Στις 19 Σεπτέμβρη και μετά από αρκετές αναβολές ξεκίνησε η δίκη του σ. Θ. Σίψα που αφορά στην υπόθεση του εμπρησμού στην τράπεζα Marfin και το θάνατο τριών εργαζομένων σ’ αυτήν. Κατά την πρώτη συνεδρίαση έγινε η απαγγελία των κατηγοριών από την έδρα και ξεκίνησαν οι καταθέσεις των αυτοπτών μαρτύρων. O ίδιος ο Θ. Σίψας δήλωσε ότι από το 2011 έχει καταδικάσει δημόσια την ενέργεια, για την οποία κατηγορείται. Η δεύτερη συνεδρίαση για τη δίκη του συντρόφου έχει οριστεί για την Παρασκευή 14 Οκτωβρίου 2016.
Ας πάρουμε όμως τα γεγονότα με τη σειρά. Στις 5 Μάη του 2010, ημέρα της ψήφισης του 1ου μνημονίου, στο κέντρο κάθε μεγάλης πόλης του ελλαδικού χώρου, πραγματοποιούνται μαζικότατες διαδηλώσεις από πλήθος ανθρώπων που με τη φωνή και τη μαχητικότητά τους εκφράζουν την άρνησή τους να υπακούσουν στο καθεστώς σύγχρονης δουλείας.
Στην Αθήνα, εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι συμμετέχουν σε μια από τις μεγαλύτερες σε όγκο μα και σημασία διαδηλώσεις των τελευταίων ετών, μια διαδήλωση από την οποία δε λείπουν και οι δυναμικές συγκρούσεις με τις δυνάμεις καταστολής. Ακόμα και σήμερα δεν μπορούμε να γνωρίζουμε πώς θα είχε κορυφωθεί εκείνη η μέρα, εάν δεν είχε συμβεί το τραγικό περιστατικό του θανάτου τριών εργαζομένων στην τράπεζα Marfin, από φωτιά που προκλήθηκε στο κτίριο. Ο εμπρησμός της τράπεζας και η αντίληψη πίσω από αυτή την πράξη -που έγινε σε μια περίοδο κατά την οποία οι κοινωνικές-ταξικές αντιστάσεις των από τα κάτω είχαν φουντώσει– λειτούργησε στην πράξη υπονομευτικά προς τους αγώνες. Ήταν ένα γεγονός που στράφηκε ενάντια στους χιλιάδες ανθρώπους που βρέθηκαν εκείνη τη μέρα στους δρόμους, παγώνοντας την αποφασιστικότητά τους αλλά και ενάντια στους ίδιους τους αναρχικούς και τον αγώνα τους, ο οποίος στρέφεται ενάντια στο κρατικό-καπιταλιστικό σύστημα και τους θεσμούς του, μη αποδεχόμενος σε καμιά περίπτωση λογικές «παράπλευρων απωλειών». Ένα γεγονός που έδωσε τη δυνατότητα στο κράτος να εξαπολύσει μια άνευ προηγουμένου ιδεολογική επίθεση στοχοποιώντας αγωνιστές και ειδικότερα τους αναρχικούς, οξύνοντας έτσι την αντιεξεγερτική εκστρατεία που είχε ήδη ξεκινήσει από το Δεκέμβρη του 2008 και αποσκοπούσε στην εγκληματοποίηση, την πολιτική απομόνωση και την ιδεολογική κατασυκοφάντηση του αναρχικού- αντιεξουσιαστικού κινήματος στο σύνολό του.
Έναν χρόνο αργότερα, επετειακά της 5ης Μάη, σε μια ακόμη κίνηση εντυπωσιασμού και αντεκδίκησης από πλευράς του κράτους και των κατασταλτικών του μηχανισμών, προσάγονται 4 άτομα και καλούνται να καταθέσουν ως ύποπτοι για τον εμπρησμό της τράπεζας Marfin. Μοναδικά στοιχεία ένα ανυπόγραφο και ασύντακτο μήνυμα που στάλθηκε στην ασφάλεια και αναφέρει όλα τα προσωπικά στοιχεία των προσαχθέντων (ονόματα, τηλέφωνα, πινακίδες οχημάτων, διεύθυνση κατοικίας), κατονομάζοντας τους ως υπεύθυνους του εμπρησμού της τράπεζας και αποδίδοντας τις προαναφερθείσες κατηγορίες. Το άλλο “ατράνταχτο” στοιχείο είναι κάποιες φωτογραφίες από κάμερες , οι οποίες όμως δεν εμφανίζουν κανέναν από τους κατηγορούμενους να έχει σχέση με τον εμπρησμό της τράπεζας. Ακόμη, έπειτα από ελέγχους που ακολούθησαν στα σπίτια τους, αλλά και σε σπίτια οικείων τους, όπου κατασχέθηκαν ρούχα και προσωπικά τους αντικείμενα, δεν βρέθηκε κανένα αποδεικτικό στοιχείο.
