Την Πέμπτη 19/1, μέλος της συλλογικότητάς μας τραμπουκίστηκε την ώρα που σχόλαγε από τη δουλειά της, μέρα μεσημέρι στο κέντρο της πόλης, από έναν τύπο που δηλώνει φίλος γνωστού εχθρού του κινήματος της Πάτρας (ο δεύτερος, λόγω των επανειλημμένων τραμπουκισμών, επιθέσεων σε συντρόφους και κινηματικούς χώρους της πόλης, αντιμετωπίστηκε από το κίνημα και αναγκάστηκε να φύγει από την Πάτρα κακήν κακώς) και που προφανώς έχει βαλθεί να αποκαταστήσει το όνομα του φίλου του και να τον βγάλει λάδι.

Σε αυτό το πλαίσιο έγινε και η επίθεση στη συντρόφισσα, η οποία περπατούσε σε δρόμο που χρησιμοποιεί σχεδόν καθημερινά για να φύγει από τη δουλειά της. Ο συγκεκριμένος έτυχε να βρίσκεται στην είσοδο ενός μαγαζιού και όταν πέρασε η συντρόφισσα άρχισε να την στολίζει με διάφορα σεξιστικά κοσμητικά επίθετα προσπαθώντας να την εξευτελίσει στους περαστικούς και στη γειτονιά, ισχυριζόμενος ότι θα χρησιμοποιήσει τα, κατά τα λεγόμενά του, θαυμαστά ανατομικά του προσόντα. Η συντρόφισσα στάθηκε να αντιμετωπίσει την επίθεση και του απάντησε αναλόγως. Όταν μάλιστα απείλησε ότι θα τη χτυπήσει, του είπε να κάνει όπως νομίζει, αλλά του επισήμανε ότι πρέπει να είναι έτοιμος να αντιμετωπίσει τις συνέπειες της κίνησής του, οπότε εκείνος το σκέφτηκε καλύτερα και συνέχισε να φωνάζει για τον “αδικοτσακισμένο” φίλο του, στοχοποιώντας τη συντρόφισσα για την πολιτική της ταυτότητα και δράση και στέλνοντας μηνύματα στους αναρχικούς γενικά.

Μετά από λίγο πετάχτηκε από το μαγαζί ένας άλλος τύπος αλλόφρων (τον οποίο η συντρόφισσα δεν γνώριζε) και άρχισε να φωνάζει αντίστοιχα κοσμητικά, λέγοντας ότι οι γκόμενες έχουμε μεγάλη γλώσσα και ότι θα φάμε ξύλο όλες (;) και ότι αυτός, με τη σειρά του προικισμένος ανατομικά από τη μητέρα φύση, θα μας κανονίσει. Στη συνέχεια ο αγανακτισμένος άγνωστος έφτυσε τη συντρόφισσα και τη βούτηξε από το λαιμό απειλώντας την ευθέως αυτήν και όλες τις γυναίκες γενικώς. Κάπου στα ενδιάμεσα εμφανίστηκε και τρίτο (άγνωστο πάλι) πρόσωπο, και άρχισε να βρίζει και αυτός. Παρόλα αυτά, ο ένας (ο πρώτος) υπερασπιζόταν τον γνωστό τραμπούκο φίλο του, ενώ οι άλλοι μυρίστηκαν πέσιμο σε γυναίκα και έσπευσαν.

