτητής μεταξύ «ακραίων στοιχείων», ως προστάτης των δημοκρατικών αξιών και απαραίτητος εγγυητής της κοινωνικής ομαλότητας. Βασική επιδίωξη υπήρξε η χειραγώγηση και αποδυνάμωση του κόσμου του αγώνα, με τη διακήρυξη ενός «κρατικού αντιφασισμού» που, συνοδευμένος από την ήδη υπάρχουσα «θεωρία των δύο άκρων», προσπαθεί να απονοηματοδοτήσει το μαχητικό αντιφασισμό δίνοντάς του μια θεσμική διάσταση.

Μέσα σε αυτή τη συγκυρία στήθηκε το θέατρο της εκδίκασης της υπόθεσης «εγκληματική οργάνωση ΧΑ», όπου δεν έλειψε η απαραίτητη μηντιακή προώθηση με γνωστούς κομπάρσους να δηλώνουν ότι έπεσαν από τα σύννεφα και ότι μέχρι πρότινος δεν είχαν δει τον κίνδυνο του φασισμού.

Το πρόσφατο παράδειγμα της δολοφονίας της Χέδερ Χέγερ στο Σάρλοτσβιλ της Βιρτζίνια, η δολοφονία του Σαχζάτ Λουκμάν στα Πετράλωνα το 2013, η δολοφονία του Παύλου Φύσσα καθώς και μια σειρά από άλλες επιθέσεις από φασίστες σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης, είναι αρκετά για να καταλάβουμε οτι δεν μιλάμε για μεμονωμένα ή ατυχή περιστατικά αλλά για την πάγια τακτική του παρακράτους.

Ωστόσο οι επιθέσεις του φασισμού δε διαφοροποιούνται από τις επιθέσεις του κράτους. Επιθέσεις σε εργάτες, σε μετανάστες, σε αγωνιστές, σε διαδικασίες και σε δομές αγώνα, κάποιες φορές με διαφορετικά μέσα, πάντοτε με την ίδια λογική, εκείνη της επιβολής συνθηκών πρόσφορων για ολοένα μεγαλύτερη εκμετάλλευση και καταπίεση, προσπαθούν να περιστείλουν κάθε κίνηση δυναμικής διεκδίκησης μιας ζωής με αξιοπρέπεια, μιας κοινωνίας ισότητας, αλληλεγγύης, χειραφέτησης και ελευθερίας.

Παράλληλα οι φασίστες δεν χάνουν ευκαιρία να εκφράσουν την αμέριστη στήριξή τους στα αφεντικά. Από την μια οι επιθέσεις σε αγωνιστές και συνδικαλιστές προσπαθώντας να επιβάλουν το φόβο και την σιωπή σε όσους αντιστέκονται στην επέλαση του κεφαλαίου, και από την άλλη η απροκάλυπτη στήριξη σε μεγαλοαφεντικά (π.χ πρόταση για φοροαπαλλαγή των εφοπλιστών στη βουλή)

Σήμερα το δικαστήριο της χρυσής αυγής βρίσκεται σε εξέλιξη και πριν από μερικούς μήνες το κράτος κάλεσε αγωνιστές και συντρόφους από τον αναρχικό χώρο να πάρουν θέση σε αυτό το θεσμικό «αντιφασιστικό αγώνα». Ο κόσμος του αγώνα κατέστησε σαφές με την συνολικότερη στάση του στο δικαστήριο ότι αφενός δεν συνδιαλέγεται με την πηγή της γέννησης του φασισμού και αφετέρου ότι ο φασισμός τσακίζεται από τον κόσμο του αγώνα σε όλα τα μέτωπα.

Ο αντιφασιστικός αγώνας είναι αναπόσπαστο κομμάτι του συνολικότερου αγώνα ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο, στην κατεύθυνση της κοινωνικής επανάστασης. Έτσι ο αντιφασιστικός αγώνας δεν μπορεί παρά να είναι ταξικός, αντιθεσμικός, αντικαπιταλιστικός και μαχητικός. Μόνο ένα ταξικά κοινωνικά οργανωμένο μπλογκ αντεπίθεσης μπορεί να θέσει τους όρους της ανατροπής αυτού του βάρβαρου, καταπιεστικού συστήματος και την δημιουργία ενός κόσμου ισότητας, αλληλεγγύης και ελευθερίας.

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΦΑΣΙΣΜΟ

ΕΙΝΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ.

Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΤΣΑΚΙΖΕΤΑΙ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ.

ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ – ΑΝΤΙΚΡΑΤΙΚΗ – ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ – ΠΟΡΕΙΑ ΔΕΥΤΕΡΑ 18/9 στις 18:30 στην ΠΛ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ

στο μπλόκ της συνέλευσης αναρχικών για την κοινωνική και ταξική αντεπίθεση

αναρχική συλλογικότητα ατραπός

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ

ΕΙΝΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

Τέσσερα χρόνια συμπληρώθηκαν από τη δολοφονία του αντιφασίστα εργάτη και μέλους της hip hop σκηνής Παύλου Φύσσα από το μαχαίρι του χρυσαυγίτη Ρουπακιά. Μια δολοφονία, που είχε ακολουθήσει μια σειρά τραμπούκικων και δολοφονικών επιθέσεων από πλευράς της Χ.Α.  Όπως η εν ψυχρώ δολοφονία του μετανάστη εργάτη Σαχζάτ Λουκμάν στα Πετράλωνα, οι επιθέσεις σε Αιγύπτιους αλιεργάτες και μετανάστες ανά την επικράτεια, η επίθεση ενάντια στους συνδικαλιστές του ΠΑ.ΜΕ στο Πέραμα αλλά και οι επιθέσεις εναντίον αγωνιστών και χώρων αγώνα, όπως το αναρχικό – αντιεξουσιαστικό στέκι Αντίπνοια, ο αυτοδιαχειριζόμενος Κοινωνικός Χώρος Pasamontaña, η κατάληψη έπαυλης Κούβελου κ.α. Όλα αυτά συνέβαιναν την ίδια περίοδο που το κράτος επιτίθετο στην πλειοψηφία της κοινωνίας  με τα μνημόνια και τους εφαρμοστικούς  νόμους, εφάρμοζε πογκρόμ και Ξένιους Δίες εναντίον μεταναστών και έβαζε στο στόχαστρο καταλήψεις κι αυτοοργανωμένους χώρους αγώνα, πλάθοντας το αφήγημα για τα δύο άκρα, που πρέπει να παταχθούν.

