Αρχείο κατηγορίας Ατραπος

Αντιφασιστική-αντικαπιταλιστική-αντικρατική πορεία

ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΓΕΝΝΟΥΝ ΤΟΝ ΦΑΣΙΣΜΟ

Την Κυριακή 21/1 πραγματοποιήθηκε στη Θεσσαλονίκη συλλαλητήριο για το όνομα της Μακεδονίας. Κάτι που τις τελευταίες εβδομάδες προωθείται ως το μέγιστο εθνικό ζήτημα. Σε όλη την επικράτεια ανακοινώνονται διάφορα καλέσματα από “επώνυμους” χρήστες του facebook και κάνουν εθνικιστικά-φασιστικά καλέσματα για την διεκδίκηση του ονόματος της Μακεδονίας, με όλη την ανιστόρητη αφήγηση που συνοδεύει αυτό το παραλήρημα.

Εκεί όπως ήταν αναμενόμενο παρέλασαν κάθε λογής φασιστικά και αντιδραστικά υποκείμενα. Απο γραφικούς καρνάβαλους με διάφορες παραδοσιακές φορεσιές μέχρι παπαδαριά, νεοδημοκράτες, ανεξάρτητους Έλληνες, φασιστοχούλιγκανς, χρυσαυγήτες και άλλους συντηρητικούς “ευυπόληπτους πολίτες”. Μια φιέστα επαφορμής της οποίας βγήκαν από τις τρύπες τους όλες οι φασιστικές γκρούπες και βόλταραν στην Θεσσαλονίκη.

Έτσι διάφοροι φασίστες της πόλης, που υπό άλλες συνθήκες δεν ακούμε να κυκλοφορούν, ξαμολήθηκαν στην πόλη πραγματοποιώντας επιθέσεις σε κινηματικούς χώρους αλλά και στην προγραμματισμένη αντιεθνικιστική συγκέντρωση. Ξεκινώντας από το ΕΚΧ σχολείο από όπου και απωθήθηκαν από την περιφρούρηση στην συνέχεια κινήθηκαν στην κατάληψη libertatia όπου σε μια πρώτη επίθεση πραγματοποίησαν μικροζημιές. Έπειτα από κάποια ώρα επανήλθαν στην κατάληψη όπου με την ασυλία της αστυνομίας και της παρουσίας στην πόλη κάθε λογής φασιστοειδών κινήθηκαν εκ του ασφαλούς (όπως κάνουν πάντοτε άλλωστε ως θρασύδειλοι), πραγματοποιώντας επίθεση η οποία είχε ως αποτέλεσμα την ολοκληρωτική καταστροφή του κτηρίου. Την επόμενη μέρα ως απάντηση σε αυτή την επίθεση πραγματοποιήθηκε πορεία από αγωνιστές της πόλης η οποία χτυπήθηκε από την αστυνομία με αποτέλεσμα να υπάρχουν συλλήψεις 5 αγωνιστών που αυτή την στιγμή απειλούνται με προφυλάκιση.

Την ίδια ώρα που περνάει το πολυνομοσχέδιο με την ποινικοποίηση των απεργιών, οι ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί είναι προ των πυλών και κάθε κεκτημένο υφαρπάζεται με τους πιο άγριους όρους. Τα δημόσια αγαθά γίνονται είδη πολυτελείας και η ζωή των από τα κάτω διαρκώς και υποβαθμίζεται. Το κράτος και οι κυρίαρχοι προωθούν την εθνική ενότητα ως το κλειδί για την επίλυση των ζητημάτων που ταλανίζουν την κοινωνία. Προτείνουν την πίστη στην πατρίδα μπροστά στον φόβο της κοινωνικής χειραφέτησης και της διεθνιστικής αλληλεγγύης και σπέρνουν στους από τα κάτω τον διχασμό και την αντίδραση. Τα πιο συντηρητικά ένστικτα της κοινωνίας είναι αναγκαία για τους κυρίαρχους σε τέτοιες περιόδους κρίσης όπου ο κανιβαλισμός και το μίσος ανάμεσα στους πληττόμενους διασφαλίζει την κυριαρχία του κράτους και του κεφαλαίου.

Παράλληλα η εκκλησία έχει δώσει δυναμικό παρόν στην εθνική αφύπνιση της κοινωνίας κάνοντας τρισάγια για το όνομα της Μακεδονίας και πραγματοποιώντας κηρύγματα στους πιστούς μετά από τις λειτουργίες. Η επίσημη εκκλησία δεν διστάζει να κάνει δημόσια τοποθετήσεις επί του ζητήματος αλλά και η ίδια η κυβέρνηση να της δίνει εγγυήσεις για τα αποτελέσματα των διαπραγματεύσεων με την γείτονα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα του ζήλου της εκκλησίας είναι οι φωτογραφίες από το Αίγιο όπου ο Αμβρόσιος (ταγματάρχης της χωροφυλακής επί χούντας) γεμάτος χαρά και υπερηφάνεια ποζάρει με τον Λαγό και τον Παναγιώταρο (γνωστά μεγαλοστελέχη της χρυσής αυγής).

