Την Κυριακή 5 Ιούνη συντρόφισσες και σύντροφοι από τη Συνέλευση Αναρχικών για την Κοινωνική και Ταξική Αντεπίθεση επισκεφθήκαμε τον προσφυγικό καταυλισμό της Μυρσίνης, διπλανό χωριό στα Λεχαινά της Ηλείας. Με την εν λόγω επίσκεψη, την 3η το τελευταίο διάστημα, διατηρούμε την επαφή με τους πρόσφυγες που έχουμε ήδη γνωρίσει, βρήκαμε όμως την ευκαιρία να γνωριστούμε και με άλλους ακόμα.

Στην περίοδο που διανύουμε διεξάγεται μια ανηλεής επίθεση σε παγκόσμιο επίπεδο με απώτερο στόχο τον πλήρη έλεγχο των ανθρώπινων κοινωνιών και την επιβολή της απόλυτης εξουσίας των παγκόσμιων κυρίαρχων πάνω τους. Από τη Συρία μέχρι το Παρίσι, και από την Τσιάπας μέχρι τη Ροζάβα, τα πολιτικά και οικονομικά αφεντικά έχουν βάλει στο στόχαστρο τους φτωχούς, τους αποκλεισμένους, τους εξαθλιωμένους και τους παρίες γεμίζοντας παντού “υποσχέσεις” για ολοένα και περισσότερη καταστολή, καταπίεση, εκμετάλλευση και θάνατο.

Ως συνέλευση, έχουμε επιλέξει να ασχοληθούμε εδώ και καιρό με το προσφυγικό ζήτημα, διαγνώνοντας πως ο αντίκτυπος των πολεμικών επιχειρήσεων στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής έχει ήδη φτάσει στις ακτές της Νοτιοανατολικής Μεσογείου και της Βόρειας Αφρικής. Οι γεωπολιτικοί ανταγωνισμοί που καλλιεργούνται στην ευρύτερη περιοχή μεταξύ κεντρικών και περιφερειακών κρατών έχουν δημιουργήσει εκατομμύρια πρόσφυγες που παίρνουν το δρόμο του ξεριζωμού από τον τόπο τους προς αναζήτηση ενός καλύτερου μέλλοντος σε κάποιο από τα κράτη της κεντρικής και βόρειας Ευρώπης.. Στον αντίποδα, τα ευρωπαϊκά κράτη θεσπίζουν μια σειρά  κατασταλτικών πολιτικών για την αναχαίτιση των προσφυγικών ροών και για τον εγκλωβισμό εκατομμυρίων ανθρώπων είτε στα παράλια της Τουρκίας είτε στο εσωτερικό των νότιων κρατών της Ε.Ε. και κατά βάση του ελληνικού. Ειδικά στο ελληνικό παράδειγμα, το προσφυγικό ζήτημα συνοψίζεται στο εξής τρίπτυχο:

• Σύνορα (φράχτες στα χερσαία σύνορα, κοινές περιπολίες frontex και ΝΑΤΟ στα θαλάσσια, πνιγμοί)
• Στρατόπεδα συγκέντρωσης (δημιουργία δεκάδων χώρων εγκλωβισμού των προσφύγων τόσο στα νησιά όσο και στην ενδοχώρα)
• Αποκλεισμός (από το ορατό και δημόσιο πεδίο μέσα από την επικείμενη εκκένωση των σημείων μαζικής συγκέντρωσης προσφύγων στο λιμάνι του Πειραιά και στην Ειδομένη και εγκλεισμός σε χώρους απόμακρους από τα αστικά κέντρα).

Τον τελευταίο καιρό από τη μία δημοσιεύοντας κείμενα, μπροσούρες και πραγματοποιώντας εκδηλώσεις, συγκεντρώσεις και πορείες  κοινοποιήσαμε το λόγο της συνέλευσης στην πόλη της Πάτρας. Από την άλλη, έχουμε επιλέξει να έρθουμε σε επαφή με τους ίδιους τους πρόσφυγες και πιο συγκεκριμένα με τους πρόσφυγες του καταυλισμού της Μυρσίνης. Ένα κομμάτι που θέλουμε να καλύψουμε με την παρέμβασή μας είναι αυτό της ικανοποίησης –έστω και μερικής- κάποιων βασικών αναγκών που έχουν οι οικογένειες των προσφύγων.
Βασικότερη όμως επιδίωξή μας είναι η γνωριμία με τους ανθρώπους αυτούς και η ουσιαστική επαφή μαζί τους. Να αφουγκραστούμε όσα έχουν να μας πουν, άλλωστε οι προσωπικές ιστορίες καθενός από τους πρόσφυγες είναι γροθιά στο στομάχι.

Ταυτοχρόνως, επιθυμούμε να μοιραστούμε μαζί τους την πεποίθησή μας πως όλοι εμείς οι από κάτω της κοινωνίας, ανεξαρτήτως φυλής, χρώματος και θρησκείας μπορούμε να αντισταθούμε στα σχέδια των κυρίαρχων με αλληλεγγύη και συντροφικότητα. Να επικοινωνήσουμε τη στάση μας πως απέναντι στη βαρβαρότητα του κράτους και των αφεντικών έχουμε να αντιπαραθέσουμε τη συλλογικοποίηση των αντιστάσεων, τη συνειδητοποίηση της κοινής μας θέσης -ντόπιων και μεταναστών-, την αλληλοβοήθεια και τον αλληλοσεβασμό, χωρίς πλαστούς διαχωρισμούς (έθνος-φυλή, νόμιμος vs παράνομος).