Γίνεται αντιληπτό λοιπόν πως η βία της Χ.Α είναι ένα κομμάτι μόνο της αναβαθμισμένης βίας του κράτους και του κεφαλαίου εναντίον των εκμεταλλευόμενων αλλά και αγωνιζόμενων κομματιών της κοινωνίας. Εξάλλου, την ίδια στιγμή που το κράτος, ευθυγραμμιζόμενο με τις πολιτικές της Ε.Ε, κρατάει στα στρατόπεδα συγκέντρωσης έγκλειστους χιλιάδες μετανάστες, -στριες, οι οποίοι μέχρι και πρότινος θαλασσοπνίγονταν κατά εκατοντάδες στο Αιγαίο, οι φασίστες συνεχίζουν τις ρατσιστικές τους επιθέσεις. Είναι επίσης πρόσφατη η επίθεση ομάδας θρασύδειλων φασιστών εναντίον τριών μεταναστών από το Πακιστάν το βράδυ της Δευτέρας 4/9 στην κεντρική πλατεία του Ηρακλείου Αττικής. Αλλά και οι δολοφονικές επιθέσεις εναντίον άλλων μεταναστών εργατών γης και οι εισβολές στα σπίτια τους στη Γκορυτσά Ασπροπύργου τον περασμένο Μάιο με την κάλυψη και τη συνεργασία της τοπικής αστυνομίας.

Όλα αυτά συμβαίνουν σε μια περίοδο κατά την οποία η επίθεση που έχει εξαπολύσει η κυριαρχία σε παγκόσμιο επίπεδο εναντίον των από κάτω των κοινωνιών και εναντίον όσων αντιστέκονται στη λεηλασία της ζωής τους είναι ολοκληρωτική. Κομμάτι του σύγχρονου ολοκληρωτισμού είναι και η ανοχή ή η πριμοδότηση –εκ μέρους του κράτους- φασιστικών – παρακρατικών ομάδων που φθάνουν εκεί που δε μπορεί να φθάσει το γκλομπ του μπάτσου. Στις φασιστικές επιθέσεις που αναφέρθηκαν πριν ας προσθέσουμε και την αντιφασίστρια Heather Heyer, που δολοφονήθηκε από φασίστα στο Charlottesville των Η.Π.Α, όταν αντιφασίστες επιχείρησαν να κόψουν την προέλαση φασιστικών – ακροδεξιών ομάδων.

Ξέρουμε πως το κράτος, προσπαθώντας να εξασφαλίσει τη συνεχή κερδοφορία του κεφαλαίου και τη διαχείριση προς όφελος των αφεντικών της βαθιάς δομικής καπιταλιστικής κρίσης, έχει εισάγει ένα σύγχρονο ολοκληρωτισμό που στόχο έχει να κάμψει τις αντιστάσεις των αγωνιζομένων κομματιών της κοινωνίας. Ιδίως σε μια συγκυρία, κατά την οποία η πλειοψηφία της κοινωνίας διαβιεί την πραγματικότητα της υποτίμησης της εργασίας μας, της ανεργίας, της λεηλασίας της φύσης, της προσπάθειας επιβολής του κοινωνικού νεκροταφείου και της καταστολής των αντιστάσεων, των δολοφονιών μεταναστών και τον εγκλεισμό αλλά και την εξαίρεση από την κανονικότητα τόσο των προσφύγων στα στρατόπεδα συγκέντρωσης όσο και των ντόπιων-μεταναστών στα σύγχρονα ‘’σωφρονιστικά’’ κολαστήρια.

Εξάλλου, ο φασισμός έρχεται, για να καλύψει τα κενά και τις αδυναμίες του εκάστοτε εκμεταλλευτικού συστήματος, όταν αυτό δυσκολεύεται να αναπαραχθεί ομαλά σε θεσμικό, πολιτικό και οικονομικό επίπεδο. Εκπορευόμενος από τους από πάνω, διαχέεται κατακόρυφα προς την κοινωνία επιχειρώντας να δηλητηριάσει και να υπονομεύσει τη συλλογικοποίηση αλλά και τη διάθεση των από τα κάτω της κοινωνίας για αντίσταση και αγώνα. Δεν έχουμε καμιά αυταπάτη πως, αν χρειαστεί κι αν το κρίνουν απαραίτητο, το κράτος και το κεφάλαιο θα επιστρατεύσουν τις φασιστικές παρακρατικές εφεδρείες, για να επιχειρήσουν να τσακίσουν το ανταγωνιστικό κίνημα.

Παρ’ όλα αυτά, το αν και το κατά πόσο ο φασισμός ως αντίληψη διεισδύει στις ανθρώπινες κοινωνίες, αυτό βρίσκεται πάντα σε συνάρτηση και διαλεκτική σχέση με το ποιές αντιστάσεις βρίσκει από την πλειοψηφία της κοινωνίας. Όσο υπάρχουν κοινωνικά κομμάτια, τα οποία αντιμάχονται το φασισμό σε κάθε πτυχή της ζωής τους, όσο δεν επιτρέπουμε στα φασιστικά, ρατσιστικά, εθνικιστικά ιδεολογήματα να αναπτύσσονται, όσο φροντίζουμε η οργή και η αγανάκτηση για την υποτίμηση της εργασίας και τη λεηλασία της ζωής μας να μετουσιώνονται σε συλλογικούς αγώνες ενάντια στους κοινούς μας δυνάστες, τόσο ο φασισμός θα βρίσκει όλο και λιγότερο ζωτικό κοινωνικό χώρο.

Ο πόλεμος ενάντια στον φασισμό δεν μπορεί παρά να είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με τον πόλεμο ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο. Όταν μέσα στα επίδικα της πάλης δεν είναι και η καταστροφή της μήτρας του φασισμού, δηλαδή ο καπιταλισμός, με άλλα λόγια το κεφάλαιο και το κράτος, τότε ως κοινωνία και κόσμος του αγώνα θα βρισκόμαστε στην δυσάρεστη θέση να παλεύουμε ξανά με τα επιφανή τέρατα που καμωνόμασταν ότι είχαμε εξολοθρεύσει. Γιατί ο μοναδικός νεκροθάφτης αυτού του συστήματος στο σύνολο του δεν παύει να είναι το ταξικά συγκροτημένο και πολιτικά οργανωμένο κίνημα των από τα κάτω που μπορεί να οργανώσει την παγκόσμια κοινωνική επανάσταση και να φέρει ένα βήμα πιο κοντά έναν κόσμο ισότητας, ελευθερίας και αλληλεγγύης. Τον ελευθεριακό Κομμουνισμό και την Αναρχία !

Ο ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΔΕ ΜΠΟΡΕΙ ΠΑΡΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΑΝΤΙΚΡΑΤΙΚΟΣ, ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟΣ, ΑΝΤΙΘΕΣΜΙΚΟΣ !

ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ – ΔΕ ΣΥΓΧΩΡΟΥΜΕ  ΤΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ ΦΥΣΣΑ

O ΠΑΥΛΟΣ ΖΕΙ, ΤΣΑΚΙΣΤΕ ΤΟΥΣ ΝΑΖΙ !

ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ-ΑΝΤΙΚΡΑΤΙΚΗ-ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ-ΠΟΡΕΙΑ

ΔΕΥΤΕΡΑ 18/9 στις 18:30 στην πλ. Γεωργίου, Πάτρα

Συνέλευση Αναρχικών για την Κοινωνική και Ταξική Αντεπίθεση,

Πάτρα, Σεπτέμβρης 2017

(συνέλευση κάθε Τετάρτη στις 8μμ στον αυτοδιαχειριζόμενο χώρο Επί τα Πρόσω, Πατρέως 87)

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΝ ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΗ ΤΑΣΟ ΘΕΟΦΙΛΟΥ !