Από την πλευρά μας ως αγωνιστές, κομμάτια την κοινωνίας, εργαζόμενοι, άνεργοι είμαστε εδώ για να εκτρέψουμε οποιαδήποτε προσπάθεια συντηρητικοποίσης της κοινωνίας και να σταθούμε εμπόδιο στα σχέδια των κυρίαρχων για αφανισμό τόσο των χώρων αγώνα όσο και των ίδιων των αγωνιστών. Τα κτήρια και οι υποδομές μας είναι τα εργαλεία που εξυπηρετούν τον αγώνα ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο, και αν η κυριαρχία υπάρχει για να καταστρέφει, απαντάμε μέσα από τον καθημερινό αγώνα, ότι οι αγωνιστές, οι επαναστάτες είναι εδώ για να δημιουργούν, και θα παλεύουν για την οικοδόμηση μιας κοινωνίας ισότητας, αλληλεγγύης, ελευθερίας.

ΑΝΤΙΚΡΑΤΙΚΗ-ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ-ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ

Πέμπτη 25/1 18.00 παράρτημα

ΜΙΚΡΟΦΩΝΙΚΗ-ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ, ΠΕΜΠΤΗ 25/1 11:00 – ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ

ΟΥΤΕ ΣΠΙΘΑΜΗ ΓΗΣ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΚΡΑΤΟΣ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ 5 ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΤΗΣ 22/1

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟ, ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ

αναρχική συλλογικότητα ατραπός

Aντιφασιστικό – αντικρατικό – αντικαπιταλιστικό κάλεσμα/ 4 χρόνια απο την δολοφονία του Παύλου Φύσσα.

Στις 18 Σεπτεμβρίου του 2013, δολοφονείται ο αντιφασίστας Π. Φύσσας από τάγμα εφόδου της ΧΑ. Ο φασίστας Ρουπακιάς, περνώντας μέσα από τις γραμμές των χρυσαυγιτών και κάτω από το άγρυπνο βλέμμα της ελ.ας. μαχαιρώνει θανάσιμα τον Παύλο Φύσσα σε κεντρική πλατεία στο Κερατσίνι.

Η κοινωνική οργή και αγανάκτηση ξεχειλίζει, με την θρασύδειλη κίνηση των παρακρατικών μαχαιροβγαλτών αλλά και με το σιγοντάρισμα των κυρίαρχων. Έτσι το κράτος εκμεταλλευόμενο το γεγονός, αξιώνει να φανεί ως ένας ουδέτερος διαιτητής μεταξύ «ακραίων στοιχείων», ως προστάτης των δημοκρατικών αξιών και απαραίτητος εγγυητής της κοινωνικής ομαλότητας. Βασική επιδίωξη υπήρξε η χειραγώγηση και αποδυνάμωση του κόσμου του αγώνα, με τη διακήρυξη ενός «κρατικού αντιφασισμού» που, συνοδευμένος από την ήδη υπάρχουσα «θεωρία των δύο άκρων», προσπαθεί να απονοηματοδοτήσει το μαχητικό αντιφασισμό δίνοντάς του μια θεσμική διάσταση.

Μέσα σε αυτή τη συγκυρία στήθηκε το θέατρο της εκδίκασης της υπόθεσης «εγκληματική οργάνωση ΧΑ», όπου δεν έλειψε η απαραίτητη μηντιακή προώθηση με γνωστούς κομπάρσους να δηλώνουν ότι έπεσαν από τα σύννεφα και ότι μέχρι πρότινος δεν είχαν δει τον κίνδυνο του φασισμού.

Το πρόσφατο παράδειγμα της δολοφονίας της Χέδερ Χέγερ στο Σάρλοτσβιλ της Βιρτζίνια, η δολοφονία του Σαχζάτ Λουκμάν στα Πετράλωνα το 2013, η δολοφονία του Παύλου Φύσσα καθώς και μια σειρά από άλλες επιθέσεις από φασίστες σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης, είναι αρκετά για να καταλάβουμε οτι δεν μιλάμε για μεμονωμένα ή ατυχή περιστατικά αλλά για την πάγια τακτική του παρακράτους.

Ωστόσο οι επιθέσεις του φασισμού δε διαφοροποιούνται από τις επιθέσεις του κράτους. Επιθέσεις σε εργάτες, σε μετανάστες, σε αγωνιστές, σε διαδικασίες και σε δομές αγώνα, κάποιες φορές με διαφορετικά μέσα, πάντοτε με την ίδια λογική, εκείνη της επιβολής συνθηκών πρόσφορων για ολοένα μεγαλύτερη εκμετάλλευση και καταπίεση, προσπαθούν να περιστείλουν κάθε κίνηση δυναμικής διεκδίκησης μιας ζωής με αξιοπρέπεια, μιας κοινωνίας ισότητας, αλληλεγγύης, χειραφέτησης και ελευθερίας.