Όσοι φύγουν για το εξωτερικό αλλά κι όσοι παραμείνουν στην επικράτεια θέλουμε να αντιληφθούν τόσο την αξία της αυτοοργάνωσης στο κοινωνικό πεδίο όσο και το ότι λύση ή ανακούφιση στα προβλήματά τους θα τους δώσει ο δικός τους συλλογικός αγώνας σε οποιαδήποτε χώρα βρεθούν, αγώνας από κοινού με τους άλλους καταπιεσμένους κι εκμεταλλευόμενους. Όπου κι αν βρεθούν, τέτοιες αξίες θα τους συντροφεύουν μια ζωή.

Όσον αφορά στον καταυλισμό στη Μυρσίνη, πρέπει να πούμε πως αρχικά φιλοξενούσε γύρω στα 330 άτομα από τη Συρία. Ανάμεσά τους πάρα πολλές οικογένειες με μικρά παιδιά. Ο καταυλισμός είναι ανοιχτός τόσο για τους πρόσφυγες όσο και για τους επισκέπτες. Εδώ και περίπου 2 εβδομάδες λόγω του ότι έχει ξεκινήσει η διαδικασία της μετεγκατάστασης (relocation) σε διάφορες χώρες εντός Ε.Ε που έχουν ανοίξει τα σύνορά τους και υποδέχονται πρόσφυγες, ο πληθυσμός έχει μειωθεί στους 280 περίπου πρόσφυγες.

Αυτοί μένουν σε καταλύματα που έχουν ηλεκτρικό και κάποιες υποτυπώδεις ηλεκτρικές συσκευές (μάτι κουζίνας και μπρίκια). Εκεί, με τις πολύ φτωχές αυτές δυνατότητες είτε βράζουν είτε τηγανίζουν τα φαγητά τους. Τα φαγητά, τα οποία τρώνε, όλα σχεδόν προέρχονται από προσφορές αλληλέγγυων. Ενώ έχει συναφθεί συμφωνία σίτισης των προσφύγων με την Χούτος catering (εταιρία που σιτίζει διάφορα στρατόπεδα συγκέντρωσης προσφύγων και μεταναστών αλλά κι επίσης έχει δεχθεί πολλές καταγγελίες για την ποιότητα του φαγητού), εν τούτοις οι πρόσφυγες δεν πλησιάζουν το φαγητό λόγω της κακής του ποιότητας.

Στην τελευταία μας επίσκεψη τους προμηθεύσαμε με καθαριστικά, απορρυπαντικά και σαμπουάν, πράγμα αρκετά σημαντικό για τη σωματική υγιεινή των οικογενειών και την καθαριότητα του χώρου τους. Επίσης, βρήκαμε την ευκαιρία να περάσουμε από όλα τα σπίτια και να αφήσουμε σε κάθε ένα και μια-δυο εφημερίδες ΑΠΑΤΡΙΣ, στην αραβόφωνη έκδοσή της, την οποία διάβαζαν με αρκετό ενδιαφέρον. Με την ευκαιρία αυτή, καθίσαμε σε κάποια σπιτάκια προσφύγων, γνωριστήκαμε μαζί τους και κουβεντιάζαμε τόσο πολιτικά ζητήματα, είχαμε όμως και πιο ελεύθερη κουβέντα. Τέλος, ενημερώσαμε κάποιους από αυτούς για τους αγώνες που έχουν διεξάγει το τελευταίο διάστημα άλλοι πρόσφυγες σε διάφορα hot spots.

Θα συνεχίσουμε –στο βαθμό των δυνατοτήτων μας και λαμβάνοντας υπόψιν την απόσταση της Μυρσίνης από την Πάτρα- να ερχόμαστε σε επαφή με τους πρόσφυγες του καταυλισμού. Θα συνεχίζουμε να αντιστεκόμαστε στο καθεστώς έκτακτης ανάγκης και εξαίρεσης των ανθρώπων από την κανονικότητα. Θα συνεχίζουμε να ζυμωνόμαστε με τους σύγχρονους φτωχοδιάβολους –ντόπιους ή και μετανάστες- ενάντια στους φράκτες και τα σύνορα ανοίγοντας με τον τρόπο αυτό δρόμο προς την ελευθερία.

ΚΟΙΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΝΤΟΠΙΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ
ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΧΩΡΙΣ ΧΑΡΤΙΑ, ΣΥΝΟΡΑ, ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ, ΚΑΤΑΠΙΕΣΗ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΔΟΜΗΣΗ ΜΙΑΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ, ΙΣΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ/ΜΙΚΡΟΦΩΝΙΚΗ:

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 17/6 ΣΤΙΣ 7μ.μ στον ΈΣΠΕΡΟ (πλ. Γεωργίου)

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ/ΜΙΚΡΟΦΩΝΙΚΗ

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 17/6 ΣΤΙΣ 7μ.μ στον ΈΣΠΕΡΟ (πλ. Γεωργίου)

