Ο ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ
ΕΙΝΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ
Τέσσερα χρόνια συμπληρώθηκαν από τη δολοφονία του αντιφασίστα εργάτη και μέλους της hip hop σκηνής Παύλου Φύσσα από το μαχαίρι του χρυσαυγίτη Ρουπακιά. Μια δολοφονία, που είχε ακολουθήσει μια σειρά τραμπούκικων και δολοφονικών επιθέσεων από πλευράς της Χ.Α. Όπως η εν ψυχρώ δολοφονία του μετανάστη εργάτη Σαχζάτ Λουκμάν στα Πετράλωνα, οι επιθέσεις σε Αιγύπτιους αλιεργάτες και μετανάστες ανά την επικράτεια, η επίθεση ενάντια στους συνδικαλιστές του ΠΑ.ΜΕ στο Πέραμα αλλά και οι επιθέσεις εναντίον αγωνιστών και χώρων αγώνα, όπως το αναρχικό – αντιεξουσιαστικό στέκι Αντίπνοια, ο αυτοδιαχειριζόμενος Κοινωνικός Χώρος Pasamontaña, η κατάληψη έπαυλης Κούβελου κ.α. Όλα αυτά συνέβαιναν την ίδια περίοδο που το κράτος επιτίθετο στην πλειοψηφία της κοινωνίας με τα μνημόνια και τους εφαρμοστικούς νόμους, εφάρμοζε πογκρόμ και Ξένιους Δίες εναντίον μεταναστών και έβαζε στο στόχαστρο καταλήψεις κι αυτοοργανωμένους χώρους αγώνα, πλάθοντας το αφήγημα για τα δύο άκρα, που πρέπει να παταχθούν.
Γίνεται αντιληπτό λοιπόν πως η βία της Χ.Α είναι ένα κομμάτι μόνο της αναβαθμισμένης βίας του κράτους και του κεφαλαίου εναντίον των εκμεταλλευόμενων αλλά και αγωνιζόμενων κομματιών της κοινωνίας. Εξάλλου, την ίδια στιγμή που το κράτος, ευθυγραμμιζόμενο με τις πολιτικές της Ε.Ε, κρατάει στα στρατόπεδα συγκέντρωσης έγκλειστους χιλιάδες μετανάστες, -στριες, οι οποίοι μέχρι και πρότινος θαλασσοπνίγονταν κατά εκατοντάδες στο Αιγαίο, οι φασίστες συνεχίζουν τις ρατσιστικές τους επιθέσεις. Είναι επίσης πρόσφατη η επίθεση ομάδας θρασύδειλων φασιστών εναντίον τριών μεταναστών από το Πακιστάν το βράδυ της Δευτέρας 4/9 στην κεντρική πλατεία του Ηρακλείου Αττικής. Αλλά και οι δολοφονικές επιθέσεις εναντίον άλλων μεταναστών εργατών γης και οι εισβολές στα σπίτια τους στη Γκορυτσά Ασπροπύργου τον περασμένο Μάιο με την κάλυψη και τη συνεργασία της τοπικής αστυνομίας.
Όλα αυτά συμβαίνουν σε μια περίοδο κατά την οποία η επίθεση που έχει εξαπολύσει η κυριαρχία σε παγκόσμιο επίπεδο εναντίον των από κάτω των κοινωνιών και εναντίον όσων αντιστέκονται στη λεηλασία της ζωής τους είναι ολοκληρωτική. Κομμάτι του σύγχρονου ολοκληρωτισμού είναι και η ανοχή ή η πριμοδότηση –εκ μέρους του κράτους- φασιστικών – παρακρατικών ομάδων που φθάνουν εκεί που δε μπορεί να φθάσει το γκλομπ του μπάτσου. Στις φασιστικές επιθέσεις που αναφέρθηκαν πριν ας προσθέσουμε και την αντιφασίστρια Heather Heyer, που δολοφονήθηκε από φασίστα στο Charlottesville των Η.Π.Α, όταν αντιφασίστες επιχείρησαν να κόψουν την προέλαση φασιστικών – ακροδεξιών ομάδων.
Ξέρουμε πως το κράτος, προσπαθώντας να εξασφαλίσει τη συνεχή κερδοφορία του κεφαλαίου και τη διαχείριση προς όφελος των αφεντικών της βαθιάς δομικής καπιταλιστικής κρίσης, έχει εισάγει ένα σύγχρονο ολοκληρωτισμό που στόχο έχει να κάμψει τις αντιστάσεις των αγωνιζομένων κομματιών της κοινωνίας. Ιδίως σε μια συγκυρία, κατά την οποία η πλειοψηφία της κοινωνίας διαβιεί την πραγματικότητα της υποτίμησης της εργασίας μας, της ανεργίας, της λεηλασίας της φύσης, της προσπάθειας επιβολής του κοινωνικού νεκροταφείου και της καταστολής των αντιστάσεων, των δολοφονιών μεταναστών και τον εγκλεισμό αλλά και την εξαίρεση από την κανονικότητα τόσο των προσφύγων στα στρατόπεδα συγκέντρωσης όσο και των ντόπιων-μεταναστών στα σύγχρονα ‘’σωφρονιστικά’’ κολαστήρια.