Παράλληλα οι φασίστες δεν χάνουν ευκαιρία να εκφράσουν την αμέριστη στήριξή τους στα αφεντικά. Από την μια οι επιθέσεις σε αγωνιστές και συνδικαλιστές προσπαθώντας να επιβάλουν το φόβο και την σιωπή σε όσους αντιστέκονται στην επέλαση του κεφαλαίου, και από την άλλη η απροκάλυπτη στήριξη σε μεγαλοαφεντικά (π.χ πρόταση για φοροαπαλλαγή των εφοπλιστών στη βουλή)

Σήμερα το δικαστήριο της χρυσής αυγής βρίσκεται σε εξέλιξη και πριν από μερικούς μήνες το κράτος κάλεσε αγωνιστές και συντρόφους από τον αναρχικό χώρο να πάρουν θέση σε αυτό το θεσμικό «αντιφασιστικό αγώνα». Ο κόσμος του αγώνα κατέστησε σαφές με την συνολικότερη στάση του στο δικαστήριο ότι αφενός δεν συνδιαλέγεται με την πηγή της γέννησης του φασισμού και αφετέρου ότι ο φασισμός τσακίζεται από τον κόσμο του αγώνα σε όλα τα μέτωπα.

Ο αντιφασιστικός αγώνας είναι αναπόσπαστο κομμάτι του συνολικότερου αγώνα ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο, στην κατεύθυνση της κοινωνικής επανάστασης. Έτσι ο αντιφασιστικός αγώνας δεν μπορεί παρά να είναι ταξικός, αντιθεσμικός, αντικαπιταλιστικός και μαχητικός. Μόνο ένα ταξικά κοινωνικά οργανωμένο μπλογκ αντεπίθεσης μπορεί να θέσει τους όρους της ανατροπής αυτού του βάρβαρου, καταπιεστικού συστήματος και την δημιουργία ενός κόσμου ισότητας, αλληλεγγύης και ελευθερίας.

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΦΑΣΙΣΜΟ

ΕΙΝΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ.

Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΤΣΑΚΙΖΕΤΑΙ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ.

ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ – ΑΝΤΙΚΡΑΤΙΚΗ – ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ – ΠΟΡΕΙΑ ΔΕΥΤΕΡΑ 18/9 στις 18:30 στην ΠΛ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ

στο μπλόκ της συνέλευσης αναρχικών για την κοινωνική και ταξική αντεπίθεση

αναρχική συλλογικότητα ατραπός

Αλληλεγγύη στους 6 συλληφθέντες της πορείας 6/12/14

Στα τέλη του 2014 το κράτος προβαίνει σε μια σειρά μέτρων, στα πλαίσια της πλήρους αναδιάρθρωσης του σωφρονιστικού συστήματος, που σκοπό έχουν να στερήσουν στοιχειώδη δικαιώματα στους κρατούμενους, τα οποία κατακτήθηκαν ύστερα από χρόνια αγώνων στις ελληνικές φυλακές. Αποκορύφωμα των κινήσεων αυτών, η δημιουργία φυλακών υψίστης ασφαλείας τύπου Γ΄ για όσους κρατούμενους χαρακτηρίζονται “επικίνδυνοι” από το καθεστώς.

Την ίδια περίοδο οι κρατούμενοι Ηρακλής Κωστάρης και Νίκος Ρωμανός, ξεκινούν απεργία πείνας, διεκδικώντας τη χορήγηση εκπαιδευτικών αδειών για να παρακολουθούν μαθήματα στις σχολές τους, άδειες που εκδικητικά τους αρνούνται οι δικαστικές αρχές.

Τότε, ένα κύμα αλληλεγγύης ξεπηδά στους πολιτικούς κρατούμενους βάζοντας στο επίκεντρο δύο βασικούς άξονες. Από την μια, την διεκδίκηση για άμεση χορήγηση εκπαιδευτικών αδειών και από την άλλη την κατάδειξη ότι η επίθεση σε βάρος των κρατουμένων στις ελληνικές φυλακές, στοχοποιεί το πιο αγωνιστικό κομμάτι αυτών και έχει ιδιαίτερα εκδικητικό χαρακτήρα απέναντι στους πολιτικούς κρατούμενους.

Στα πλαίσια του συνολικότερου αγώνα, πραγματοποιείται πορεία αλληλεγγύης στον απεργό πείνας Ν. Ρωμανό, στις 6/12/2014 στην πόλη της Πάτρας. Κατά την διάρκεια της πορείας οι δυνάμεις καταστολής επιτίθενται στους διαδηλωτές με αποτέλεσμα την σύλληψη έξι (6) εξ αυτών. Οι έξι διαδηλωτές δικάζονται την Δευτέρα 3/4/2017 (δικαστήρια Πατρών).

Η επέλαση του σύγχρονου ολοκληρωτισμού είναι σαρωτική και στο πέρασμά της αφήνει φτώχεια, εξαθλίωση, εκμετάλλευση και θάνατο. Η ολομέτωπη επίθεση στην κοινωνία, σε όλα τα πεδία της καθημερινής ζωής είναι η σύγχρονη πραγματικότητα. Παράλληλα η καταστολή σε όσους επιλέγουν να αντιστέκονται καθώς και η στοχοποίηση των πιο ριζοσπαστικών κομματιών της κοινωνίας, κάνει πιο επίκαιρη από πότε την ανάγκη για συλλογικοποίηση και ενδυνάμωση των κοινωνικών και ταξικών δομών και αγώνων.

Με όπλο την αλληλεγγύη και την συντροφικότητα να οργανώσουμε τους αγώνες ενάντια στην εκμετάλλευση και την καταπίεση, για έναν κόσμο ισότητας, αλληλεγγύης και ελευθερίας.