Το εφετείο του αναρχικού κομμουνιστή Τάσου Θεοφίλου έφθασε στο τέλος του. Ο Τάσος Θεοφίλου συνελήφθη το καλοκαίρι του 2012, κατηγορούμενος για την ένοπλη ληστεία στην τράπεζα ALPHA BANK στην Πάρο, τη συναυτουργία σε ανθρωποκτονία οδηγού ταξί, ο οποίος επιχείρησε να σταματήσει τους δράστες κατά την προσπάθεια της διαφυγής τους και τη συμμετοχή στην ένοπλη οργάνωση ‘’Συνομωσία Πυρήνων της Φωτιάς’’. Πρόκειται για ένα στημένο και αβάσιμο κατηγορητήριο της κυριαρχίας, η οποία μέσα από τη συστηματική εφαρμογή αυτής της τακτικής, επιχειρεί να κάμψει το φρόνημα των πολιτικών της αντιπάλων κρατώντας τους σε ένα ιδιότυπο καθεστώς εξαίρεσης, ελέγχου και στοχοποίησης.

Από την πλευρά μας, στεκόμαστε εχθρικά απέναντι στη μεθοδευμένη προσπάθεια των διωκτικών αρχών που έχουν κατασκευάσει το στημένο αυτό κατηγορητήριο εναντίον του συντρόφου και που σκηνοθετούν μαρτυρίες κατά τη διεξαγωγή της δίκης. Ένα κατηγορητήριο, το οποίο εξάλλου έχει αποδομηθεί κατά την εκδίκαση της υπόθεσης στο εφετείο.

Τα ‘’ατράνταχτα’’ ενοχοποιητικά στοιχεία και ευρήματα της αντιτρομοκρατικής που συσχετίζουν το πρόσωπο του Θεοφίλου με την συγκεκριμένη υπόθεση είναι ένα δείγμα dna σε καπέλο που φέρεται να είχε ένας εκ των δραστών κατά την διάρκεια της ληστείας. Ένα εύρημα που από την πρώτη στιγμή της δικής φάνηκε τελείως αφερέγγυο στο να μπορέσει επαληθεύσει την ενοχή του κατηγορούμενου. Αφερέγγυο τόσο για την ανάδειξη του dna ως μέσο ταυτοποίησης υπόπτων όσο και για την ύπαρξη του καπέλου πάνω στο οποίο ισχυρίζονται οι διωκτικοί μηχανισμοί ότι βρέθηκε το δείγμα του γενετικού υλικού. Παρά το καταγεγραμμένο οπτικό υλικό που δε δείχνει κανένα καπέλο κατά την διάρκεια της ληστείας και την μη αναγνώριση του Τάσου Θεοφίλου από το σύνολο των τραπεζικών υπαλλήλων, η δικαστική αρχή αποφάσισε να τον καταδικάσει για συμμετοχή στη ληστεία με ποινή κάθειρξης 25 χρόνων απορρίπτοντας τις υπόλοιπες κατηγορίες για συμμετοχή στην προαναφερθείσα ένοπλη οργάνωση και συναυτουργία σε ανθρωποκτονία. Οι αιμοδιψείς τάσεις της δικαστικής εξουσίας κορυφώθηκαν μέσω της άσκησης έφεσης υπέρ του νόμου, η οποία ακυρώνει τις αθωωτικές αποφάσεις του πρωτοδικείου και καλεί τον κατηγορούμενο να δικαστεί εκ νέου ακόμα και για τις κατηγορίες που είχε αθωωθεί. Μέσω αυτού του δικαστικού τερτιπιού, ελλοχεύει ο κίνδυνος για το σύντροφο να καταδικαστεί με μεγαλύτερη ποινή από αυτή της ισόβιας κάθειρξης. Για άλλη μια φορά, η δικαστική αρχή – ένα από τα βασικότερα εξαρτήματα διάρθρωσης του κρατικού μηχανισμού – αλλά και η άρχουσα τάξη που η ίδια προασπίζεται και υπηρετεί, δείχνει ανικανοποίητη, αν δεν επιβληθούν οι πιο εξοντωτικές ποινές στους πολιτικούς αντιπάλους της.

Από την πλευρά μας, έχουμε επίγνωση ότι η επίθεση, που δέχεται ο Τάσος Θεοφίλου από τις διωκτικές και κατασταλτικές δυνάμεις της κυρίαρχης αστικής τάξης, είναι ένα από τα δεκάδες φαινόμενα εκδικητικότητας απέναντι στα πιο ριζοσπαστικά και μαχητικά κομμάτια της υποτελούς/εκμεταλλευόμενης τάξης που αποπειρώνται να αμφισβητήσουν την παντοδυναμία της κυριαρχίας. Ο σύντροφος, εν καιρώ επέλασης του σύγχρονου ολοκληρωτισμού, ποινικοποιείται για το πολιτικό του φρόνιμα, για την επιλογή του να βρίσκεται στο στρατόπεδο των πανταχού φτωχοδιαβόλων και κολασμένων, για την αυταπάρνηση και την ακλόνητη πίστη του στο επαναστατικό όραμα παρά τις συνθήκες εγκλεισμού του.

Στον κόσμο της σύγχρονης βαρβαρότητας η προώθηση και υποστήριξη της αναρχικής σου θεώρησης είναι αρκετή για να τεθείς στο στόχαστρο των διωκτικών μηχανισμών του κράτους. Οποιαδήποτε μορφή έμπρακτης αμφισβήτησης του υπάρχοντος καπιταλιστικού συστήματος και των σχέσεων που απορρέουν απ’ αυτό πατάσσεται ως αποσταθεροποιητικός συντελεστής στην ομαλή διατήρηση της υπάρχουσας τάξης πραγμάτων. Περισσότερο από κάθε άλλη φορά γίνεται ξεκάθαρο ότι τα δρώντα αναρχικά υποκείμενα, που μάχονται για έναν καλύτερο κόσμο ισότητας, ελευθερίας, αξιοπρέπειας κι αλληλεγγύης, είναι βραχνάς στα σχέδια της άρχουσας τάξης, η οποία δείχνει να αδυνατεί να διαχειριστεί την κατάσταση με ψυχραιμία, επιβάλλοντας μία συνθήκη εκτάκτου ανάγκης και  ένα καθεστώτος εξαίρεσης.

Σε μια εποχή κατά την οποία το παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα βρίσκεται σε μια κατάσταση γενικευμένης  αναδιάρθρωσης κι εσωτερικής δομικής κρίσης και δεν έχει να δώσει άμεσες χειροπιαστές απαντήσεις  για τα προβλήματα των πληβείων, όπου σε εγχώριο επίπεδο μέσω της ‘’φαιορόζ’’ κυβέρνησης ΣΥ.ΡΙΖ.Α – ΑΝ.ΕΛ εφαρμόζει και δρομολογεί μια σειρά από βάρβαρα κι επονείδιστα μέτρα (πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας, πετσόκομμα σε μισθούς και συντάξεις, κατάργηση της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, ιδιωτικοποίηση νερού και ρεύματος και ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας) εις βάρος των υποτελών κοινωνικών στρωμάτων, η τακτική της αναβάθμισης των μεθόδων ελέγχου, εξόντωσης και καταστολής είναι νομοτελειακά αναμενόμενη για την ύψιστη θωράκιση των συμφερόντων του κεφαλαίου, την απρόσκοπτη κερδοφορία του και τη διαιώνιση της υπάρχουσας συνθήκης εκμετάλλευσης.

