Να μην γίνουν τα λουκέτα οικεία στη ζωής μας. Διεκδικούμε τους δημόσιους χώρους!

Το λουκέτο που σφράγισε το γηπεδάκι της Καζάρμα εξασφαλίζει τους όρους για απομόνωση στο σπίτι και αποθάρρυνση του παιχνιδιού και της συνάντησης στη γειτονιά. Αλλά μήπως, κάθε καινούργιο λουκέτο σε δημόσιο χώρο, δεν προκύπτει ύστερα από τη δική μας απόσυρση και σιωπηλή εγκατάλειψη της χρήσης του; Η εγκατάλειψη δίνει και την αφορμή, ώστε μεμονωμένα άτομα που σκέφτονται σχεδόν αποκλειστικά την ευμάρεια της ιδιωτικής τους ζωής και τα στενά συμφέροντά τους, μη δίνοντας πεντάρα τσακιστή για τις ζωτικές ανάγκες του συνόλου μιας γειτονιάς, να χρησιμοποιούν κάθε μέσο (νόμιμο μπορεί, ηθικό όμως όχι), προκειμένου να σφραγιστεί ένας χώρος άθλησης και παιχνιδιού, όπως η Καζάρμα, και μάλιστα χωρίς να έχει προηγηθεί καμία διαβούλευση με την υπόλοιπη γειτονιά.

Στην προκειμένη περίπτωση ασκήθηκε πίεση από ελάχιστους κατοίκους της περιοχής προς την αρχαιολογική υπηρεσία που έχει την ευθύνη του χώρου, με τη δικαιολογία ότι παίζουν παιδιά τις ώρες κοινής ησυχίας. Η υπηρεσία, που φαίνεται ότι θεωρεί τσιφλίκι της κάθε χώρο χαρακτηρισμένο αρχαιολογικό, άσχετα αν η χρήση του έχει αλλάξει και επανανοηματοδοτηθεί μέσα στην πορεία του χρόνου, όπως έκανε και με την παιδική χαρά του Κάστρου, κάλεσε τον Εισαγγελέα να επιβάλει την «Ησυχία και την Τάξη». Ο Δήμος Πατρέων με τη σειρά του, ως εντολοδόχος του Εισαγγελέα, με συνοπτικές διαδικασίες έβγαλε τις μπασκέτες. Πώς γίνεται μια δημοτική αρχή να διεκδικεί το θαλάσσιο μέτωπο, να δημιουργεί δημόσιους χώρους αναψυχής και την ίδια στιγμή να μην μπορεί να υπερασπιστεί ένα γηπεδάκι και μια παιδική χαρά σε όλη την Άνω Πόλη;

    Αλλά στις ανάγκες της ζωής δεν μπορεί να μπει λουκέτο και γι΄ αυτό, αφού μιλήσαμε με τους γείτονες πόρτα-πόρτα και διαπιστώσαμε πως σχεδόν όλοι επιθυμούν το χώρο ανοιχτό και προς δημόσια χρήση, ψάχνουμε τους τρόπους να διεκδικήσουμε χώρους πραγματικά δημόσιους, όπου θα μπορούμε να συναντιόμαστε και να παίζουν τα παιδιά μας στην ΄Ανω Πόλη, όπως ψάχνουμε μέσα από τη συνέλευση της γειτονιάς να ενημερωθούμε, να συζητήσουμε και να δράσουμε, όσο το επιτρέπουν οι δυνάμεις μας, προς επίλυση των κοινών μας προβλημάτων.

Το να αντιληφθούμε τη σχέση που συνδέει το κλείσιμο της Καζάρμα και της παιδικής χαράς στη βεράντα του κάστρου με το ξεπούλημα σε ιδιώτες όλων των δημόσιων αγαθών (νερό, ρεύμα), την απαξίωση της παιδείας και της υγείας, τη συρρίκνωση των συντάξεων και των μισθών, σημαίνει να μπορούμε να καταλάβουμε ότι κάθε μικρό καθημερινό πρόβλημα που αφήνεται στην αδιαφορία συμβάλλει στη συσσώρευση και στη γιγάντωση των προβλημάτων. Με τον τρόπο αυτό καταλήγουν τα «μεγάλα» ζητήματα να φαντάζουν δυσθεόρατα και ανεπίλυτα. Δεν είναι τυχαίο ότι η επίθεση από την πλευρά του κράτους και των πλουσίων εκδιπλώνεται προς την πλειοψηφία της κοινωνίας συντονισμένα, συνεχιζόμενα και με απανωτά χτυπήματα, ώστε να μην μπορούμε πια να αντιδράσουμε αποτελεσματικά. Όπως συλλογικά δεχόμαστε τα χτυπήματα, συλλογικά είναι αναγκαίο να ψάξουμε να βρούμε τρόπους και πρακτικές αντίστασης και απάντησης.

Όλα εξαρτώνται από εμάς, από τη συμμετοχή μας και τη δράση μας. Συνεχίζουμε τις ενημερώσεις στη γειτονιά, ξανακαλούμε για συνάντηση-συνέλευση και προσπαθούμε μέσα από συνεχή συλλογική κινητοποίηση να διεκδικήσουμε όσα μας ανήκουν. Όπως και με όλα τα κοινωνικά αγαθά (υγεία, παιδεία, ρεύμα, νερό), διεκδικούμε τους δημόσιους χώρους, που τόσο έχουμε ανάγκη.

Καλούμε τη γειτονιά τη Δευτέρα 17 Οκτωβρίου στις 19:00 στην πλ. Παντοκράτορα για συνέχιση της συζήτησης και των δράσεων επί του θέματος.

Λαϊκή Συνέλευση Άνω Πόλης (lsanopolis.wordpress.com)

Κάθε Δευτέρα στις 19.00 Παντοκράτορος & Καρπενησίου

Η αφίσα κολλήθηκε στην γειτονιά της Άνω Πόλης (απο την λαική συνέλευση Άνω Πόλης) με αφορμή την επέτειο της δολοφονίας απο τον φασίστα Ρουπακιά, του αντιφασίστα Παύλου Φύσσα.

…Και καλή κινηματική χρονιά!