Όλη αυτή η διαδικασία βέβαια δεν έφερε κανένα αποτέλεσμα, αφού ο εισαγγελέας μη μπορώντας να τεκμηριώσει το κατηγορητήριο, επέστρεψε το φάκελο με τα στοιχεία στην αστυνομία και τα 4 άτομα αφέθηκαν ελεύθερα. Δύο χρόνια μετά όμως, και πάλι επετειακά στις 5/5/2013, ο ανακριτής αποφασίζει να αποδώσει κατηγορίες κακουργηματικού χαρακτήρα στο αναρχικό σύντροφο Θοδωρή Σίψα για την υπόθεση της τράπεζας Marfin, ύστερα από συμπληρωματική κατάθεση ενός μπάτσου, σύμφωνα με την οποία “αποτελεί σύνηθες φαινόμενο για τους αναρχικούς να αλλάζουν ρούχα μετά την πορεία”. Εν ολίγοις, ο μπάτσος θεωρεί ότι το βίντεο δείχνει τον σύντροφο Θοδωρή Σίψα, απλά αυτός μετά το τέλος της πορείας πρόλαβε και άλλαξε ρούχα. Από κάμερα πιστοποιείται ότι ο Θ. Σίψας βρίσκεται σε άλλο σημείο την ώρα του εμπρησμού.
Ο σύντροφος αρνείται εξ αρχής όλες τις κατηγορίες, για τις οποίες άλλωστε δεν εμφανίζεται κανένα απολύτως στοιχείο, πέραν της ίδιας της πολιτικής του ταυτότητας και της συμμετοχής του στη διαδήλωση.
«Ανήκω στον αναρχικό-αντιεξουσιαστικό χώρο και μέσα από ανοιχτά συλλογικά εγχειρήματα αγωνίζομαι στην κατεύθυνση της κοινωνικής απελευθέρωσης. Παλεύω για μια κοινωνία ελεύθερη, αταξική, χωρίς εξουσία, εκμετάλλευση, καταπίεση. Ως εργάτης, βιώνοντας στο πετσί μου το καθεστώς της μισθωτής σκλαβιάς, συμμετέχω στους κοινωνικούς-ταξικούς αγώνες, πλάι στους καταπιεσμένους. Με βάση όλα αυτά, ήταν αυτονόητο για μένα να συμμετάσχω σε μια από τις πιο πολυπληθείς στα χρονικά απεργιακές διαδηλώσεις στις 5/5/2010 ενάντια στην υπογραφή του 1ου Μνημονίου, με τη συμμετοχή του κόσμου να αγγίζει τις 200.000 και με αγωνιστικό πνεύμα να πολιορκεί τη Βουλή επί ώρες, προσπαθώντας να εισβάλει και να ακυρώσει την ψήφιση του Μνημονίου […]. Θα επαναλάβω ξανά πως η αξιοπρέπεια μου ως άνθρωπος αλλά και ως άτομο που μιλάει για ελευθερία και αντιεξουσία δεν θα μου επέτρεπε να κάνω αυτό για το οποίο κατηγορούμαι.»
Αξιοσημείωτο είναι επίσης ότι η υπόθεση της Marfin επανήλθε σε μια διόλου τυχαία χρονική στιγμή. Το κράτος επέλεξε να την ανοίξει παράλληλα με τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα από τον χρυσαυγίτη Ρουπακιά και την παρακρατική συμμορία της χρυσής αυγής. Αυτό είχε υπαχθεί σε μια προσπάθεια από πλευρά της κυριαρχίας να επαναφέρει στο προσκήνιο τη θεωρία των δύο άκρων, εξισώνοντας τη βία των παρακρατικών νεοναζί απέναντι στα πληττόμενα κομμάτια της κοινωνίας, στους κοινωνικά αδύναμους και στους αγωνιστές από τη μία, με την αντιβία της απελευθέρωσης, της κοινωνικής και ταξικής αντίστασης των αγωνιζόμενων ανθρώπων. Η τελευταία αποτελεί μέσο ανάσχεσης της κρατικής τρομοκρατίας και της καπιταλιστικής βαρβαρότητας και είναι κομμάτι του αγώνα για τη δημιουργία μιας κοινωνίας ισότητας, ελευθερίας και δικαιοσύνης. Σήμερα, με τη διακυβέρνηση των Σύριζα-Ανέλ φαίνεται πως η θεωρία των δύο άκρων δεν αποτελεί την προμετωπίδα της ντόπιας κυριαρχίας. Εντούτοις όμως, ακριβώς επειδή το κράτος, που εξύφανε εναντίον του Θ. Σίψα όλη αυτή την σκευωρία, έχει συνέχεια, γνωρίζουμε πως η κυριαρχία κρατά τη θεωρία των δύο άκρων κάτω από το τραπέζι, μόνο και μόνο για να τη χρησιμοποιήσει εναντίον των αγωνιστών, κατά το δοκούν. Γιατί απέναντι στη βαρβαρότητα του κράτους και του κεφαλαίου αντιστέκεται ο κόσμος του αγώνα, της αλληλεγγύης και της αξιοπρέπειας. Όχι ο ακροδεξιος-φασιστικός εσμός των παρακρατικών τραμπούκων που είναι σάρκα από τη σάρκα της εξουσίας.