Η συγκεκριμένη επίθεση δεν αποτελεί μεμονωμένο περιστατικό (αν και, επειδή αυτή τη φορά θύμα τραμπουκισμού ήταν γυναίκα, εκδηλώθηκε με χυδαίες βρισιές που αποσκοπούσαν σε έναν δημόσιο εξευτελισμό όλο σεξουαλικά υπονοούμενα).  Συνδέεται με άλλες που έχουν δεχτεί σύντροφοι στην πόλη τον τελευταίο ενάμιση χρόνο. Όλες τις αντιλαμβανόμαστε ως επιθέσεις στο κομμάτι του αναρχικού χώρου που επέλεξε να κρατήσει πολιτική στάση αποστασιοποίησης και αντεπίθεσης ενάντια σε συγκεκριμένα πρόσωπα, εκπροσώπους μιας αντίληψης που παρασιτεί στο περιθώριο του αναρχικού χώρου, τα οποία δημιουργούσαν συνεχώς και σκόπιμα σημαντικά προβλήματα σε διαδικασίες, υποδομές και πολιτικές σχέσεις στην πόλη.
Σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς που ζούμε, που η επίθεση κράτους και κεφαλαίου είναι σαρωτική, η αναπαραγωγή της βίας του συστήματος, με όρους επιβολής, τραμπουκισμών, σεξιστικών και μάτσο συμπεριφορών, είναι όχι μόνο απότοκο της συστημικής βίας αλλά και δεκανίκι της. Είναι μια συνθήκη την οποία δεν μπορείς να παρακάμψεις, αλλά καλείσαι να την αντιμετωπίσεις, διότι στέκεται εμπόδιο στο δρόμο για την κοινωνική χειραφέτηση.
Δεν θα ανεχτούμε κανέναν τραμπουκισμό από κανέναν. Όλοι εκείνοι που προσπαθούν να επιβάλουν τον νόμο της ζούγκλας στην καθημερινότητά μας, θα μας βρουν απέναντί τους. Εξακολουθούμε να υπερασπιζόμαστε ανοιχτά και δημόσια (και ως αναρχική συλλογικότητα Ατραπός πλέον) την αντίθεσή μας με άτομα που στο παρελθόν κινήθηκαν επιθετικά ενάντια σε συντρόφους/ισσες, κινηματικές διαδικασίες και κινηματικούς χώρους. Αν το τίμημα γι’ αυτή μας την επιλογή είναι ότι φίλοι τους μας εκδικούνται στο όνομά τους, δηλώνουμε ότι δεν αλλάζουμε γνώμη ούτε σκοπεύουμε να λουφάξουμε από τους εκφοβισμούς τους. Όσοι κάνουν πλάτες στους εχθρούς του κινήματος θα έχουν αργά ή γρήγορα την ίδια μοίρα με αυτούς: Ο κόσμος του αγώνα θα περάσει από πάνω τους.
Έχουμε επιλέξει πολύ συνειδητά να αγωνιζόμαστε συλλογικά για την κοινωνία που οραματιζόμαστε, μια κοινωνία αυτοδιευθυνόμενη όπου δεν θα υπάρχει καταπίεση και εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Μια κοινωνία ισότητας, αλληλεγγύης και ελευθερίας, όπου οι άνθρωποι θα ζουν χωρίς να προσπαθούν να θάψουν ο ένας τον άλλον και όπου η συλλογική και συντροφική ζωή θα είναι βασικές αξίες. Αυτές οι αξίες υπάρχουν ανάμεσα στους αναρχικούς και θα τις υπερασπιστούμε χωρίς να κάνουμε πίσω μπροστά σε κανέναν κανίβαλο.

Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας και η πυξίδα μας στο πολιτικό μονοπάτι που έχουμε επιλέξει.

αναρχική συλλογικότητα Ατραπός

Πάτρα, 23/1/2017

Τα ξημερώματα της Κυριακής 15 Νοέμβρη μια ομάδα ατόμων που ήταν οπλισμένα με βαριοπούλες, μάρμαρα, πέτρες και σιδερογροθιές εξαπέλυσε τραμπούκικη επίθεση εναντίον αγωνιστών-μελών της Αναρχοσυνδικαλιστικής Πρωτοβουλίας «Ροσινάντε» καθώς επίσης κι εναντίον αριστερών οργανώσεων έξω από την είσοδο της οδού Στουρνάρη στο Πολυτεχνείο. Η επίθεση – για την οποία δεν είχε υπάρξει η παραμικρή αφορμή και η οποία  συνοδεύτηκε από έναν οχετό σεξιστικού υβρεολόγιου και απειλών – πραγματοποιήθηκε την ώρα που τα μέλη των εν λόγω οργανώσεων κατευθύνονταν προς τον χώρο του Πολυτεχνείου, προκειμένου να τοποθετήσουν το υλικό τους.

Ως Συνέλευση Αναρχικών για την Κοινωνική και Ταξική Αντεπίθεση εκφράζουμε αφενός την αλληλεγγύη μας προς τους αγωνιστές και τις αγωνίστριες που δέχθηκαν αυτή την επίθεση. Αφετέρου δηλώνουμε ευθαρσώς πως τέτοιες πρακτικές βίας είναι όχι μόνο εντελώς ξένες αλλά και εχθρικές ως προς όσους αγωνίζονται ενάντια στην τωρινή ασφυκτική πραγματικότητα. Ακόμη περισσότερο, δεν έχουν καμία σχέση με το απελευθερωτικό πρόταγμα ενάντια στην κυριαρχία αλλά αντιθέτως πιάνουν το νήμα της καταστολής από ‘κει που το αφήνουν το κεφάλαιο και το κράτος.