ΤΑ ΚΡΑΤΗ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΜΟΝΟΙ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΣ

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΝ ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΗ ΤΑΣΟ ΘΕΟΦΙΛΟΥ !

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΙΣ ΕΚΔΙΚΗΤΙΚΕΣ ΜΕΘΟΔΕΥΣΕΙΣ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ

ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ !

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ – ΜΙΚΡΟΦΩΝΙΚΗ

ΣΤΙΣ ΣΚΑΛΕΣ ΤΗΣ ΑΓ. ΝΙΚΟΛΑΟΥ

ΣΑΒΒΑΤΟ 24 ΙΟΥΝΗ ΣΤΙΣ 11 ΤΟ ΠΡΩΙ

Συνέλευση Αναρχικών για την Κοινωνική και Ταξική Αντεπίθεση

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ ΚΡΑΤΟΥΣ – ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ

Tα ξημερώματα της Τρίτης 2 Μάη έκλεισε η τεχνική συμφωνία μεταξύ ελληνικής κυβέρνησης και των κλιμακίων ΕΕ, ΔΝΤ, ΕΚΤ και Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας. Η συμφωνία, που προβλέπει λήψη πρόσθετων δημοσιονομικών μέτρων από το 2018, θα πάει τις επόμενες μέρες για ψήφιση στη βουλή. Στην ουσία είναι η πρόταση για σύναψη ενός νέου μνημονίου μεταξύ ελληνικής κυβέρνησης και δανειστών που σφραγίζει την προηγούμενη περίοδο διαπραγμάτευσης.

Η τελευταία συμφωνία δεν διαφοροποιείται από τις αντίστοιχες συμφωνίες των προηγούμενων ετών. Είναι μια συμφωνία που συνεχίζει στον ίδιο δρόμο των μνημονίων, των εφαρμοστικών νόμων, των δανειακών συμβάσεων κι όλων των υπόλοιπων αντικοινωνικών δημοσιονομικών μέτρων των τελευταίων ετών. Μια συμφωνία ανάμεσα στο ντόπιο-διεθνές κεφάλαιο, το ελληνικό κράτος και τους υπερκρατικούς καπιταλιστικούς θεσμούς (ΕΕ, ΔΝΤ, Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα).

Πιο συγκεκριμένα, η εν λόγω συμφωνία φέρνει νέο μαχαίρι στα κοινωνικά επιδόματα. Μειώνονται από το 2018 τα επιδόματα ανεργίας, τέκνων, φτώχειας-φυσικών καταστροφών και στήριξης οικογενειών, αλλά και το επίδομα θέρμανσης. Επιπλέον, από το 2019 έρχεται νέα μείωση στις συντάξεις που θα φθάσει έως και το 18%. Περισσότεροι από 900.000 συνταξιούχοι θα φτωχοποιηθούν ακόμη περισσότερο. Παράλληλα μειώνεται το αφορολόγητο και απορρυθμίζονται ακόμα περισσότερο οι εργασιακές σχέσεις προς όφελος του κεφαλαίου με τη διευκόλυνση των μαζικών απολύσεων και τη διατήρηση όλων των νομοθετικών προβλέψεων των μνημονίων, πράγμα που σημαίνει πως κυριαρχούν οι ατομικές και επιχειρησιακές συμβάσεις εργασίας. Ελαστικοποιούνται περαιτέρω οι εργασιακές σχέσεις με τη διεύρυνση της λειτουργίας των καταστημάτων τις Κυριακές, τη μείωση του αριθμού των εργαζομένων με σύμβαση ορισμένου χρόνου καθώς και τον επαναπροσδιορισμό του υποκατώτατου μισθού (δηλ. του προβλεπόμενου για τους νέους σε ηλικία εργαζόμενους). Τέλος, οι ιδιωτικοποιήσεις συνεχίζονται με το ξεπούλημα του 40% των λιγνιτικών μονάδων παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας και του 17% της ΔΕΗ μέσω του ΤΑΙΠΕΔ.

Και βέβαια τα «αντίμετρα» που φέρνει η συμφωνία όχι μόνο θα υλοποιηθούν υπό αυστηρές προϋποθέσεις (άρα πιθανότατα δεν θα υλοποιηθούν καν), αλλά αποτελούν και ένα ξεροκόματο ίσα ίσα για να χρυσωθεί το χάπι. Πέρα από μια ελάχιστη και μερική ανακούφιση των πιο φτωχοποιημένων στρωμάτων, σε καμία περίπτωση δεν αντιστρέφουν την πορεία οικονομικής αφαίμαξης των από τα κάτω.

Όλα αυτά τα αντικοινωνικά μέτρα, η ολομέτωπη επίθεση που δεχόμαστε, δεν αποτελεί έργο αποκλειστικά και μόνο της παρούσας κυβέρνησης και ούτε πρόκειται να ανακοπεί από την όποια επόμενη. Και αυτό διότι αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της αναδιάρθρωσης του συστήματος σε μια περίοδο παρατεταμένης κρίσης, στην προσπάθειά του να μπει και πάλι σε κερδοφόρα τροχιά παρασιτώντας σε κοινωνίες πλήρως υποταγμένες και ελεγχόμενες.

Η βαρβαρότητα κράτους και κεφαλαίου λεηλατεί τη φύση και γεννά τεράστιες ανισότητες, δυστυχία και απόγνωση στις ανθρώπινες κοινωνίες. Η μόνη ρεαλιστική προοπτική για να πάρουμε πίσω τη ζωή μας είναι ο αγώνας για την ανατροπή του καπιταλισμού. Όλοι εμείς που παράγουμε τον κοινωνικό πλούτο, οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, ντόπιοι και μετανάστες, δεν έχουμε να περιμένουμε τίποτα από καμιά κυβέρνηση, από καμιά συνδικαλιστική γραφειοκρατία. Πρέπει να οργανωθούμε, και με συλλογικούς, αδιαμεσολάβητους κι οργανωμένους στη βάση κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες να αντισταθούμε σε κάθε πεδίο της κοινωνικής μας ζωής, σε κάθε χώρο εργασίας, σε κάθε γειτονιά, στα σχολεία και στις σχολές.

Για να βάλουμε φραγμό στα σχέδια των κυρίαρχων, που επιδιώκουν η συνέχιση του βάρβαρου αυτού συστήματος να περάσει πάνω από τη ζωή και την αξιοπρέπειά μας, αλλά και για να αγωνιστούμε για μια άλλη κοινωνία ισότητας, αλληλεγγύης κι ελευθερίας. Για τον επαναστατικό μετασχηματισμό της κοινωνίας, τη χειραφέτηση των εκμεταλλευόμενων και καταπιεσμένων, για την Αναρχία και τον Ελευθεριακό Κομμουνισμό.

ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ – ΠΟΡΕΙΑ

ΤΕΤΑΡΤΗ 17 ΜΑΗ ΣΤΙΣ 10:30 ΤΟ ΠΡΩΙ ΣΤΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ

ΝΑ ΕΝΙΣΧΥΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΑΚΗΔΕΜΟΝΕΥΤΟΥΣ, ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΥΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΤΩΝ ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΤΩ !

ΝΑ ΕΝΤΕΙΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ !

Συνέλευση Αναρχικών για την Κοινωνική και Ταξική Αντεπίθεση

Πάτρα, Μάης 2017

ΣΤΟ ΕΡΓΟΤΑΞΙΟ ΤΟΥ ΑΚΤΟΡΑ ΣΤΗΝ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΑ ΑΧΑΙΑΣ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΣΚΟΤΩΣΑΝ ΕΡΓΑΤΗ

Το Σάββατο 6 Μαΐου στο εργοτάξιο, κατασκευής σήραγγας της ΕΡΓΟΣΕ στην Παναγοπούλα Αχαίας, καταπλακώνεται από γεωτρύπανο και χάνει την ζωή του εργάτης της ΑΚΤΩΡ και J&P ΑΒΑΞ. Το τελευταίο διάστημα και ενώ η παράδοση του έργου έχει καθυστερήσει, οι εργάτες αναγκάζονται να δουλεύουν συνεχόμενα χωρίς κανένα ρεπό και για πολλές ώρες στο εργοτάξιο, προκειμένου να τηρηθούν οι ημερομηνίες παράδοσης του έργου.

Το περιστατικό αυτό δεν είναι μια άτυχη στιγμή ούτε και μια σπάνια περίπτωση. Είναι μια εργατική δολοφονία, αντίστοιχη της δολοφονίας εργάτριας στα ταχυφαγεία των Everest ή των τεσσάρων εργατών που σκότωσαν η υπερεντατικοποιημένη  εργασία και οι ελλιπείς συνθήκες ασφαλείας στα ΕΛ.ΠΕ αλλά και αντίστοιχη με πολλά άλλα εργατικά “ατυχήματα”. Το κεφάλαιο προκειμένου να αυξήσει τα κέρδη του, δεν διστάζει να θυσιάσει ανθρώπους. Αναγκάζει τους εργάτες να δουλεύουν κάτω από άθλιες συνθήκες και με υπερεντατικούς ρυθμούς προσφέροντάς τους ένα ξεροκόμματο και πολλές φορές, ανασφάλιστα και με μεγάλο κίνδυνο της σωματικής τους ακεραιότητας ακόμα και της ίδιας τους της ζωής. Από την άλλη, το κράτος προσφέρει τα εχέγγυα στα αφεντικά να χρησιμοποιούν το “εργατικό δυναμικό”  κατά το δοκούν και παράλληλα επιτίθεται και αυτό με όλα τα μέσα στους εργαζόμενους, -ες, από το τσεκούρωμα των κοινωνικών παροχών, τη δημιουργία απόλυτης εξάρτησης σε αγαθά πρώτης ανάγκης (στέγαση, τροφή, υγεία), μέχρι και την υφαρπαγή των εργατικών κεκτημένων μέσα από αγώνες αιώνων.

Ο δρόμος Πατρών-Κορίνθου, αυτό το σύγχρονο γεφύρι της Άρτας, για να στεριώσει έχει στα θεμέλιά του αίμα εργατών, καθώς πριν λίγους μήνες είχε χάσει τη ζωή του και άλλος ένας εργάτης αλλά και πολλοί άλλοι εργαζόμενοι στα έργα έχουν σακατευτεί στο κάτεργο του ΑΚΤΟΡΑ. Τα διθυραμβικά εγκαίνια του κράτους πριν λίγο καιρό ακολούθησε η ωμή πραγματικότητα. Το κράτος και το κεφάλαιο γιορτάζουν πάνω στο αίμα των εργατών, των πληβείων, της χειμαζόμενης κοινωνίας.

Σε μια περίοδο όπου το τέταρτο μνημόνιο είναι προ των πυλών, οι εργοδοτικές δολοφονίες είναι καθημερινότητα και το Αιγαίο γεμίζει με νεκρούς μετανάστες, η επιλογή των από τα κάτω είναι μονόδρομος. Σε όλους τους χώρους της καθημερινότητάς μας οφείλουμε να συλλογικοποιήσουμε και να οργανώσουμε τις αντιστάσεις μας. Στη γειτονιά, στη σχολή, στο σχολείο, στο χώρο δουλειάς και σε κάθε πτυχή της ζωής μας η αυτοοργάνωση της  άμυνας αλλά και της αντεπίθεσής μας είναι η μόνη υπαρκτή λύση απέναντι στην ολομέτωπη επίθεση που δεχόμαστε από το κράτος και το κεφάλαιο, από το σύγχρονο ολοκληρωτισμό. Να επιλέξουμε τον δρόμο της αξιοπρέπειας, της αντίστασης και του αγώνα. Να παλέψουμε για την ζωή που αξίζει να ζούμε και να αγωνιστούμε για την αλληλεγγύη, την ισότητα και την ελευθερία.

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ, ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΝ ΕΡΓΑΤΕΣ !

ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ ΚΡΑΤΟΥΣ – ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ,

 ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΗ

ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ !

ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ – ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ !

Συνέλευση Αναρχικών για την Κοινωνική και Ταξική Αντεπίθεση

Πάτρα, Μάης ‘17

ΝΑ ΓΙΝΕΙ Η ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ ΑΠΟ ΗΜΕΡΑ ΜΝΗΜΗΣ ΚΑΙ ΑΝΑΠΑΥΣΗΣ

ΗΜΕΡΑ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΕΩΝ ΚΑΙ ΑΓΩΝΩΝ

Η 1η του Μάη είναι ημέρα ιστορικής μνήμης και αγώνα για όλα τα χειμαζόμενα πληβειακά στρώματα που αργοπεθαίνουν κάτω από τη δικτατορία του κεφαλαίου σε όλα τα μήκη και πλάτη της υφηλίου. Είναι ημέρα ιστορικά φορτισμένη με τους αλλεπάλληλους και ανυποχώρητους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες των καταπιεσμένων απέναντι στους δυνάστες της εποχής τους, για μια ζωή πιο ανθρώπινη και αξιοπρεπή. Από τις μαζικές απεργίες στο μακρινό Σικάγο του 1886 μέχρι τη Θεσσαλονίκη του 1936, τα αίτια, τα διακυβεύματα και οι στόχοι των αγώνων παραμένουν ίδιοι και απαράλλαχτοι. Κοινωνικός και ταξικός αγώνας για απελευθέρωση των εκμεταλλευόμενων ή θάνατος.