Αντίσταση – Αυτοοργάνωση – Αλληλεγγύη – Αξιοπρέπεια

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΔΕΥΤΕΡΑ 3/4/2017 Δικαστήρια Πάτρας, 10 π.μ.

 

αναρχική συλλογικότητα Ατραπός

Aλληλεγγύη στους χώρους αγώνα που δέχoνται επίθεση απο το κράτος και το κεφάλαιο.

Τα ξημερώματα της Δευτέρας 13/3 αστυνομικές δυνάμεις εισέβαλαν και εκκένωσαν στην Αθήνα τη στέγη προσφύγων στο Δρακοπούλειο κέντρο και την κατάληψη Βίλα Ζωγράφου. Στην συντονισμένη αυτή επιχείρηση προσήγαγαν 7 συντρόφους από τη Βίλα Ζωγράφου και 127 πρόσφυγες από την κατάληψη προσφύγων, ανάμεσά τους 37 παιδιά, τους οποίους μετέφεραν στην Υπηρεσία Αλλοδαπών στην Πέτρου Ράλλη για καταγραφή, πριν τους στοιβάξουν σε κάποια από τα «φιλόξενα» στρατόπεδα συγκέντρωσης.

Λίγους μήνες μετά τις εκκενώσεις των καταλήψεων στέγης προσφύγων στη Θεσσαλονίκη (Ορφανοτροφείο, Hurriya και Μανδαλίδειο) και μερικά χρόνια έπειτα από τις μαζικές εκκενώσεις καταλήψεων σε όλη την ελληνική επικράτεια, το κράτος συνεχίζει να στέλνει σταθερά στο σύνολο της κοινωνίας το μήνυμα ότι όσοι αντιστέκονται στα σχέδιά του και αγωνίζονται για να ξεφύγουν από το μέλλον που τους επιφυλάσσεται, βρίσκονται στο στόχαστρο.

Αντλώντας τη δύναμή του από τον μονοπωλιακό του ρόλο στη ρύθμιση των κοινωνικών σχέσεων, το κράτος ξεριζώνει κάθε πρωτοβουλία από τα κάτω που το παρακάμπτει, ώστε να φαίνεται η διαμεσολάβησή του σε κάθε πτυχή της ζωής μας ως θεμιτή και αναγκαία. Χώροι απελευθερωμένοι μέσα στο ασφυκτικό αστικό πεδίο, χώροι αυτοοργανωμένοι, που αποτελούν, πέρα από εργαλεία του ίδιου του  κινήματος, πρόταση αντίστασης στο απάνθρωπο σύστημα που μας έχει επιβληθεί, αποτελούν απειλή για το κράτος, γι’ αυτό και τους πολεμάει με τόση λύσσα. Ο σχεδιασμός για τους μετανάστες είναι να καταγραφούν, να παραμείνουν μαντρωμένοι σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, αποκομμένοι από την τοπική κοινωνία και σε πλήρη εξάρτηση από το κράτος και τις συνεργαζόμενες ΜΚΟ, ώστε να μπορούν να τους ελέγχουν και να τους χρησιμοποιούν κατά το δοκούν στα σύγχρονα σκλαβοπάζαρα, είτε ακόμα και ως διαπραγματευτικό χαρτί ή μέσο απειλής σε διακρατικές συμφωνίες.

Ο έλεγχος και η εκμετάλλευση των μεταναστών, άλλωστε, είναι μια κερδοφόρα δραστηριότητα. Τα περίφημα «κέντρα φιλοξενίας» προσφέρουν χρυσές ευκαιρίες σε μεγαλοεπιχειρηματίες που αναλαμβάνουν την κατασκευή, τη σίτιση (catering), τη φύλαξη κτλ των χώρων, καθώς και σε ΜΚΟ. Το κεφάλαιο έχει και αυτό κάθε λόγο να θέλει να κλείσουν αυτοοοργανωμένοι χώροι φιλοξενίας μεταναστών και αγώνα. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση της κατάληψης Στρούγκα (Ν. Φιλαδέλφεια), η οποία έχει δεχθεί επανειλημμένως επιθέσεις από τα πιστά σκυλιά του επιχειρηματία Μελισσανίδη. Πριν λίγες μόλις μέρες αγωνιστές που συμμετέχουν στη διαχείριση της κατάληψης βρέθηκαν υπό ένα ιδιότυπο καθεστώς ομηρίας. Ο Μελισσανίδης προκειμένου να χτίσει το πολυπόθητο, για τους οπαδούς του και για τα κέρδη του, γήπεδο, επιφυλάσσει για τη γειτονιά μια τεράστια μάζα από μπετόν στη θέση ενός πάρκου, στήνοντας μια τεράστια μπίζνα στην περιοχή της Νέας Φιλαδέλφειας. Η όποια φωνή αντίστασης ξεπηδάει στην γειτονιά έχει να αντιμετωπίσει τα σκυλιά του καπιταλιστή. Οι επιθέσεις αυτές σηματοδοτούν την επιβολή των όρων του κεφαλαίου πάνω στην τοπική κοινωνία.