Οι ολοένα κι αυξανόμενες προσφυγικές και μεταναστευτικές ροές είναι αποτέλεσμα των πολεμικών επιχειρήσεων που διεξάγουν οι παγκόσμιοι κυρίαρχοι για τον έλεγχο και την καταστολή των ανθρώπινων κοινωνιών και για την οικονομική αφαίμαξη και λεηλασία των περιοχών της καπιταλιστικής περιφέρειας. Μαζί με τη φτωχοποίηση και εξαθλίωση όλο και μεγαλύτερων τμημάτων της κοινωνίας στις δυτικές μητροπόλεις, με τον αποκλεισμό τους από στοιχειώδη κοινωνικά αγαθά, όπως η στέγαση, η παιδεία και η υγεία, η καταστροφή και η λεηλασία του φυσικού κόσμου στο όνομα της ανάπτυξης και η άγρια καταστολή και η τρομοκράτηση όσων αγωνίζονται και αντιστέκονται, οι ξεριζωμοί των ανθρώπων αυτών σκιαγραφούν την κοινωνική συνθήκη του σύγχρονου ολοκληρωτισμού.

Τα κράτη και το διεθνές κεφάλαιο μέσα από την ανοιχτή στρατιωτική εμπλοκή τους, την υποδαύλιση εμφυλίων συγκρούσεων, την ενίσχυση φονταμενταλιστικών στρατών και την υπόρρητη διαμόρφωση του πολιτικού σκηνικού σε μια σειρά από περιοχές της Μέσης Ανατολής, της Ασίας και της Αφρικής, σπέρνουν μια ασφυκτική συνθήκη. Στη συνθήκη αυτή η φτώχεια, η εξαθλίωση, το ανθρωποκυνηγητό, οι αρρώστιες, η απελπισία και ο θάνατος αποτελούν καθημερινή πραγματικότητα για εκατομμύρια ανθρώπους, οι οποίοι αναγκάζονται να ξεριζωθούν από τον τόπο τους είτε για να αναζητήσουν ένα καλύτερο μέλλον γι’ αυτούς και τις οικογένειές τους, είτε, γιατί απλά δεν μπορούν να επιβιώσουν στον τόπο τους όντες στοχοποιημένοι από τα αυταρχικά καθεστώτα που κυβερνούν.

Παράλληλα, τα πολιτικά και οικονομικά αφεντικά της Ευρωπαϊκής Ένωσης επιβάλλουν τον αποκλεισμό εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων στις παρυφές της Ευρώπης-Φρούριο, μέσα από το κλείσιμο των χερσαίων συνόρων στον λεγόμενο Βαλκανικό διάδρομο (ύψωμα φραχτών, κοινές περιπολίες ΝΑΤΟικών και στρατιωτικοαστυνομικών μονάδων στα σύνορα) και τον εγκλωβισμό χιλιάδων ανθρώπων στο εσωτερικό του ελληνικού κράτους, που αναπόφευκτα μετατρέπεται σε μια αποθήκη ανθρώπινων ψυχών.

Μετά την εκκένωση του προσφυγικού καταυλισμού στην Ειδομένη πάμπολλοι ακόμα πρόσφυγες παραμένουν αποκλεισμένοι στην ευρύτερη περιοχή του Κιλκίς, την ίδια στιγμή που οι περισσότεροι έχουν πια μεταφερθεί σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, τα οποία ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια στα νησιά και στην ηπειρωτική χώρα.

Το αδιέξοδο των μεταναστών και των προσφύγων εντάθηκε μετά τη συμφωνία της ΕΕ με την Τουρκία, κατά την οποία αποφασίστηκε για όσους πρόσφυγες φτάνουν στην Ελλάδα μέσω Τουρκίας ότι, εάν απορριφθεί η αίτησή τους για άσυλο από το ελληνικό κράτος, τότε θα επαναπροωθούνται στην Τουρκία. Για το σκοπό αυτό έχουν ήδη εκταμιευτεί 3 δισ. ευρώ προς την Τουρκία, ενώ μέχρι το τέλος του 2018 θα έχουν δοθεί άλλα τόσα. Σκοπός αυτής της απόφασης είναι ο εγκλεισμός όσων περισσότερων μεταναστών και προσφύγων γίνεται στα τεράστια στρατόπεδα συγκέντρωσης που βρίσκονται στον τουρκικό χώρο. Με τον τρόπο αυτό τα ευρωπαϊκά κράτη κλείνουν τα μάτια στις κατάφορες παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τις φυλακίσεις, τα βασανιστήρια και τις δολοφονίες πολιτών από το απολυταρχικό Τούρκικο κράτος, που αποτελούν καθημερινό φαινόμενο στην Τουρκία.

