Οι ολοένα κι αυξανόμενες προσφυγικές και μεταναστευτικές ροές είναι αποτέλεσμα των πολεμικών επιχειρήσεων που διεξάγουν οι παγκόσμιοι κυρίαρχοι για τον έλεγχο και την καταστολή των ανθρώπινων κοινωνιών και για την οικονομική αφαίμαξη και λεηλασία των περιοχών της καπιταλιστικής περιφέρειας. Μαζί με τη φτωχοποίηση και εξαθλίωση όλο και μεγαλύτερων τμημάτων της κοινωνίας στις δυτικές μητροπόλεις, με τον αποκλεισμό τους από στοιχειώδη κοινωνικά αγαθά, όπως η στέγαση, η παιδεία και η υγεία, η καταστροφή και η λεηλασία του φυσικού κόσμου στο όνομα της ανάπτυξης και η άγρια καταστολή και η τρομοκράτηση όσων αγωνίζονται και αντιστέκονται, οι ξεριζωμοί των ανθρώπων αυτών σκιαγραφούν την κοινωνική συνθήκη του σύγχρονου ολοκληρωτισμού.

Τα κράτη και το διεθνές κεφάλαιο μέσα από την ανοιχτή στρατιωτική εμπλοκή τους, την υποδαύλιση εμφυλίων συγκρούσεων, την ενίσχυση φονταμενταλιστικών στρατών και την υπόρρητη διαμόρφωση του πολιτικού σκηνικού σε μια σειρά από περιοχές της Μέσης Ανατολής, της Ασίας και της Αφρικής, σπέρνουν μια ασφυκτική συνθήκη. Στη συνθήκη αυτή η φτώχεια, η εξαθλίωση, το ανθρωποκυνηγητό, οι αρρώστιες, η απελπισία και ο θάνατος αποτελούν καθημερινή πραγματικότητα για εκατομμύρια ανθρώπους, οι οποίοι αναγκάζονται να ξεριζωθούν από τον τόπο τους είτε για να αναζητήσουν ένα καλύτερο μέλλον γι’ αυτούς και τις οικογένειές τους, είτε, γιατί απλά δεν μπορούν να επιβιώσουν στον τόπο τους όντες στοχοποιημένοι από τα αυταρχικά καθεστώτα που κυβερνούν.

Παράλληλα, τα πολιτικά και οικονομικά αφεντικά της Ευρωπαϊκής Ένωσης επιβάλλουν τον αποκλεισμό εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων στις παρυφές της Ευρώπης-Φρούριο, μέσα από το κλείσιμο των χερσαίων συνόρων στον λεγόμενο Βαλκανικό διάδρομο (ύψωμα φραχτών, κοινές περιπολίες ΝΑΤΟικών και στρατιωτικοαστυνομικών μονάδων στα σύνορα) και τον εγκλωβισμό χιλιάδων ανθρώπων στο εσωτερικό του ελληνικού κράτους, που αναπόφευκτα μετατρέπεται σε μια αποθήκη ανθρώπινων ψυχών.

Μετά την εκκένωση του προσφυγικού καταυλισμού στην Ειδομένη πάμπολλοι ακόμα πρόσφυγες παραμένουν αποκλεισμένοι στην ευρύτερη περιοχή του Κιλκίς, την ίδια στιγμή που οι περισσότεροι έχουν πια μεταφερθεί σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, τα οποία ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια στα νησιά και στην ηπειρωτική χώρα.

Το αδιέξοδο των μεταναστών και των προσφύγων εντάθηκε μετά τη συμφωνία της ΕΕ με την Τουρκία, κατά την οποία αποφασίστηκε για όσους πρόσφυγες φτάνουν στην Ελλάδα μέσω Τουρκίας ότι, εάν απορριφθεί η αίτησή τους για άσυλο από το ελληνικό κράτος, τότε θα επαναπροωθούνται στην Τουρκία. Για το σκοπό αυτό έχουν ήδη εκταμιευτεί 3 δισ. ευρώ προς την Τουρκία, ενώ μέχρι το τέλος του 2018 θα έχουν δοθεί άλλα τόσα. Σκοπός αυτής της απόφασης είναι ο εγκλεισμός όσων περισσότερων μεταναστών και προσφύγων γίνεται στα τεράστια στρατόπεδα συγκέντρωσης που βρίσκονται στον τουρκικό χώρο. Με τον τρόπο αυτό τα ευρωπαϊκά κράτη κλείνουν τα μάτια στις κατάφορες παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τις φυλακίσεις, τα βασανιστήρια και τις δολοφονίες πολιτών από το απολυταρχικό Τούρκικο κράτος, που αποτελούν καθημερινό φαινόμενο στην Τουρκία.

