Στις 26 Νοέμβρη ξεκινάει στα δικαστήρια Θεσσαλονίκης η διαδικασία εκποίησης μέσω πλειστηριασμού του οικοπέδου στο οποίο βρίσκεται το εργοστάσιο της ΒΙΟΜΕ. Από το 2012 η ΒΙΟΜΕ λειτουργεί υπό εργατικό έλεγχο, αποδεικνύοντας στην πράξη ότι οι εργάτες μπορούν χωρίς αφεντικά!
Το 2010 το εργοστάσιο της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής (ΒΙΟΜΕ), παρότι βιώσιμο, κλείνει. Η εργοδοσία (οικογένεια μεγαλοεπιχειρηματιών Φιλίππου) εξαφανίζεται αφήνοντας πίσω της απλήρωτους εργαζόμενους και χρέη σε διάφορες επιχειρήσεις της.
Το σωματείο εργαζομένων της ΒΙΟΜΕ αποφασίζει να κάνει επίσχεση εργασίας ενώ παράλληλα περιφρουρεί νυχθημερόν το εργοστάσιο, ώστε να μην εκκενωθούν μηχανές και εμπορεύματα. Η συνδιαλλαγή με κρατικούς λειτουργούς και υπηρεσίες αποβαίνει άκαρπη. Αντιμετωπίζοντας πλέον σοβαρά προβλήματα επιβίωσης, αποφασίζουν σε γενική συνέλευση να αφήσουν την πύλη και τη στάση αναμονής και να λειτουργήσουν και πάλι το εργοστάσιο μόνοι τους, υπό εργατικό έλεγχο. Το 2012 οι μηχανές παίρνουν μπροστά και οι εργαζόμενοι ξεκινούν να παράγουν οικολογικά οικειακά καθαριστικά, έως ότου καταφέρουν και πάλι να παράξουν δομικά υλικά (μια πολύ πιο δαπανηρή παραγωγή). Η διανομή των προϊόντων γίνεται πανελλαδικά χωρίς μεσάζοντες μέσα από αλληλέγγυα δίκτυα.
26 εργαζόμενοι στη ΒΙΟΜΕ αποδεικνύουν εδώ και 3 χρόνια πως οι εργάτες μπορούν χωρίς αφεντικά, πως η εργατική αυτοδιαχείριση όχι μόνο δεν είναι ουτοπία αλλά ότι αποτελεί και βιώσιμη λύση. Σε μια εποχή παρατεταμένης καπιταλιστικής κρίσης, όπου η μία επιχείρηση κλείνει μετά την άλλη, δείχνουν στην πράξη ότι ο καπιταλισμός δεν αποτελεί μονόδρομο. Αποφάσισαν να απαλλοτριώσουν τα μέσα παραγωγής που εγκατέλειψαν τα αφεντικά και να συνεχίσουν να εργάζονται, ισότιμα και συναδελφικά, εξασφαλίζοντας με αξιοπρέπεια τα προς το ζην.
Όλες οι αποφάσεις λαμβάνονται σε γενικές συνελεύσεις, ενώ έχει γίνει κοινωνικό άνοιγμα ώστε όποιος ενδιαφέρεται να στηρίξει το εγχείρημα να έχει επίσης λόγο στις συνελεύσεις τους. Προωθούν τη σύνδεση μεταξύ των ακηδεμόνευτων αγώνων μέσα από καραβάνια αλληλεγγύης και άλλες πρωτοβουλίες (έχουν συμπράξει, π.χ., με τις καθαρίστριες του ΥΠ.ΟΙΚ., τους απολυμένους της ΕΤ3 κ.ά.). Θεωρούν ότι η αυτοδιεύθυνση δεν αφορά μόνο τους χώρους δουλειάς αλλά αποτελεί μια πρόταση για όλους τους τομείς της ζωής, μέσα από τη συγκρότηση συνελεύσεων γειτονιάς και άλλων αμεσοδημοκρατικών διαδικασιών.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, που προεκλογικά υποσχόταν τη δικαίωση του αγώνα και των διεκδικήσεών τους, τώρα τους απειλεί με πληστειριασμό. Τα χρέη της οικογένειας Φιλίππου είναι τέτοια που μόνο τράπεζες, μεγαλοεπιχειρήσεις, άντε και κάποια κρατικά ταμεία ίσως πάρουν κάτι από την εκποίηση του οικοπέδου όπου βρίσκεται, μεταξύ άλλων, η ΒΙΟΜΕ. Οι απλήρωτοι εργαζόμενοι (της ΒΙΟΜΕ και άλλων επιχειρήσεων του ομίλου) δεν πρόκειται να πάρουν δεκάρα. Σημειωτέον ότι μόνο προς τους εργαζόμενους της ΒΙΟΜΕ τα χρωστούμενα έχουν φτάσει πλέον το 1,5 εκατ. ευρώ. Ωστόσο οι ίδιοι δεν διεκδικούν τίποτα πέρα από το να συνεχίσουν να διαχειρίζονται το εργοστάσιο.
Εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας στους εργαζόμενους της ΒΙΟΜΕ και στον αγώνα τους να παραμείνει το εργοστάσιο σε χέρια εργατικά. Να μπλοκάρουμε κατασχέσεις και πληστειριασμούς, που συσσωρεύουν τον πλούτο στα χέρια των τραπεζών, αφήνοντας κόσμο χωρίς δουλειά και σπίτι.
Η ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΕΝΗ ΒΙΟΜΕ ΘΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΕΙ ΣΕ ΧΕΡΙΑ ΕΡΓΑΤΙΚΑ
ΚΑΜΙΑ ΑΝΑΚΩΧΗ ΣΤΟΝ ΤΑΞΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ ΜΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΑΦΕΝΤΙΚΑ!
Αναρχική συλλογικότητα Ατραπός
Νοέμβρης 2015