Δεν μπορούμε επιπλέον σε καμία των περιπτώσεων να δεχτούμε τη συνθήκη κατά την οποία αγωνιζόμενα κομμάτια των από τα κάτω –που αγωνίζονται ενάντια στην εκμετάλλευση και τη βαρβαρότητα του κεφαλαίου και του κράτους με τρόπο που τα ίδια προκρίνουν– να χτυπιούνται και να προπηλακίζονται από ένα συνονθύλευμα ετερόκλητου πλήθους, τα κίνητρα του οποίου είναι παντελώς απολίτικα. Ιδίως όταν μια τέτοια επίθεση γίνεται στο χώρο του Πολυτεχνείου κατά τις ημέρες εκδηλώσεων ιστορικής-ταξικής μνήμης για την εξέγερση των φοιτητών εναντίον της χούντας. Τέτοιες επιθέσεις –εκτός από τη σωματική και ψυχολογική φθορά που προξενούν στους αποδέκτες τους– λειτουργούν κι ως τροχοπέδη αναφορικά με την κίνηση διακριτών πολιτικών κομματιών του κινήματος κι ως εκ τούτου στρέφονται ενάντια σε κάθε αγωνιστή κι αγωνίστρια.

Συνεπώς, από την πλευρά μας, συνυπάρχοντας ως αναρχικοί μαζί με άλλα πολιτικά-ταξικά-κοινωνικά κομμάτια μέσα στο τεράστιο ψηφιδωτό του κόσμου του αγώνα κι αντιλαμβανόμενοι την ύπαρξη κοντινών χαρακτηριστικών με αρκετούς άλλους αγωνιστές, όπως κι επίσης αρκετών αποκλίσεων, θεωρούμε πως σε καμία περίπτωση η διαφοροποίηση ως προς την πολιτική ταυτότητα δε μπορεί να δικαιολογήσει τέτοιου είδους επιθέσεις εναντίον άλλων αγωνιστών. Με άλλα λόγια, το ότι ο κόσμος του αγώνα δεν είναι ομοιογενής, δε σημαίνει πως είναι κι εχθρός μεταξύ του.

Ως αναρχικοί κι αναρχικές, που συμμετέχουμε και παρεμβαίνουμε στο ευρύτερο κοινωνικό και ταξικό κίνημα, αγωνιζόμενοι για την επαναστατική ανατροπή του καπιταλισμού και του κράτους και τη δημιουργία της αταξικής κοινωνίας θεωρούμε πως η βία (η κοινωνική-ταξική απελευθερωτική αντιβία) πρέπει να κατευθύνεται προς τους εξουσιαστές μας. Αντιθέτως, η επίθεση εναντίων των αγωνιστών στο Πολυτεχνείο αποτελεί εν τέλει άλλη μια έκφανση του κοινωνικού κανιβαλισμού, που διαχέεται από τους από πάνω και υιοθετείται από τους από κάτω, ιδιαίτερα όταν υπάρχει απουσία πολιτικής σκέψης και συγκρότησης. Δε μπορούμε λοιπόν παρά να σταθούμε απέναντι στην αναπαραγωγή της βίας ανάμεσα στους καταπιεσμένους αλλά και στη λογική και την πρακτική της επιβολής της ισχύος εις βάρος άλλων αγωνιστών.

Αντιθέτως, αντιλαμβανόμαστε πως η κοινωνική-ταξική αντιβία με χαρακτηριστικά συλλογικά κι απελευθερωτικά περιλαμβάνεται στην κοινωνική, για την οποία αγωνιζόμαστε. Αναφέρεται δηλαδή στη διαδικασία του να γαλουχηθούν τα εκμεταλλευόμενα και καταπιεσμένα κομμάτια  αυτής της κοινωνίας με την αντίληψη πως η βία πρέπει να κατευθύνεται εναντίον του κεφαλαίου που ρημάζει τη ζωή μας, εναντίον του κράτους που καταπιέζει όλους εμάς τους από τα κάτω και επιχειρεί να καταστείλει τις αντιστάσεις των αγωνιζομένων αλλά κι ενάντια στα τσιράκια των εξουσιαστών, φασίστες, ρουφιάνους κ.ά.

ΑΛΛΗΓΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΓΩΝΙΣΤΡΙΕΣ ΠΟΥ ΔΕΧΘΗΚΑΝ  ΕΠΙΘΕΣΗ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ 15 ΝΟΕΜΒΡΗ ΣΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ

ΟΙ ΤΡΑΜΠΟΥΚΙΚΕΣ ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΘΕΣΗ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ

ΝΑ ΚΑΤΕΥΘΥΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ-ΤΑΞΙΚΗ ΑΝΤΙΒΙΑ ΣΥΛΛΟΓΙΚΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ, ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΚΑΙ ΤΑ ΔΕΚΑΝΙΚΙΑ ΤΟΥΣ

Συνέλευση Αναρχικών για την Κοινωνική και Ταξική Αντεπίθεση

saktapatra.wordpress.com