Γίνεται φανερό λοιπόν ότι η ΕΕ, μη μπορώντας να διαχειριστεί τις αυξανόμενες μεταναστευτικές ροές, ζητάει με το αζημίωτο από την Τουρκία να παίξει το ρόλο της χωματερής ανθρώπων με πιθανότερο αντάλλαγμα (πέρα από το χρηματικό) την ανοχή της ΕΕ για την επιθετική και παρεμβατική της στάση στη βόρεια Συρία ενάντια στη δημιουργία αυτόνομου Κουρδικού κράτους. Παρά τις αποκλίσεις τους, οι ευρωπαίοι κυρίαρχοι συγκλίνουν στη δημιουργία συνθηκών εξαίρεσης για τους μετανάστες και τους πρόσφυγες. Με πρόσχημα τον «δυσβάσταχτο όγκο» των προσφυγικών και μεταναστευτικών ροών και χρησιμοποιώντας τις τρομοκρατικές επιθέσεις στο εσωτερικό της ευρωπαϊκής ηπείρου ως άλλοθι για να υποδαυλίσουν ρατσιστικές αντιλήψεις και ενέργειες (προωθώντας έτσι το αλληλοφάγωμα των καταπιεσμένων), δράττονται παράλληλα της ευκαιρίας επιβολής νέων σκληρότερων μέτρων καταστολής στο εσωτερικό των ευρωπαϊκών κρατών που αποσκοπούν στην εντατικοποίηση του ελέγχου και τον περιορισμό των ελευθεριών των εκμεταλλευόμενων και καταπιεσμένων κοινωνικών κομματιών. Άλλωστε, η στρατηγική θωράκισης των ευρωπαϊκών συνόρων είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την επιβολή καθεστώτος έκτακτης ανάγκης στο εσωτερικό.

Η συγκυβέρνηση Σύριζα-Ανέλ, έχοντας πλήρως απεκδυθεί το ανθρωπιστικό της προσωπείο έχει περάσει πλέον στην πλήρη υλοποίηση των σχεδιασμών των παγκόσμιων κυρίαρχων, εντείνοντας το καθεστώς εξαίρεσης και εξαθλίωσης. Οι μετανάστες, αν γλιτώσουν από τις νάρκες και τα σαπιοκάραβα που τους μεταφέρουν στο Αιγαίο, προορίζονται να στοιβαχτούν σε κάποιο στρατόπεδο συγκέντρωσης ή να πέσουν θύματα της μαφίας του trafficking, η οποία δρα με την ανοχή των κρατών. Αναλαμβάνοντας ρόλο τοποτηρητή στα νοτιοανατολικά σύνορα της Ευρώπης-Φρούριο, το ελληνικό κράτος εκτελεί χρέη καταγραφής, διαλογής και εγκλεισμού χιλιάδων ανθρώπων σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, τη δημιουργία των οποίων επεκτείνει σε όλη την επικράτειά του για να πετύχει την καταστολή και τον έλεγχο των πληθυσμιακών ροών. Με τον τρόπο αυτό επιδιώκει να απομονώσει τους ανθρώπους αυτούς από την ελλαδική πραγματικότητα προσπαθώντας να αποτρέψει τη συνάντησή τους με τους ντόπιους εκμεταλλευόμενους και καταπιεσμένους –ιδίως τα αγωνιζόμενα κομμάτια αυτών- στον πραγματικό κοινωνικό χώρο και χρόνο. Γιατί το ενδεχόμενο της συνάντησης και ζύμωσης των διαφόρων φτωχοδιαβόλων μπορεί να πυροδοτήσει πολλαπλές αλυσιδωτές αντιδράσεις αντίστασης, τις οποίες έχει κάθε λόγο να φοβάται η κυριαρχία.