Γίνεται φανερό λοιπόν ότι η ΕΕ, μη μπορώντας να διαχειριστεί τις αυξανόμενες μεταναστευτικές ροές, ζητάει με το αζημίωτο από την Τουρκία να παίξει το ρόλο της χωματερής ανθρώπων με πιθανότερο αντάλλαγμα (πέρα από το χρηματικό) την ανοχή της ΕΕ για την επιθετική και παρεμβατική της στάση στη βόρεια Συρία ενάντια στη δημιουργία αυτόνομου Κουρδικού κράτους. Παρά τις αποκλίσεις τους, οι ευρωπαίοι κυρίαρχοι συγκλίνουν στη δημιουργία συνθηκών εξαίρεσης για τους μετανάστες και τους πρόσφυγες. Με πρόσχημα τον «δυσβάσταχτο όγκο» των προσφυγικών και μεταναστευτικών ροών και χρησιμοποιώντας τις τρομοκρατικές επιθέσεις στο εσωτερικό της ευρωπαϊκής ηπείρου ως άλλοθι για να υποδαυλίσουν ρατσιστικές αντιλήψεις και ενέργειες (προωθώντας έτσι το αλληλοφάγωμα των καταπιεσμένων), δράττονται παράλληλα της ευκαιρίας επιβολής νέων σκληρότερων μέτρων καταστολής στο εσωτερικό των ευρωπαϊκών κρατών που αποσκοπούν στην εντατικοποίηση του ελέγχου και τον περιορισμό των ελευθεριών των εκμεταλλευόμενων και καταπιεσμένων κοινωνικών κομματιών. Άλλωστε, η στρατηγική θωράκισης των ευρωπαϊκών συνόρων είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την επιβολή καθεστώτος έκτακτης ανάγκης στο εσωτερικό.

Η συγκυβέρνηση Σύριζα-Ανέλ, έχοντας πλήρως απεκδυθεί το ανθρωπιστικό της προσωπείο έχει περάσει πλέον στην πλήρη υλοποίηση των σχεδιασμών των παγκόσμιων κυρίαρχων, εντείνοντας το καθεστώς εξαίρεσης και εξαθλίωσης. Οι μετανάστες, αν γλιτώσουν από τις νάρκες και τα σαπιοκάραβα που τους μεταφέρουν στο Αιγαίο, προορίζονται να στοιβαχτούν σε κάποιο στρατόπεδο συγκέντρωσης ή να πέσουν θύματα της μαφίας του trafficking, η οποία δρα με την ανοχή των κρατών. Αναλαμβάνοντας ρόλο τοποτηρητή στα νοτιοανατολικά σύνορα της Ευρώπης-Φρούριο, το ελληνικό κράτος εκτελεί χρέη καταγραφής, διαλογής και εγκλεισμού χιλιάδων ανθρώπων σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, τη δημιουργία των οποίων επεκτείνει σε όλη την επικράτειά του για να πετύχει την καταστολή και τον έλεγχο των πληθυσμιακών ροών. Με τον τρόπο αυτό επιδιώκει να απομονώσει τους ανθρώπους αυτούς από την ελλαδική πραγματικότητα προσπαθώντας να αποτρέψει τη συνάντησή τους με τους ντόπιους εκμεταλλευόμενους και καταπιεσμένους –ιδίως τα αγωνιζόμενα κομμάτια αυτών- στον πραγματικό κοινωνικό χώρο και χρόνο. Γιατί το ενδεχόμενο της συνάντησης και ζύμωσης των διαφόρων φτωχοδιαβόλων μπορεί να πυροδοτήσει πολλαπλές αλυσιδωτές αντιδράσεις αντίστασης, τις οποίες έχει κάθε λόγο να φοβάται η κυριαρχία.

Την ώρα που συνεχίζονται με αυξητικούς ρυθμούς οι ανθρωποθυσίες στη Μεσόγειο και που οξύνονται οι κοινωνικές αντιθέσεις με αφορμή το προσφυγικό ζήτημα τόσο στη Μεσόγειο και στα Βαλκάνια, όσο και στην υπόλοιπη Ευρώπη, οφείλουμε να ενδυναμώσουμε τον αγώνα για έναν κόσμο χωρίς χαρτιά, σύνορα, κράτη, πατρίδες και εκμετάλλευση. Να προτάξουμε τη διεθνιστική και ταξική αλληλεγγύη και να αγωνιστούμε ενάντια στην κρατική και καπιταλιστική βαρβαρότητα, για να καταργήσουμε τους επίπλαστους διαχωρισμούς που μας επιβάλλει η κυριαρχία. Στεκόμαστε αλληλέγγυοι στους μετανάστες και τους πρόσφυγες και στους αγώνες που αυτοί πραγματοποιούν. Τέτοιοι αγώνες ήταν η εξέγερση των Αφγανών στον καταυλισμό Καρά Τεπέ στη Μυτιλίνη, η εξέγερση επίσης άλλων προσφύγων στη Μόρια στη Λέσβο, οι διάφορες απεργίες πείνας των ανθρώπων αυτών που διεκδικούν την ελεύθερη μετακίνηση προς την Ευρώπη και την ανθρώπινη μεταχείρισή τους.

Επιλέγουμε το δρόμο της αλληλεγγύης μεταξύ όλων των καταπιεσμένων. Επιλέγουμε να στήσουμε δομές αλληλεγγύης που θα οδηγήσουν στο δρόμο του αγώνα, για μια κοινωνία ισότητας και ελευθερίας.