Ως αναρχικοί, αντιλαμβανόμαστε και αναγνωρίζουμε την ολομέτωπη επίθεση κράτους και κεφαλαίου σε κάθε πτυχή της καθημερινής ζωής, ως την υπάρχουσα κοινωνική πραγματικότητα που έχει επιβληθεί από τον σύγχρονο ολοκληρωτισμό. Η υπεράσπιση και διαφύλαξη των συμφερόντων των αφεντικών σε μια περίοδο τόσο κρίσιμη και κομβική για την συγκρότηση των από τα κάτω απέναντι στην καπιταλιστική λαίλαπα, αποτελεί εχθρική στάση απέναντι στο σύνολο της κοινωνίας. Και ως τέτοια πρέπει να αντιμετωπίζεται από τον κόσμο του αγώνα άλλα και την κοινωνία ευρύτερα.

Στεκόμαστε αλληλέγγυα στους αγωνιστές και θα υπερασπιστούμε τις δομές αγώνα στο πλευρό των συντρόφων μας. Η κοινωνία θα σηκώσει το ανάστημά της απέναντι σε κράτος, κεφάλαιο, μαφίες αλλά και διάφορους επίδοξους σωτήρες των αφεντικών και θα αγωνιστεί σε όλα τα πεδία της καθημερινότητας με σκοπό της δημιουργίας ενός κόσμου ισότητας, αλληλεγγύης, ελευθερίας.

 

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΜΙΚΡΟΦΩΝΙΚΗ ΣΤΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ

ΤΕΤΑΡΤΗ 15/3 18.00

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ

 ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤOYΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ

 Αναρχική Συλλογικότητα Ατραπός, 15/3/2017

Αντιφασιστική – Αντικρατική – Αντικαπιταλιστική συγκέντρωση στο Παράρτημα

 

Αναγνωρίζοντας το ρόλο του κράτους και του κεφαλαίου στην ολοκληρωτική συνθήκη που βιώνουμε, όπως και τη σχέση κράτους-παρακράτους, ως αναρχικοί δεν μπορούμε να κινούμαστε με τους όρους της κυριαρχίας. Οφείλουμε να πάμε ένα βήμα μπροστά τον αγώνα ενάντια στο φασισμό ως ένα αναπόσπαστο κομμάτι του συνολικότερου αγώνα μας ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο, στην κατεύθυνση της κοινωνικής επανάστασης. Και γι’ αυτό το λόγο ο αντιφασιστικός αγώνας δεν μπορεί παρά να είναι ταξικός, αντιθεσμικός, αντικαπιταλιστικός και μαχητικός.

Σημασία λοιπόν δεν έχει από μόνο του το στιγμιότυπο ενός δικαστηρίου στα μέτρα της κυριαρχίας. Σημασία έχει να μην ξεχνάμε ότι υποθέσεις όπως αυτή αφορούν το σύνολο του κόσμου του αγώνα, και ότι πρέπει να αντιμετωπίζονται με τους δικούς μας όρους, συλλογικά και κινηματικά. Σημασία έχει ο αγώνας ενάντια στο φασισμό αφενός να δίνεται σε όλα τα κοινωνικά πεδία καθημερινά, από τους δρόμους πόλεων και γειτονιών μέχρι τους χώρους εργασίας, από τις σχολές μέχρι τις δικαστικές αίθουσες, κάθε στιγμή και οπουδήποτε προσπαθεί να εδραιωθεί, αφετέρου να αποτελεί κομμάτι του συνολικότερου αγώνα ενάντια στην καταπίεση και την εκμετάλλευση, με στόχο την ανατροπή του συστήματος και τη δημιουργία μιας κοινωνίας αξιοπρέπειας, χειραφέτησης και ελευθερίας.

ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ-ΑΝΤΙΚΡΑΤΙΚΗ-ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΠΕΜΠΤΗ 23 ΦΛΕΒΑΡΗ ΣΤΙΣ 11 πμ

Αντιφασιστική – αντικρατική – αντικαπιταλιστική συγκέντρωση – μικροφωνική

Το επόμενο διάστημα το κράτος θα καλέσει τέσσερις συντρόφους/ισσες να καταθέσουν ως μάρτυρες κατηγορίας στη δίκη που διεξάγεται για τη Χρυσή Αυγή προκειμένου να αποφασιστεί αν πρόκειται ή όχι για εγκληματική οργάνωση. Η προσπάθεια να φανεί ο φασισμός ως κάτι ξένο προς το σύστημα συγκαλύπτει το γεγονός ότι αποτελεί (τόσο ιστορικά όσο και στην συγκεκριμένη περίπτωση) έναν πολύ συγκεκριμένο μηχανισμό, στον οποίο δίνουν ζωή το ίδιο το κράτος και το κεφάλαιο.

Ο αγώνας ενάντια στο φασισμό δίνεται σε όλα τα κοινωνικά πεδία καθημερινά, από τους δρόμους πόλεων και γειτονιών μέχρι τους χώρους εργασίας, από τις σχολές μέχρι τις δικαστικές αίθουσες και αποτελεί κομμάτι του συνολικότερου αγώνα ενάντια στην καταπίεση και την εκμετάλλευση, με στόχο την ανατροπή του συστήματος και τη δημιουργία μιας κοινωνίας αξιοπρέπειας, χειραφέτησης και ελευθερίας.

ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΑΝΤΙΚΡΑΤΙΚΗ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ – ΜΙΚΡΟΦΩΝΙΚΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 10/2 19.00 ΣΤΟΝ ΕΣΠΕΡΟ

 

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ

ΕΙΝΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

 

Αναρχική συλλογικότητα Ατραπός

Συγκέντρωση αλληλεγγύης στον Μοχάμεντ Α.

Στο πρόσωπο του απεργού πείνας, από τις 13/12/2016, Μοχάμεντ Α. συμπυκνώνεται η θηριωδία του κρατικού μηχανισμού και το δράμα που βιώνουν καθημερινά οι μετανάστες/-τριες που κατάφεραν να φτάσουν στην «πολιτισμένη» Δύση.

Ο 26χρονος Μοχάμεντ Α. έφτασε από την Αίγυπτο στη Λέσβο στις αρχές Απριλίου, λίγες μέρες μετά την υπογραφή της συμφωνίας Ε.Ε.-Τουρκίας και, ως εκ τούτου, εγκλωβίστηκε στη Μόρια. Μετά από πολύμηνη αναμονή, η αίτησή του για χορήγηση ασύλου απορρίφθηκε. Στα κρατητήρια της Γ.Α.Δ. Λέσβου ξεκίνησε απεργία πείνας, διεκδικώντας την ακύρωση της απέλασης καθώς και τη χορήγηση πολιτικού ασύλου, διότι διώκεται από το στρατιωτικό καθεστώς της Αιγύπτου για δημοσιοποίηση βίντεο με δολοφονίες διαδηλωτών από το στρατό. Η απέλασή του ουσιαστικά θέτει σε σοβαρό κίνδυνο τη ζωή του.

Παρά τη σοβαρή επιδείνωση της υγείας του, η αστυνομία προσπάθησε να εμποδίσει την εισαγωγή του στο νοσοκομείο και να τον απελάσει στις 13/1, μαζί με άλλους 11 μετανάστες. Κατόπιν πιέσεων αλληλέγγυων και δικηγόρων ο απεργός πείνας τελικά διακομίστηκε στο νοσοκομείο και η προγραμματισμένη απέλαση προσωρινά αναβλήθηκε.

Η κατάσταση παραμένει εξαιρετικά κρίσιμη, όχι μόνο για την υγεία του απεργού, αλλά και για όλους τους μετανάστες/τριες που βρίσκονται στο έλεος μιας ανθρωποφάγου γραφειοκρατίας (ντόπιας και ευρωπαϊκής), που κρατά δέσμιους σε κέντρα κράτησης και επαναπροωθεί προς τη φτώχεια, τον πόλεμο και το θάνατο ανθρώπους με βάση το χρώμα του δέρματος, τον τόπο καταγωγής και το θρήσκευμα.

Αρνούμαστε να αποδεχτούμε έναν κόσμο ανισότητας και διαχωρισμών, όπου ευδοκιμεί η εκμετάλλευση και ο ρατσισμός. Κανένας άνθρωπος δεν είναι λαθραίος. Εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας σε όσους βιώνουν αυτή τη συνθήκη αποκλεισμού και ομηρίας, σε όσους και όσες αντιστέκονται, παρ’ όλα αυτά, και παλεύουν να παραμείνουν άνθρωποι, να διατηρήσουν την αξιοπρέπειά τους. Τον αγώνα τους δεν τον αντιλαμβανόμαστε ξέχωρα από τον δικό μας αγώνα, αλλά ως κομμάτι του κοινού αγώνα που δίνουν όλοι όσοι βιώνουν την εκμετάλλευση και την καταπίεση σε όλο τον κόσμο.

Απόσπασμα από γράμμα του απεργού πείνας Μοχάμεντ Α:

«Θα υπερασπίζομαι τη δικαιοσύνη και την ισότητα, θα παλέψω την αδικία. Θα υποστηρίζω τον αδικημένο. Θα νιώθω τον πόνο των άλλων κι ας κοστίσει αυτό την ίδια μου τη ζωή. Όχι λοιπόν σε μια ζωή δίχως ισότητα!

Θα είμαι η πένα που εκτοξεύει μελάνι δικαιοσύνης ώστε να κερδίσει ο αδικημένος και να κατεδαφιστεί η αδικία…»

Άμεση ικανοποίηση των αιτημάτων του Μοχάμεντ Α.

Αλληλεγγύη στους μετανάστες/τριες

Κοινοί αγώνες ντόπιων-μεταναστών για έναν κόσμο ισότητας, αλληλεγγύης, ελευθερίας