Ημέρα ιστορικής μνήμης, γιατί στα ημερολόγια της ιστορίας των αγώνων είναι καταγεγραμμένη η ακλόνητη πίστη και η αυτοθυσία των επαναστατημένων εργατών, οι οποίοι μέσα από τους δικούς τους τόπους και εποχές αποπειράθηκαν να αναχαιτίσουν την καταπίεση και εντεινόμενη υποτίμηση της εργατικής τους δύναμης απαιτώντας καλύτερες συνθήκες εργασίες, λιγότερο εργάσιμο χρόνο και μεγαλύτερους μισθούς. Ημέρα αγώνα, γιατί τα χειμαζόμενα και καταπιεσμένα κοινωνικά στρώματα όλης της οικουμένης, καλούνται να την επανατροφοδοτήσουν με την σπίθα του αγώνα έχοντας για οδηγό τα βιώματα και τις πλούσιες συλλογικές εμπειρίες που αποκτήθηκαν μέσα από τους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες ανά τους αιώνες.

Ιδίως σε μια εποχή όπου η κυριαρχία επιχειρεί έντεχνα και μεθοδικά να την παρουσιάζει αποστεωμένη από τα ριζοσπαστικά πολιτικά νοήματα και τη σημασία της, καθιστώντας την κενή περιεχομένου και ακίνδυνη για την υφιστάμενη τάξη πραγμάτων, η εκμεταλλευόμενη τάξη καλείται να διαφυλάξει τα ριζοσπαστικά της στοιχεία καθιστώντας την κάτι πολύ περισσότερο από ημέρα αργίας και ανάπαυσης. Να εγγραφεί στο κοινωνικό συνειδητό ότι δεν υπάρχει ημέρα ανάπαυσης και εφησυχασμού για τους καταπιεσμένους αυτής της γης, όσο το αδηφάγο καπιταλιστικό σύστημα εξακολουθεί να είναι ο κυρίαρχος ρυθμιστής των σχέσεων και της ζωής μας της ίδιας.

Ο κόσμος της εργασίας εν καιρώ μνημονιακής επέλασης και ταξικής αφαίμαξης, δέχεται μια σειρά από αλλεπάλληλα χτυπήματα σε καίρια εργασιακά και κοινωνικά κεκτημένα δικαιώματα που κατέκτησε με επίπονους αγώνες τις περασμένες δεκαετίες. Η αστική τάξη παίζοντας το χαρτί της οικονομικής κρίσης, επιχειρεί να αποσπάσει την μέγιστη δυνατή συναίνεση για εκμετάλλευση από την κοινωνική βάση και να αυξήσει τις διόδους της κερδοφορίας της. Η ένταση της εργασιακής εκμετάλλευσης, η ελαστικοποίηση και απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων, το πετσόκομμα σε μισθούς και συντάξεις, η κατάργηση της κυριακάτικης αργίας και το μόνιμο καθεστώς επισφάλειας και μαύρης εργασίας στο οποίο υπόκειται ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας, συνθέτουν το ζοφερό τοπίο που επιφυλάσσει ο κόσμος του κράτους και του κεφαλαίου για όλους εμάς.

Με την δημόσια περιουσία να ξεπουλιέται μέρα με την μέρα, την πρώτη κατοικία των φτωχοποιημένων κοινωνικών στρωμάτων να πλειστηριάζεται, τον φυσικό κόσμο να λεηλατείται στο βωμό του κέρδους και της ανάπτυξης, τα στοιχειώδη κοινωνικά αγαθά (ρεύμα και νερό) να ιδιωτικοποιούνται, δεν υπάρχει άλλος δρόμος για τους απόκληρους του κόσμου πέρα από την διαρκή, αδιαμεσολάβητη και ανυποχώρητη ταξική πάλη. Διότι μόνο όταν όλοι εμείς, που παράγουμε τον κοινωνικό πλούτο, συνειδητοποιήσουμε την δύναμη μας θα καταφέρουμε να αναχαιτίσουμε την εντεινόμενη εκμετάλλευση και καταπίεση που δεχόμαστε καθημερινά.

Απέναντι στο καθεστώς του σύγχρονου ολοκληρωτισμού που το μόνο που έχει να προσφέρει είναι εξαθλίωση, καταπίεση και θάνατο, η μόνη διεξοδική προοπτική αντίστασης είναι η αυτοοργάνωση όλων των καταπιεσμένων στα φυσικά τους πεδία. Στους χώρους δουλειάς, σχολές, πανεπιστήμια και γειτονιές. Με ταξικά σωματεία βάσης και αυτόνομο επαναστατικό συνδικαλισμό, με λαϊκές συνελεύσεις γειτονιάς, αυτοδιαχειριζόμενους χώρους αντίστασης και κοινωνικά ιατρεία να πορευτούμε στην κατεύθυνση του γκρεμίσματος αυτού του σάπιου κόσμου. Με όπλο μας την ταξική αλληλεγγύη και τις άγριες απεργίες διαρκείας οφείλουμε να αποτινάξουμε από πάνω μας τον φόβο, την μοιρολατρία, την παθητικότητα και την ιδιώτευση στην κατεύθυνση της κοινωνικής και ταξικής χειραφέτησης.

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ

ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ !

ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ, ΙΣΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑΣ

ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ !

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ – ΠΟΡΕΙΑ

ΔΕΥΤΕΡΑ 1η ΜΑΗ

πλατεία ΤΡΙΩΝ ΣΥΜΜΑΧΩΝ στις 11 το πρωί

Συνέλευση Αναρχικών για την Κοινωνική και Ταξική Αντεπίθεση

Πάτρα, Μάιος 2017

Τη Δευτέρα 27 Μάρτη ένας πρόσφυγας κρεμάστηκε στο λιμάνι του Πειραιά. Ήταν γύρω στα εικοσιπέντε του χρόνια, με καταγωγή από τη Συρία και στα ρούχα του βρέθηκε το δελτίο αιτούντος διεθνούς προστασίας. Είναι χαρακτηριστικό πως για το τραγικό αυτό περιστατικό δεν έχουν βγει στην επιφάνεια άλλες πληροφορίες, πέρα από την είδηση αυτή καθ’ αυτή.

Τρεις ημέρες αργότερα, την Πέμπτη 30 Μάρτη ένας εικοσιεννιάχρονος πρόσφυγας αυτοπυρπολήθηκε μέσα στο hot spot της ΒΙΑΛ στη Χίο. Τη στιγμή που βρισκόταν μέσα στο χώρο καταγραφής περιέλουσε το σώμα του με εύφλεκτο υγρό και απείλησε να βάλει φωτιά. Τότε, ένας μπάτσος τον αιφνιδίασε από πίσω, τον χτύπησε στο χέρι που κρατούσε τον αναπτήρα και προσπάθησε να του πάρει το μπιτόνι. Η κατάληξη ήταν τραγική, αφού ο άνθρωπος υπέστη πολλά εγκαύματα. Έχει ήδη μεταφερθεί στον Ευαγγελισμό στην Αθήνα και η κατάστασή του είναι σοβαρή, καθώς τα εγκαύματά του φθάνουν στο 85% του σώματός του. Ένας άλλος πρόσφυγας ανέφερε πως ο άνθρωπος αυτός δεν άντεχε άλλο τις συνθήκες που επικρατούν στο hot spot και πως ήθελε απλώς να μιλήσει, να διαμαρτυρηθεί αλλά τότε έπεσε πάνω του ο μπάτσος κι έγινε ό, τι έγινε. Δυστυχώς, το Σάββατο 8 Απρίλη ο Amer Mohamad έχασε τη μάχη με τη ζωή του στο νοσοκομείο.