Γι’ αυτό το λόγο έχουμε επιλέξει να έρθουμε σε επαφή με τους πρόσφυγες του καταυλισμού της Μυρσίνης στα Λεχαινά της Ηλείας. Εκεί, γύρω στους 280 ανθρώπους ζουν εδώ και κάποιους μήνες σε έναν καταυλισμό που τους παρέχει μια κάποια αξιοπρεπή στέγαση. Πέρα από την κάλυψη κάποιων βασικών αναγκών στη σίτισή τους αλλά και τη δημιουργική απασχόληση των αρκετών παιδιών, μας ενδιαφέρει να έρθουμε σε ισότιμη κι αμφίδρομη επαφή με τους ανθρώπους αυτούς, να τους αφουγκραστούμε αλλά και να επικοινωνήσουμε την άποψή μας πως τόσο οι ίδιοι οι πρόσφυγες όσο κι εμείς έχουμε κοινό συμφέρον να παλέψουμε από κοινού τους εξουσιαστές.

Να μοιραστούμε την πεποίθησή μας πως απέναντι στη βαρβαρότητα του κράτους και των αφεντικών έχουμε να αντιπαραθέσουμε τη συλλογικοποίηση των αντιστάσεων, τη συνειδητοποίηση της κοινής μας θέσης -ντόπιων και μεταναστών-, την αλληλοβοήθεια και τον αλληλοσεβασμό, χωρίς πλαστούς διαχωρισμούς (έθνος-φυλή, νόμιμος vs παράνομος). Απέναντι στην προσπάθεια επιβολής του κανιβαλισμού και της διαίρεσης των καταπιεσμένων, να απαντήσουμε με ταξική αλληλεγγύη. Έχουμε εξάλλου έναν ολόκληρο κόσμο ελευθερίας, αλληλεγγύης, συλλογικοποίησης κι αξιοπρέπειας να κερδίσουμε.

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ-ΜΙΚΡΟΦΩΝΙΚΗ

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 17 ΙΟΥΝΗ 19:00
EΣΠΕΡΟΣ (ΠΛ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ)

Συνέλευση  Αναρχικών για την Κοινωνική και Ταξική Αντεπίθεση
Πάτρα, Ιούνης ΄16

Metro Decay, Σκιές 1983

Αρχές δεκαετίας του ’80. Μια νέα μουσική σκηνή γεννιέται. Καινοτόμος μεταπανκ ήχος, στίχοι με αναφορές στην κοινωνική πραγματικότητα, πρώτες συναυλίες σε στέκια, δημιουργία της επαναστατικής d.i.y πρακτικής, η οποία οδήγησε τα συγκροτήματα στην αυτοδιαχείριση του καλλιτεχνικού τους έργου, η απευθείας επίθεση στην διαστρεβλωμένη εμπορική εικόνα του ροκ (what you see is what you get) και φυσικά η (ακόμα και σήμερα επιδραστική) μουσική τους δημιουργία.

Από το φασαριόζικο garage rock των Last Drive και Villa 21 μέχρι το λυρικό post punk των Μetro Decay και South of no North… από το πεσιμιστικό dark wave των Film Noir και Slow Motion μέχρι το πρώιμο trance των Ιn Trance ’95, η ανεξάρτητη ελληνική ροκ σκηνή της δεκαετίας του ΄80 είναι γεμάτη από μουσικά διαμάντια, άφθαρτα στο διάβα του χρόνου.

Υπό τους ήχους λοιπόν αυτών των μουσικών αριστουργημάτων επιλέγουμε να κοινωνικοποιούμε τις επιθυμίες και τις ανάγκες μας, να βρισκόμαστε με συντρόφους και φίλους, να επικοινωνούμε αδιαμεσολάβητα και ισότιμα, να δομούμε σχέσεις ειλικρίνειας, να διασκεδάζουμε αλλά και να γνωριζόμαστε με όσες και όσους δεν έχουμε ακόμα γνωριστεί…Κι όλα αυτά με όρους αυτοοργανωμένους, αντιιεραρχικούς κι ενάντια στη λογική του κέρδους…

ΤΑ ΕΣΟΔΑ ΤΗΣ ΒΡΑΔΙΑΣ ΘΑ ΔΙΑΤΕΘΟΥΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ

Αλληλεγγύη, Αυτοοργάνωση και Μουσική αντί Θανάτου…

Παρασκευή, 20 Μάη από τις 8:30 μμ στον αυτοδιαχειριζόμενο χώρο ”Επί τα Πρόσω”, Πατρέως 87, Πάτρα

Στόχος του φεστιβάλ είναι η ανάδειξη του πλούτου των αναρχικών, αντιεξουσιαστικών και ελευθεριακών αντιλήψεων, η διάχυση των αναρχικών προταγμάτων στην κοινωνία και ειδικά στη νεολαία της πόλης σε μια περίοδο που η κρατική προπαγάνδα σε βάρος όσων αντιστέκονται αυτοοργανωμένα και από τα κάτω κυριαρχεί, ενώ ο ρατσισμός, ο κοινωνικός κανιβαλισμός και ο εκφασισμός φαντάζουν ως οι μόνες επιλογές μιας κοινωνίας σε κρίση.

Σε μια περίοδο που και στο εσωτερικό των κινημάτων αντίστασης διαμορφώνονται όροι απαξίωσης για την πολιτική ζύμωση και εμβάθυνση, θεωρούμε πως η προώθηση της κουλτούρας της αυτομόρφωσης, της πολιτικής και θεωρητικής αναζήτησης, της διατήρησης της κοινωνικής και ταξικής μνήμης απέναντι στην κουλτούρα του lifestyle αναρχισμού και της χουλιγκανοποίησης της πολιτικής, αποτελούν ιδιαίτερα σημαντικές στιγμές στην κατεύθυνση της ευρύτερης ανασυγκρότησης του ριζοσπαστικού και επαναστατικού κινήματος.