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 20/1 – 18.00 ΕΣΠΕΡΟΣ

Αναρχική συλλογικότητα Ατραπός

26 χρόνια από τη δολοφονία του Τεμπονέρα, ο αγώνας συνεχίζεται

Στις 8 Ιανουαρίου του 1991 δολοφονείται από το παρακράτος ο αγωνιστής εκπαιδευτικός Νίκος Τεμπονέρας. Μετά την ανακοίνωση του τότε υπουργού παιδείας Κοντογιαννόπουλου ενός πολυνομοσχεδίου που προέβλεπε, μεταξύ άλλων, ιδιωτικά πανεπιστήμια, κατάργηση της δωρεάν παιδείας και περιορισμό του πανεπιστημιακού ασύλου, πλήθος φοιτητών, μαθητών και καθηγητών προχωρούν σε καταλήψεις σχολείων, ΑΕΙ και ΤΕΙ σε όλη την Ελλάδα. Παράλληλα πραγματοποιούνται μαζικές διαδηλώσεις.
Το κράτος, στην προσπάθειά του να δώσει ένα τέλος στις κινητοποιήσεις που γιγαντώνονταν και απειλούσαν τους σχεδιασμούς του, αρχικά κίνησε τους μηχανισμούς προπαγάνδας και επίσημης καταστολής. Μην πετυχαίνοντας τα επιθυμητά αποτελέσματα, στη συνέχεια έβγαλε μπροστά και τον παρακρατικό του μηχανισμό, με το μανδύα των αγανακτισμένων γονέων και πολιτών, για να επιτεθεί ανοιχτά στις καταλήψεις.
Στην Πάτρα γίνεται εισβολή στο Πολυκλαδικό Λύκειο και στη συνέχεια στο 3ο Γυμνάσιο-Λύκειο από τους παρακρατικούς της ΟΝΝΕΔ Καλαμπόκα, Μαραγκό και άλλους τραμπούκους της εποχής, επιθέσεις που αφήνουν πίσω πολλούς τραυματίες και έναν νεκρό. Ο Νίκος Τεμπονέρας έδωσε τη ζωή του υπερασπιζόμενος την κατάληψη, υπερασπιζόμενος το δίκαιο του αγώνα.
Η δολοφονία του Τεμπονέρα λειτουργεί ως καταλύτης και οι κινητοποιήσεις κλιμακώνονται. Η προσπάθεια τρομοκράτησης απαντιέται με πολυπληθείς διαδηλώσεις και συγκρούσεις με τα σώματα καταστολής. Δύο μέρες μετά, τέσσερις ακόμα χάνουν τη ζωή τους στο φλεγόμενο κατάστημα “Κ. Μαρούσης” στο κέντρο της Αθήνας.
26 χρόνια μετά, κράτος και κεφάλαιο συνεχίζουν σταθερά τον εκμεταλλευτικό και καταπιεστικό τους ρόλο. Οι συνθήκες επιβολής και εκμετάλλευσης ολοένα εντείνονται, δίνοντας σχήμα και μορφή σε ένα καθεστώς σύγχρονου ολοκληρωτισμού. Ο Καλαμπόκας του χθες και ο Ρουπακιάς του σήμερα, τα μέτρα που δεν κατάφεραν να περάσουν τότε, αλλά προσπαθούν να περάσουν σήμερα (όπως συνέβη και με το ασφαλιστικό), δηλώνουν με τον πιο καταφανή τρόπο τη συνέχεια του κράτους και των μηχανισμών του.
Στον αντίποδα, η αντίσταση και η κοινωνική-ταξική αντεπίθεση εμπλουτίζονται σε κάθε μάχη. Η μεγαλύτερη τιμή στους νεκρούς του κοινωνικού-ταξικού πολέμου είναι η συνέχεια του αγώνα, η διατήρηση της κινηματικής-επαναστατικής μνήμης ζωντανής. Οι αγώνες του χθες έχουν συνέχεια στο σήμερα, μέχρι την ανατροπή του υπάρχοντος συστήματος και τη δημιουργία μιας κοινωνίας αξιοπρέπειας, ισότητας και ελευθερίας.

Αναρχική συλλογικότητα Ατραπός

Να σταματήσει άμεσα η ομηρία του 6χρονου Βίκτωρα Λάμπρου

“Στην πλατεία του χωριού μου, είπε ο εργάτης γης στον αφέντη,τα παιδιά μας θα γεννηθούν με τη γροθιά σηκωμένη.”

( απόσπασμα από ισπανικό τραγούδι του αγώνα “en la plaza de mi pueblo”)

Το πρωί της 5ης Γενάρη, ύστερα από επιχείρηση της αντιτρομοκρατικής που κατέληξε στη σύλληψη της αγωνίστριας μέλους της «Ε.Ο. Επαναστατικός Αγώνας» Πόλας Ρούπα, το κράτος αποφάσισε να κρατήσει σε ομηρία το παιδί της, μην επιτρέποντας την παράδοσή του σε  συγγενικά  πρόσωπα, συγκεκριμένα στη γιαγιά και τη θεία του.

Στη συνέχεια, ξεκινάνε απεργία πείνας και δίψας οι Π. Ρούπα, Ν. Μαζιώτης και Κ. Αθανασοπούλου, ώσπου να επιστραφεί το παιδί στην οικογένεια.

Στον πόλεμο που κράτος και κεφάλαιο εξαπολύουν ενάντια στους από τα κάτω, στους εξαθλιωμένους, τους καταπιεσμένους και τους εκμεταλλευόμενους, στόχος έγινε και ο 6χρονος Βίκτωρας Λάμπρος. Το κράτος δείχνει τα δόντια του, τα ίδια που τόσα χρόνια μαζί με το κεφάλαιο δείχνουν στην κοινωνία, με καθημερινές επιθέσεις που στοχεύουν στην πλήρη υποταγή της στους σχεδιασμούς των κυρίαρχων για την εγκαθίδρυση του σύγχρονου ολοκληρωτισμού. Με την ομηρία του μικρού το κράτος εκδικείται τους αγωνιστές του Ε.Α. ενώ συγχρόνως δίνει ένα σαφές μήνυμα σε όσους προτάσσουν την αξιοπρέπεια και το δρόμο του αγώνα για την ανατροπή του συστήματος.