Παράλληλα, από τα ελεγχόμενα ΜΜΕ προωθείται η αποσιώπηση της κύριας ευθύνης των αφεντικών της τράπεζας που εξανάγκασαν τους εργαζόμενους να βρίσκονται σε αυτήν σε μέρα γενικής απεργίας, η “καταδίκη της βίας από όπου και αν προέρχεται” και η συστηματική λασπολογία σε βάρος όσων ανθρώπων αντιστέκονται. Επιχειρείται έτσι, αφενός η νομιμοποίηση στην κοινωνική συνείδηση της μονοπωλιακής βίας του κράτους ως της μόνης επιτρεπόμενης, και αφετέρου συμψηφίζεται η εγκληματική και αντικοινωνική βία του κράτους, των αφεντικών και των παρακρατικών νεοναζί, με την απελευθερωτική κοινωνική και ταξική αντι-βία των αγωνιζόμενων ανθρώπων. Στόχος είναι να χτυπηθούν οι μαχητικοί κοινωνικοί-ταξικοί αγώνες και να περάσει ο φόβος και η νοοτροπία της υπακοής στα κοινωνικά κομμάτια.
Σε κάθε περίπτωση όμως δεν μπορούμε να μη σταθούμε και ενάντια σε αυτή την αντεπαναστατική και ανεύθυνη αντίληψη που κυοφορείται παρασιτικά στα πέριξ των αγώνων, αναπαράγοντας εξουσιαστικές λογικές και πρακτικές και έχει αναγάγει τη βία από ένα μέσο με εργαλειακή χρήση στον αγώνα σε ιδεολογική προμετωπίδα της. Μια αντίληψη που είναι εκ διαμέτρου αντίθετη με οποιαδήποτε επαναστατικά συγκροτημένη συνείδηση. Μια αντίληψη ελιτίστικη, εχθρική κι ανταγωνιστική τόσο προς την κοινωνία που αντιστέκεται όσο και προς τους ίδιους τους αναρχικούς αγωνιστές.
Σήμερα, που η επίθεση του κράτους και των αφεντικών εις βάρος της συντριπτικής πλειοψηφίας της κοινωνίας είναι σε πλήρη εξέλιξη και στοχεύει στο χτύπημα των κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων ώστε να εδραιωθεί ευκολότερα το νέο καθεστώς εξαθλίωσης και ολοκληρωτισμού, ως αναρχικοί κοινωνικοί αγωνιστές θα σταθούμε αλληλέγγυοι στο σύντροφο Θ. Σίψα αναγνωρίζοντας στη δίωξη του την προσπάθεια εγκληματοποίησης των αναρχικών και των αγωνιζόμενων ανθρώπων και την απόπειρα ποινικοποίησης της συμμετοχής σε μια μαχητική διαδήλωση. Απέναντι στην εγκληματική και αντικοινωνική βία του κράτους, του κεφαλαίου και των μηχανισμών τους, η κοινωνική και ταξική αντιβία είναι δίκαιη.
ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΟΜΑΣΤΕ ΤΟΝ ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΑΓΩΝΙΣΤΗ ΘΟΔΩΡΗ ΣΙΨΑ ΠΟΥ ΔΙΩΚΕΤΑΙ ΧΩΡΙΣ ΚΑΝΕΝΑ ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ MARFIN !
ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΟΜΑΣΤΕ ΤΟΝ ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΑΓΩΝΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ-ΤΑΞΙΚΕΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΙΣ ΤΩΝ ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΤΩ !
ΔΕ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ Η ΚΡΑΤΙΚΗ ΣΚΕΥΩΡΙΑ !
Συνέλευση Αναρχικών για την Κοινωνική και Ταξική Αντεπίθεση | Πάτρα, Οκτώβρης ‘16