26-27-28 Μάη 2016 στον Έσπερο (πλ. Γεωργίου)

ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΕΝΟΣ ΧΩΡΟΣ «ΕΠΙ ΤΑ ΠΡΟΣΩ» (ΠΑΤΡΕΩΣ 87)
info: epitaprosw.espivblogs.net | anarchistbookfairpatras.wordpress.com

Σάββατο 2/4 στις 20:00

στον αυτοδιαχειριζόμενο χώρο Επί τα Πρόσω

Μετά από έξι χρόνια υπαγωγής της ελληνικής οικονομίας στους διεθνείς μηχανισμούς στήριξης, έχει γίνει φανερό πως το κράτος διαμορφώνει θεσμικά εκείνες τις συνθήκες προκειμένου να μπορέσει το κεφάλαιο να ξεπεράσει την κρίση αναπαραγωγής του. Μνημόνια, δανειακές συμβάσεις, εφαρμοστικοί νόμοι κι άλλα αντικοινωνικά μέτρα, όπως η διάλυση της κοινωνικής ασφάλισης, δεν αποτελούν τίποτε άλλο, παρά τον τρόπο για να διέλθει το σύστημα τη δική του κρίση. Το ντόπιο-διεθνές κεφάλαιο και οι ελληνικές κυβερνήσεις, σε αγαστή συνεργασία με καπιταλιστικούς θεσμούς (ΕΕ, ΔΝΤ, Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα), επιτίθενται στην πλειοψηφία της κοινωνίας και υποτιμούν διαρκώς την εργατική δύναμη των εργαζομένων, έχοντας εγκαθιδρύσει τη μαύρη-επισφαλή εργασία, φέρνοντας μεγαλύτερη ανεργία και σπέρνοντας τη φτώχεια και την εξαθλίωση στους από κάτω της κοινωνικής πυραμίδας.

Κομμάτι της αναδιάρθρωσης των δομών του καπιταλισμού, όπως ήδη αναφέρθηκε, είναι και η διάλυση της κοινωνικής ασφάλισης μέσω του νέου ασφαλιστικού νομοσχεδίου που προωθεί η κυβέρνηση Σύριζα-Ανέλ. Η λεηλασία του κοινωνικού πλούτου των εργαζομένων ήταν και είναι μια βασική τακτική του κράτους για την προστασία και την ανάπτυξη της εγχώριας αστικής τάξης και την ενίσχυση του κεφαλαίου. Οι εκάστοτε κυβερνήσεις άλλωστε ποτέ δε δίσταζαν να βάλουν χέρι στα ταμεία (χαρακτηριστική περίπτωση το τζογάρισμα των αποθεματικών των ταμείων στο χρηματιστήριο και η επένδυσή τους σε δομημένα ομόλογα, αλλά και η πρόσφατη ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζων, εξ αιτίας της οποίας τα ταμεία ζημιώθηκαν κατά δεκάδες δις).

Όσον αφορά στο νομοσχέδιο Κατρούγκαλου, αυτό κινείται στην ίδια κατεύθυνση με τα μέτρα της προηγούμενης περιόδου, συμβάλλοντας στη ραγδαία όξυνση της φτώχειας και στην εξάπλωση της εξαθλίωσης. Περιλαμβάνει κατ’ αρχάς μείωση των δαπανών του κράτους για τις συντάξεις, καθώς επίσης και μειώσεις σε κύριες κι επικουρικές συντάξεις, με παράλληλες αυξήσεις στις εισφορές των εργαζομένων και αναλογική μείωση των εισφορών των εργοδοτών. Επίσης, οδηγεί στη διάλυση της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης και στην αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης. Συνάμα, η σύνταξη σπάει σε δύο μέρη, στη βασική –εν είδη επιδόματος πρόνοιας 350 ευρώ– και στην ανταποδοτική. Ακόμα και η βασική δεν καταβάλλεται σε όλους, μιας κι έχει σκληρές προϋποθέσεις (από τα 62 έτη και μετά για 40 χρόνια δουλειάς και από τα 67 και μετά για 15 χρόνια και πάνω).

Στο σημείο αυτό πρέπει να τονιστεί πως το ασφαλιστικό νομοσχέδιο Κατρούγκαλου στην ουσία μετατρέπει το ασφαλιστικό σύστημα από αναδιανεμητικό σε πλήρως ανταποδοτικό. Ενώ δηλαδή η κοινωνική ασφάλιση βασιζόταν  μέχρι τώρα στην αρχή της ισότητας του εισοδήματος μεταξύ των εργαζομένων και των συνταξιούχων, το νέο ανταποδοτικό σύστημα στηρίζεται στην κεφαλαιοποίηση των εισφορών, δηλαδή στην απόδοση της διαρκούς κυκλοφορίας αυτών των κεφαλαίων. Aυτό βεβαίως σημαίνει εγκατάλειψη της αρχής της ισότητας εισοδήματος εργαζόμενων-συνταξιούχων και σύνδεση της σύνταξης με την απόδοση των κεφαλαίων των εισφορών. Η σύνταξη, συν τοις άλλοις, δε θα υπολογίζεται με βάση τον τελευταίο μισθό –όπως ισχύει μέχρι στιγμής– αλλά με το μέσο όρο των μισθών του συνολικού εργάσιμου βίου. Μέσω της αλλαγής αυτής το κράτος προσπαθεί να καλύψει τρύπες του παρελθόντος στα ασφαλιστικά ταμεία.