Είμαστε οι τελευταίοι που θα εγκαλέσουμε τους μπάτσους για ανικανότητα, για έλλειψη σχεδίου ή για απώλεια της ψυχραιμίας και της νηφαλιότητας. Είτε η κίνηση αυτή ήταν μια αποτυχημένη έμπνευση της στιγμής του συγκεκριμένου μπάτσου είτε ήταν αποφασισμένο η διαχείριση της κατάστασης να γίνει με τον τρόπο αυτό, η αλήθεια είναι πως οι μπάτσοι επιτελούν μια χαρά το ρόλο που τους έχει αναθέσει το κράτος. Το ρόλο των ανθρωποφυλάκων που κρατάν τους ανθρώπους έγκλειστους αλλά και αυτό της ωμής κατασταλτικής δύναμης που επιβάλλεται και τσακίζει όσους εξεγείρονται ενάντια στις απάνθρωπες συνθήκες διαβίωσης και τη λεηλασία της ζωής τους.

Εξάλλου, έχει γίνει γνωστό πως στη Λέσβο οι μπάτσοι έχουν ξεκινήσει εφόδους σε καταυλισμούς προσφύγων, καθώς και προσαγωγές και συλλήψεις για την υποστήριξη των απελάσεων. Καθημερινά αρπάζουν 20-25 πρόσφυγες και μετανάστες από το hot spot της Μόριας και κάποιους από αυτούς τους ανθρώπους τους ξυλοκοπούν χωρίς κανένα λόγο, μόνο και μόνο, επειδή βρίσκονται στην Ευρώπη χωρίς το «σωστό» διαβατήριο. Στη συνέχεια τους κλείνουν στο κλειστό προαναχωρησιακό κέντρο χωρίς κάποιο λόγο ή κατηγορία. Κοινώς, τους στερούν την ελευθερία των κινήσεών τους, μέχρι να αποφασίσουν, πότε θα τους απελάσουν. Αυτές οι μεθοδευμένες κινήσεις της αστυνομίας γίνονται λίγο πριν βγουν οι αποφάσεις των δευτεροβάθμιων επιτροπών ασύλου που δέχονται ή απορρίπτουν τις σχετικές αιτήσεις των προσφύγων.

Ταυτοχρόνως, μια φρικιαστική εικόνα έκανε τις προηγούμενες μέρες το γύρο του διαδικτύου. Μια φωτογραφία στην οποία απεικονίζεται ένα σιδερένιο κλουβί με ανθρώπους εντός του, ένα κλουβί, το οποίο βρίσκεται στο κέντρο πρώτης υποδοχής και ταυτοποίησης στο hot spot ΒΙΑΛ στη Χίο.  Όπως κατήγγειλαν πρόσφυγες, μέσα σε ένα μεγάλο κτίριο που φυλάσσεται από τις αστυνομικές δυνάμεις υπάρχουν δύο κλουβιά, για να κρατούνται έγκλειστοι και στοιβαγμένοι πρόσφυγες και μετανάστες που φθάνουν για πρώτη φορά στο νησί. Άνδρες, γυναίκες και παιδιά στοιβάζονται στο ίδιο μέρος και, όπως καταγγέλλεται, υπήρχαν περιπτώσεις που, ενώ είχαν πει στους ανθρώπους ότι θα μείνουν για λίγες ώρες, τελικά έμειναν εκεί για ολόκληρο βράδυ.

Από την πλευρά μας, αντιλαμβανόμαστε πως όλα τα προαναφερθέντα δεν αποτελούν τίποτε άλλο παρά όψεις της αντιμεταναστευτικής πολιτικής του ελληνικού κράτους και της Ε.Ε αλλά κι εκφάνσεις της επιβολής του σύγχρονου ολοκληρωτισμού κράτους – κεφαλαίου και των υπερκρατικών καπιταλιστικών θεσμών και μηχανισμών. Ενός σύγχρονου ολοκληρωτισμού που εγγυάται μόνο το θάνατο, τη δυστυχία, την εκμετάλλευση και την καταπίεση στους από τα κάτω των κοινωνιών. Μια συνθήκη απαξίωσης ακόμα και της αξίας της ανθρώπινης ζωής που καταδεικνύεται από το υδάτινο και χερσαίο νεκροταφείο της Μεσογείου και των συνόρων της Ευρώπης – Φρούριο αντίστοιχα καθώς και από τους εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς στη Συρία, θύματα του ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού, στον οποίο εμπλέκονται τόσο οι μεγάλες δυνάμεις, όσο και οι τοπικοί σατράπες της καπιταλιστικής περιφέρειας.

Ο απαγχονισμός του Σύριου πρόσφυγα στο λιμάνι του Πειραιά και ο αυτοπυρπολισμός ενός άλλου στο hot spot της ΒΙΑΛ στη Χίο είναι μια δραματική υπογράμμιση για το πού οδηγούν τους πρόσφυγες η ρατσιστική πολιτική του ελληνικού κράτους και της Ε.Ε. Η αντιμεταναστευτική πολιτική της Ευρώπης – Φρούριο είναι που οδήγησε στο κλείσιμο των συνόρων και στη σύναψη συμφωνίας Ε.Ε – Τουρκίας. Η πλήρης ευθυγράμμιση λοιπόν του ελληνικού κράτους με το θεσμοθετημένο αυτό ρατσισμό έχει εγκλωβίσει χιλιάδες πρόσφυγες στα νησιά σε απάνθρωπες συνθήκες εγκλεισμού κι απομόνωσης με αποτέλεσμα χιλιάδες άνθρωποι, που βλέπουν πως είναι πρακτικά εγκλωβισμένοι και στερημένοι στοιχειωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων, να οδηγούνται στην απόγνωση.

Έχοντας συμπληρωθεί ένας χρόνος από τη συμφωνία Ε.Ε – Τουρκίας για τη μείωση των μεταναστευτικών ροών προς τα ευρωπαϊκά κράτη το βασικότερο –μέχρι στιγμής- αποτέλεσμα από την εφαρμογή της είναι ότι χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες παραμένουν εγκλωβισμένοι στην ελληνική ενδοχώρα και στα νησιά, αφού η Ελλάδα αποτέλεσε για μεγάλο διάστημα τον πρώτο σταθμό εντός ΕΕ του ρεύματος προσφύγων από τη Συρία. Την περίοδο αυτή περισσότεροι από 61.000 πρόσφυγες και μετανάστες είναι εγκλωβισμένοι στα νησιά και την ηπειρωτική χώρα. Οι συνθήκες κάτω από τις οποίες παραμένουν εγκλωβισμένοι μετανάστες και πρόσφυγες στα κέντρα κράτησης σε όλη τη χώρα είναι ασφυκτικές και απάνθρωπες. Στους θανάτους, τις αυτοκτονίες και τους αυτοτραυματισμούς που έχουν σημειωθεί, ας προσθέσουμε τις κακουχίες πάσης φύσεως, καθώς και το ρατσισμό μερίδας των τοπικών κοινωνιών, οι οποίοι αρνούνται στα προσφυγόπουλα τη δυνατότητα να παρακολουθήσουν μαθήματα σε σχολεία της επικράτειας και να έρθουν σε επαφή με συνομήλικά τους παιδιά.