Την ώρα που συνεχίζονται με αυξητικούς ρυθμούς οι ανθρωποθυσίες στη Μεσόγειο και που οξύνονται οι κοινωνικές αντιθέσεις με αφορμή το προσφυγικό ζήτημα τόσο στη Μεσόγειο και στα Βαλκάνια, όσο και στην υπόλοιπη Ευρώπη, οφείλουμε να ενδυναμώσουμε τον αγώνα για έναν κόσμο χωρίς χαρτιά, σύνορα, κράτη, πατρίδες και εκμετάλλευση. Να προτάξουμε τη διεθνιστική και ταξική αλληλεγγύη και να αγωνιστούμε ενάντια στην κρατική και καπιταλιστική βαρβαρότητα, για να καταργήσουμε τους επίπλαστους διαχωρισμούς που μας επιβάλλει η κυριαρχία. Στεκόμαστε αλληλέγγυοι στους μετανάστες και τους πρόσφυγες και στους αγώνες που αυτοί πραγματοποιούν. Τέτοιοι αγώνες ήταν η εξέγερση των Αφγανών στον καταυλισμό Καρά Τεπέ στη Μυτιλίνη, η εξέγερση επίσης άλλων προσφύγων στη Μόρια στη Λέσβο, οι διάφορες απεργίες πείνας των ανθρώπων αυτών που διεκδικούν την ελεύθερη μετακίνηση προς την Ευρώπη και την ανθρώπινη μεταχείρισή τους.

Επιλέγουμε το δρόμο της αλληλεγγύης μεταξύ όλων των καταπιεσμένων. Επιλέγουμε να στήσουμε δομές αλληλεγγύης που θα οδηγήσουν στο δρόμο του αγώνα, για μια κοινωνία ισότητας και ελευθερίας.

Γι’ αυτό το λόγο έχουμε επιλέξει να έρθουμε σε επαφή με τους πρόσφυγες του καταυλισμού της Μυρσίνης στα Λεχαινά της Ηλείας. Εκεί, γύρω στους 280 ανθρώπους ζουν εδώ και κάποιους μήνες σε έναν καταυλισμό που τους παρέχει μια κάποια αξιοπρεπή στέγαση. Πέρα από την κάλυψη κάποιων βασικών αναγκών στη σίτισή τους αλλά και τη δημιουργική απασχόληση των αρκετών παιδιών, μας ενδιαφέρει να έρθουμε σε ισότιμη κι αμφίδρομη επαφή με τους ανθρώπους αυτούς, να τους αφουγκραστούμε αλλά και να επικοινωνήσουμε την άποψή μας πως τόσο οι ίδιοι οι πρόσφυγες όσο κι εμείς έχουμε κοινό συμφέρον να παλέψουμε από κοινού τους εξουσιαστές.

Να μοιραστούμε την πεποίθησή μας πως απέναντι στη βαρβαρότητα του κράτους και των αφεντικών έχουμε να αντιπαραθέσουμε τη συλλογικοποίηση των αντιστάσεων, τη συνειδητοποίηση της κοινής μας θέσης -ντόπιων και μεταναστών-, την αλληλοβοήθεια και τον αλληλοσεβασμό, χωρίς πλαστούς διαχωρισμούς (έθνος-φυλή, νόμιμος vs παράνομος). Απέναντι στην προσπάθεια επιβολής του κανιβαλισμού και της διαίρεσης των καταπιεσμένων, να απαντήσουμε με ταξική αλληλεγγύη. Έχουμε εξάλλου έναν ολόκληρο κόσμο ελευθερίας, αλληλεγγύης, συλλογικοποίησης κι αξιοπρέπειας να κερδίσουμε.

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ-ΜΙΚΡΟΦΩΝΙΚΗ

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 17 ΙΟΥΝΗ 19:00
EΣΠΕΡΟΣ (ΠΛ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ)

Συνέλευση  Αναρχικών για την Κοινωνική και Ταξική Αντεπίθεση
Πάτρα, Ιούνης ΄16