Αντιλαμβανόμαστε λοιπόν πως το εν λόγω νομοσχέδιο έρχεται να απαλλάξει τους εργοδότες και το κράτος από το βραχνά της κοινωνικής ασφάλισης, μειώνοντας για το κεφάλαιο το κόστος αναπαραγωγής των εργατών. Με τον τρόπο αυτό, το κεφάλαιο και το κράτος επιδιώκουν ν’ ανοίξουν νέα πεδία καπιταλιστικής επέκτασης, συνθήκη απαραίτητη για τη διαιώνιση της ύπαρξης του καπιταλισμού. Δηλαδή, το δρόμο για την επέλαση των ιδιωτικών ασφαλιστικών και την επιβάρυνση των ίδιων των εργαζομένων –όσων έχουν βέβαια την οικονομική δυνατότητα– με το πλήρες βάρος της ασφάλισής τους. Δεδομένου όμως του ότι πάρα πολλοί εργαζόμενοι δεν έχουν τη δυνατότητα ιδιωτικής ασφάλισης, η ασφαλιστική αναδιάρθρωση πρακτικά θα περάσει πάνω από τη ζωή, την υγεία και την αξιοπρέπεια πλατιών κομματιών της κοινωνίας.

Παράλληλα, η κυβέρνηση Σύριζα-Ανέλ από την πλευρά της συνεχίζει την πολιτική των προηγούμενων κυβερνήσεων που αφορά στην απόσυρση του κράτους από τις προνοιακές δαπάνες. Η σημερινή πολιτική διαχείριση, εκμεταλλευόμενη την κάμψη των αγώνων που σε μεγάλο βαθμό οφείλεται και στις κίβδηλες εξαγγελίες της, συνεχίζει ακάθεκτη την επίθεση ενάντια στην κοινωνία, με σκοπό τη λεηλασία και την υποταγή της στο κράτος και το κεφάλαιο. Η «αριστεροδεξιά» πολιτική διαχείριση Σύριζα-Ανέλ στρώνει το έδαφος για το βάθεμα των όρων εκμετάλλευσης και καταπίεσης και για την όξυνση αυτής της επίθεσης σε ακόμα πιο διευρυμένα τμήματα του πληθυσμού. Πρώτα καλλιέργησε ψεύτικες ελπίδες περί εξωραϊσμού του συστήματος μέσω της προοπτικής ανάληψης κυβερνητικού ρόλου και συνέβαλε καθοριστικά στην αποδυνάμωση των κοινωνικών και ταξικών κινημάτων που είχαν αναπτυχθεί όλο το προηγούμενο διάστημα. Στη συνέχεια υιοθέτησε ως κυβέρνηση την ίδια νεοφιλελεύθερη ατζέντα με τους προκατόχους της, ευθυγραμμιζόμενη πλήρως με τις επιταγές και τα αντικοινωνικά σχέδια των ντόπιων και διεθνών ελίτ. Οι διαχειριστικές αυταπάτες που καλλιέργησε συστηματικά το τελευταίο διάστημα δεν αποσκοπούσαν στην καλυτέρευση των συνθηκών διαβίωσης του πληθυσμού, όσο κι αν διατείνονται γι’ αυτό οι εκφραστές τους. Στόχευαν και εν μέρει πέτυχαν να διαμορφώσουν συνθήκες συναίνεσης και αφομοίωσης των αντιστάσεων για την αναίμακτη επιβολή των όρων της νέας καπιταλιστικής επίθεσης που είναι ήδη σε εξέλιξη. Βασική υποχρέωση της κυβέρνησης ως προς τους δανειστές είναι η ομαλή ασφαλιστική αναδιάρθρωση, κάτι που επιθυμούν διακαώς τ’ αφεντικά, εφόσον φαίνεται πως καμιά άλλη κυβέρνηση πλην αυτής με τις αριστερές αναφορές δε θα μπορούσε να την ολοκληρώσει. Επιδιώκουν δηλαδή να δώσουν παράταση ζωής στο ήδη χρεωκοπημένο πολιτικό και οικονομικό σύστημα.

Αντικειμενικά πάντως, τα αντικοινωνικά μέτρα της κυβέρνησης και η συνεχιζόμενη επίθεση του κράτους και του κεφαλαίου εις βάρος των προλεταριακών στρωμάτων μπορούν να άρουν –υπό προϋποθέσεις– τις συνθήκες κοινωνικής ειρήνης, εθνικής συμφιλίωσης και διαταξικής συνεργασίας που εξυπηρέτησε η άνοδος του Σύριζα στην εξουσία. Στην κατεύθυνση αυτή μπορεί να οδηγήσει ο υποκειμενικός παράγοντας, δηλαδή η ενδυνάμωση και μαζικοποίηση του ανταγωνιστικού κινήματος, που οφείλει να αντισταθεί στην περαιτέρω επιβολή της εξαθλίωσης.