Στρατόπεδα συγκέντρωσης, εγκλεισμός, απομόνωση, θάνατος στα σύνορα και πνιγμοί στη Μεσόγειο. Αλλά και υποτίμηση της εργατικής μας δύναμης, εκμετάλλευση και καταστολή όσων αγωνίζονται. Η λεηλασία της ζωής και της αξιοπρέπειάς μας από την κυριαρχία δεν κάνει διάκριση σε μετανάστες και ντόπιους. Όλους τους από κάτω θα επιδιώξει να μας συντρίψει ο καπιταλισμός, προκειμένου να συνεχίζει ν’ αναπαράγεται. Μέσα σ’ αυτές τις συνθήκες βλέπουμε επίσης μια συνολική προσπάθεια της κυριαρχίας να διαχειριστεί την κατάσταση προς όφελός της. Επιχειρώντας ν’ αποκόψει κάθε προσπάθεια διασύνδεσης των προσφύγων με την εξαθλιωμένη ντόπια κοινωνία και κυρίως με τα αγωνιζόμενα κομμάτια της (εκκενώσεις κατειλημμένων κτιρίων, κατασταλτικές επιθέσεις, κρατικές και παρακρατικές, ενάντια σε δομές αλληλεγγύης). Το κράτος και οι μηχανισμοί του προσβλέπουν στο να αποτρέψουν την αλληλοεπίδραση μεταξύ των καταπιεσμένων κι αποκλεισμένων κοινωνικών κομματιών, ντόπιων και μεταναστών. Να αποτρέψουν την όσμωση ανάμεσα στους από κάτω της κοινωνίας.

Από την πλευρά μας, από την πλευρά του αγωνιζόμενου κομματιού της κοινωνίας έχουμε χρέος να σπάσουμε το καθεστώς αποκλεισμού κι απομόνωσης των προσφύγων και των μεταναστών από τη δημόσια σφαίρα. Να επιδιώξουμε – παρ’ όλες τις αντίξοες συνθήκες – να ερχόμαστε σ’ επαφή μαζί τους και να χτίζουμε κοινότητες αγώνα, αλληλεγγύης κι εμπιστοσύνης μεταξύ μας. Με τον τρόπο αυτό μπορούμε να σπάσουμε στην πράξη τους επίπλαστους διαχωρισμούς της κυριαρχίας.  

Δεν αρκεί μόνο η αλληλεγγύη στις διεκδικήσεις των ίδιων των μεταναστών. Ακόμη περισσότερο απαιτείται να υλοποιούμε το πρόταγμά μας για κοινούς αγώνες ανάμεσα στους εκμεταλλευόμενους και καταπιεσμένους αυτής της κοινωνίας. Η υλοποίηση αυτού του προτάγματος παραμένει ένα στοίχημα που πρέπει να το κερδίσουμε.

ΝΑ ΟΞΥΝΟΥΜΕ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ !

ΜΕ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΥΣ ΚΙ ΑΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ, ΝΤΟΠΙΟΙ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΝΑ ΠΑΛΕΨΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΚΟΙΝΩΝ ΚΑΤΑΠΙΕΣΤΩΝ ΜΑΣ, ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ, ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΟΙ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΙΣΟΤΗΤΑΣ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΚΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ !

ΝΑ ΡΙΞΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΣΠΟΡΟΥΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΧΕΙΡΑΦΕΤΗΣΗ, ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΜΕΤΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ !

Συνέλευση Αναρχικών για την Κοινωνική και Ταξική Αντεπίθεση

Πάτρα, Απρίλης 2017

Στα τέλη του 2014 το κράτος προβαίνει σε μια σειρά μέτρων, στα πλαίσια της πλήρους αναδιάρθρωσης του σωφρονιστικού συστήματος, που σκοπό έχουν να στερήσουν στοιχειώδη δικαιώματα στους κρατούμενους, τα οποία κατακτήθηκαν ύστερα από χρόνια αγώνων στις ελληνικές φυλακές. Αποκορύφωμα των κινήσεων αυτών, η δημιουργία φυλακών υψίστης ασφαλείας τύπου Γ΄ για όσους κρατούμενους χαρακτηρίζονται “επικίνδυνοι” από το καθεστώς.

Την ίδια περίοδο οι κρατούμενοι Ηρακλής Κωστάρης και Νίκος Ρωμανός, ξεκινούν απεργία πείνας, διεκδικώντας τη χορήγηση εκπαιδευτικών αδειών για να παρακολουθούν μαθήματα στις σχολές τους, άδειες που εκδικητικά τους αρνούνται οι δικαστικές αρχές.

Τότε, ένα κύμα αλληλεγγύης ξεπηδά στους πολιτικούς κρατούμενους βάζοντας στο επίκεντρο δύο βασικούς άξονες. Από την μια, την διεκδίκηση για άμεση χορήγηση εκπαιδευτικών αδειών και από την άλλη την κατάδειξη ότι η επίθεση σε βάρος των κρατουμένων στις ελληνικές φυλακές, στοχοποιεί το πιο αγωνιστικό κομμάτι αυτών και έχει ιδιαίτερα εκδικητικό χαρακτήρα απέναντι στους πολιτικούς κρατούμενους.

Στα πλαίσια του συνολικότερου αγώνα, πραγματοποιείται πορεία αλληλεγγύης στον απεργό πείνας Ν. Ρωμανό, στις 6/12/2014 στην πόλη της Πάτρας. Κατά την διάρκεια της πορείας οι δυνάμεις καταστολής επιτίθενται στους διαδηλωτές με αποτέλεσμα την σύλληψη έξι (6) εξ αυτών. Οι έξι διαδηλωτές δικάζονται την Δευτέρα 3/4/2017 (δικαστήρια Πατρών).

Η επέλαση του σύγχρονου ολοκληρωτισμού είναι σαρωτική και στο πέρασμά της αφήνει φτώχεια, εξαθλίωση, εκμετάλλευση και θάνατο. Η ολομέτωπη επίθεση στην κοινωνία, σε όλα τα πεδία της καθημερινής ζωής είναι η σύγχρονη πραγματικότητα. Παράλληλα η καταστολή σε όσους επιλέγουν να αντιστέκονται καθώς και η στοχοποίηση των πιο ριζοσπαστικών κομματιών της κοινωνίας, κάνει πιο επίκαιρη από πότε την ανάγκη για συλλογικοποίηση και ενδυνάμωση των κοινωνικών και ταξικών δομών και αγώνων.

Με όπλο την αλληλεγγύη και την συντροφικότητα να οργανώσουμε τους αγώνες ενάντια στην εκμετάλλευση και την καταπίεση, για έναν κόσμο ισότητας, αλληλεγγύης και ελευθερίας.

Αντίσταση – Αυτοοργάνωση – Αλληλεγγύη – Αξιοπρέπεια

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΔΕΥΤΕΡΑ 3/4/2017 Δικαστήρια Πάτρας, 10 π.μ.

αναρχική συλλογικότητα Ατραπός