Εξάλλου, ο φασισμός έρχεται, για να καλύψει τα κενά και τις αδυναμίες του εκάστοτε εκμεταλλευτικού συστήματος, όταν αυτό δυσκολεύεται να αναπαραχθεί ομαλά σε θεσμικό, πολιτικό και οικονομικό επίπεδο. Εκπορευόμενος από τους από πάνω, διαχέεται κατακόρυφα προς την κοινωνία επιχειρώντας να δηλητηριάσει και να υπονομεύσει τη συλλογικοποίηση αλλά και τη διάθεση των από τα κάτω της κοινωνίας για αντίσταση και αγώνα. Δεν έχουμε καμιά αυταπάτη πως, αν χρειαστεί κι αν το κρίνουν απαραίτητο, το κράτος και το κεφάλαιο θα επιστρατεύσουν τις φασιστικές παρακρατικές εφεδρείες, για να επιχειρήσουν να τσακίσουν το ανταγωνιστικό κίνημα.
Παρ’ όλα αυτά, το αν και το κατά πόσο ο φασισμός ως αντίληψη διεισδύει στις ανθρώπινες κοινωνίες, αυτό βρίσκεται πάντα σε συνάρτηση και διαλεκτική σχέση με το ποιές αντιστάσεις βρίσκει από την πλειοψηφία της κοινωνίας. Όσο υπάρχουν κοινωνικά κομμάτια, τα οποία αντιμάχονται το φασισμό σε κάθε πτυχή της ζωής τους, όσο δεν επιτρέπουμε στα φασιστικά, ρατσιστικά, εθνικιστικά ιδεολογήματα να αναπτύσσονται, όσο φροντίζουμε η οργή και η αγανάκτηση για την υποτίμηση της εργασίας και τη λεηλασία της ζωής μας να μετουσιώνονται σε συλλογικούς αγώνες ενάντια στους κοινούς μας δυνάστες, τόσο ο φασισμός θα βρίσκει όλο και λιγότερο ζωτικό κοινωνικό χώρο.
Ο πόλεμος ενάντια στον φασισμό δεν μπορεί παρά να είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με τον πόλεμο ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο. Όταν μέσα στα επίδικα της πάλης δεν είναι και η καταστροφή της μήτρας του φασισμού, δηλαδή ο καπιταλισμός, με άλλα λόγια το κεφάλαιο και το κράτος, τότε ως κοινωνία και κόσμος του αγώνα θα βρισκόμαστε στην δυσάρεστη θέση να παλεύουμε ξανά με τα επιφανή τέρατα που καμωνόμασταν ότι είχαμε εξολοθρεύσει. Γιατί ο μοναδικός νεκροθάφτης αυτού του συστήματος στο σύνολο του δεν παύει να είναι το ταξικά συγκροτημένο και πολιτικά οργανωμένο κίνημα των από τα κάτω που μπορεί να οργανώσει την παγκόσμια κοινωνική επανάσταση και να φέρει ένα βήμα πιο κοντά έναν κόσμο ισότητας, ελευθερίας και αλληλεγγύης. Τον ελευθεριακό Κομμουνισμό και την Αναρχία !
Ο ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΔΕ ΜΠΟΡΕΙ ΠΑΡΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΑΝΤΙΚΡΑΤΙΚΟΣ, ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟΣ, ΑΝΤΙΘΕΣΜΙΚΟΣ !
ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ – ΔΕ ΣΥΓΧΩΡΟΥΜΕ ΤΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ ΦΥΣΣΑ
O ΠΑΥΛΟΣ ΖΕΙ, ΤΣΑΚΙΣΤΕ ΤΟΥΣ ΝΑΖΙ !
ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ-ΑΝΤΙΚΡΑΤΙΚΗ-ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ-ΠΟΡΕΙΑ
ΔΕΥΤΕΡΑ 18/9 στις 18:30 στην πλ. Γεωργίου, Πάτρα
Συνέλευση Αναρχικών για την Κοινωνική και Ταξική Αντεπίθεση,
Πάτρα, Σεπτέμβρης 2017
(συνέλευση κάθε Τετάρτη στις 8μμ στον αυτοδιαχειριζόμενο χώρο Επί τα Πρόσω, Πατρέως 87)