Ενάντια στην προσπάθεια του κράτους και των αφεντικών να διαχωρίσουν τους από κάτω με επίπλαστους  διαχωρισμούς όπως παλιοί/νέοι συνταξιούχοι, χαμηλά/υψηλά αμειβόμενοι εργαζόμενοι, προνομιούχοι και μη, αντιλαμβανόμαστε πως η ασφαλιστική αναδιάρθρωση αφορά σύσσωμη την εργατική τάξη και τους από κάτω της κοινωνίας και όλοι από κοινού οφείλουμε να παλέψουμε για το μπλοκάρισμά της.

Εν κατακλείδι, οι από κάτω της κοινωνικής πυραμίδας πρέπει να συμβάλουμε ώστε να αναβαθμιστούν οι ταξικοί και κοινωνικοί αγώνες, να οξύνουμε με τις δράσεις μας τις αντιθέσεις εντός του κυρίαρχου μπλοκ αλλά και μες την κοινωνία την ίδια. Αυτό θα γίνει με τη διαμόρφωση ταξικής συνείδησης και αγωνιστικής-μαχητικής διάθεσης από πλευράς των καταπιεσμένων και εκμεταλλευόμενων. Να αντιληφθούμε δηλαδή πως για τα συλλογικά μας προβλήματα, συλλογικός πρέπει να είναι ο αγώνας μας ενάντια σε κεφάλαιο και κράτος. Όλοι εμείς που παράγουμε τον κοινωνικό πλούτο, οι εργαζόμενοι, οι επισφαλείς, οι άνεργοι, οι νεολαίοι, ντόπιοι και μετανάστες δεν έχουμε να περιμένουμε τίποτα από καμιά κυβέρνηση, από καμιά συνδικαλιστική γραφειοκρατία. Πρέπει να οργανωθούμε και να αντισταθούμε σε κάθε πεδίο της κοινωνικής μας ζωής, σε κάθε χώρο εργασίας. Το ζητούμενο δεν μπορεί να είναι να πάμε το χρόνο πίσω στην εποχή του κράτους-πρόνοιας αλλά να δούμε πώς θα πάμε ένα βήμα μπροστά: πώς θα σταματήσει η εξάρτηση της ζωής μας, της υγείας και της επιβίωσής μας στην τρίτη ηλικία από οποιονδήποτε άλλο πέρα από εμάς που παράγουμε τον κοινωνικό πλούτο. Η κοινωνική ασφάλιση δεν είναι κάτι που μας παραχωρείται απλόχερα από το κράτος αλλά είναι κομμάτι του κοινωνικού πλούτου που έχουμε παράξει εμείς οι ίδιοι και μας ανήκει δικαιωματικά στο σύνολό του. Δεν έχουμε άλλη επιλογή από τη συμμετοχή και την ενδυνάμωση των συλλογικών, αδιαμεσολάβητων κι οργανωμένων στη βάση κοινωνικών και ταξικών αγώνων. Όχι μόνο για να βάλουμε φραγμό στα σχέδια των κυρίαρχων, που επιδιώκουν η συνέχιση του βάρβαρου αυτού συστήματος να περάσει πάνω από τη ζωή κι αξιοπρέπειά μας, αλλά και για να αγωνιστούμε για μια άλλη κοινωνία ισότητας, αλληλεγγύης κι ελευθερίας. Για τον επαναστατικό μετασχηματισμό της κοινωνίας, τη χειραφέτηση των εκμεταλλευόμενων και καταπιεσμένων, για την Αναρχία και τον Ελευθεριακό Κομμουνισμό.

Ούτε κρατική ασφάλιση ούτε ιδιωτική,

παλεύουμε για μια κοινωνία οργανωμένη από τα κάτω και αταξική

Συνέλευση Αναρχικών για την Κοινωνική και Ταξική Αντεπίθεση | Μάρτιος 2016

Kύκλος εκδηλώσεων για το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα στο πρώτο μισό του 20ού αιώνα

Πέμπτη 24/3 στις 8μ.μ.:

Η κοινωνική-πολιτική συνθήκη και η συγκρότηση του εργατικού κινήματος στο πρώτο μισό του 20ού αιώνα και Προβολή βίντεο <<Μπαρμπα Γιάννης Ταμτάκος>>

Πέμπτη 31/3 στις 8μ.μ.:

Η εξέγερση των κολίγων στο Κιλελέρ το 1910 | Η απεργία της Σερίφου το 1916 και Προβολή βίντεο <<Μαρίνος Αντύπας – Κιλελέρ 1906-1910>> και <<Σέριφος 1916, το χρονικό μιας αιματηρής απεργίας>>

Πέμπτη 7/4 στις 8μ.μ.:

Οι εργατικές κινητοποιήσεις στη Θεσσαλονίκη το 1936 | Ο αγώνας ενάντια στην πολιτική επιστράτευση (Αθήνα 1943) και Προβολή βίντεο <<Πρωτομαγιά ‘36 (Θεσσαλονίκη)>> και <<Οι εργατικοί αγώνες στην κατοχή>>

στον αυτοδιαχειριζόμενο χώρο επί τα πρόσω

(Πατρέως 87-κάτω από τις σκάλες)

κάθε Τρίτη και Πέμπτη 19.00-22.00 και Σάββατο 11.00-13.00| epitaprosw.espivblogs.net

Πέμπτη 10/3 στις 20:00

στον αυτοδιαχειριζόμενο χώρο Επί τα Πρόσω