Δεν αντιλαμβανόμαστε το ζήτημα της ομηρίας του μικρού ως απάνθρωπη συμπεριφορά απέναντι σε μια αθώα παιδική ψυχή. Είναι ζήτημα κοινωνικού και ταξικού πολέμου. Καθημερινά χιλιάδες οικογένειες εξαθλιώνονται όλο και περισσότερο, στερούμενοι ακόμη και τα πλέον βασικά αγαθά. Καθημερινά εντός και εκτός του ελλαδικού χώρου πρόσφυγες και μετανάστες βιώνουν στο πετσί τους τις συνέπειες των σχεδιασμών των κυρίαρχων, ανάμεσα σε αυτούς και μικρά παιδιά, πολλές φορές ασυνόδευτα. Καθημερινά οι από τα κάτω βιώνουν σε πρώτο πρόσωπο τι σημαίνει σύγχρονος ολοκληρωτισμός. Τα παιδιά των φτωχών, των καταπιεσμένων –και των αγωνιστών μεταξύ αυτών– δεν αποτελούν παράπλευρες απώλειες, αλλά στόχο των κυρίαρχων. Είναι η εν δυνάμει εργατική δύναμη. Είναι η αυριανή εργατική τάξη που θα πρέπει με τη σειρά της να αφομοιωθεί και να ξεπουλάει τη δύναμή της για την αναπαραγωγή του κεφαλαίου. Είναι οι αυριανοί υπήκοοι.

Τους δηλώνουμε όμως ότι τα παιδιά μας γεννιούνται με τις γροθιές σηκωμένες…

Στο δύσκολο μονοπάτι ως τη λευτεριά, στις πεδιάδες της ταξικής σύγκρουσης, βαδίζουμε αποφασισμένοι, μην αφήνοντας κανέναν πίσω, οργανώνοντας την κοινωνική και ταξική αντεπίθεση για μια κοινωνία ισότητας, ελευθερίας, αξιοπρέπειας.

ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ ΑΜΕΣΑ Η ΟΜΗΡΙΑ ΤΟΥ 6ΧΡΟΝΟΥ ΒΙΚΤΩΡΑ ΛΑΜΠΡΟΥ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΑΠΕΡΓΟΥΣ ΠΕΙΝΑΣ ΚΑΙ ΔΙΨΑΣ Ν.Μ., Π.Ρ., Κ.Α.

ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ

Αναρχική Συλλογικότητα Ατραπός

Με αφορμή την επικείμενη κλήτευση 4 συντρόφων/ισσών για κατάθεση στο δικαστήριο της Χρυσής Αυγής

Το επόμενο διάστημα το κράτος θα καλέσει τέσσερις συντρόφους/ισσες να καταθέσουν ως μάρτυρες κατηγορίας στη δίκη που διεξάγεται για τη Χρυσή Αυγή προκειμένου να αποφασιστεί αν πρόκειται ή όχι για εγκληματική οργάνωση. Μέσα στη δικογραφία υπάρχουν μια σειρά από υποθέσεις με βάση τις οποίες θα κριθεί η ενοχοποίηση ή όχι του παρακρατικού μορφώματος σύμφωνα με το νομικό πλαίσιο του κράτους. Μία από αυτές τις υποθέσεις είναι η επίθεση στο αναρχικό-αντιεξουσιαστικό στέκι Αντίπνοια τον Ιούνιο του 2008, υπόθεση που αντιμετωπίστηκε επί χρόνια από τον κόσμο του αγώνα με κινηματικούς όρους μέχρι και το κλείσιμό της τον Οκτώβριο του 2015. Η δικογραφία της επίθεσης εντάσσεται στη μεγάλη δίκη της ΧΑ μαζί με άλλες υποθέσεις όπως ενδεικτικά είναι η δολοφονία του αντιφασίστα Π. Φύσσα, η επίθεση στους συνδικαλιστές εργάτες του ΠΑΜΕ, η δολοφονία του εργάτη από το Πακιστάν Σ. Λουκμάν, η επίθεση στους Αιγύπτιους αλιεργάτες, η επίθεση στον ελεύθερο κοινωνικό χώρο «Συνεργείο» κ.ά.

Χρονικό επίθεσης στην Αντίπνοια και η συγκυρία στην οποία πραγματοποιήθηκε

Σήμερα Δευτέρα 30 Ιουνίου [2008] στις 7 η ώρα το απόγευμα, ομάδα 20 περίπου ατόμων από τη γνωστή φασιστική γκρούπα της «Χρυσής Αυγής» πραγματοποίησαν επίθεση στο αναρχικό-αντιεξουσιαστικό στέκι Αντίπνοια στα Κάτω Πετράλωνα. Εισβάλλοντας στο στέκι «χαιρέτισαν» φασιστικά φωνάζοντας «με τους χαιρετισμούς της Χρυσής Αυγής», και στη συνέχεια επιτέθηκαν με μαχαίρια σε δύο από τα τέσσερα άτομα που βρίσκονταν εκείνη την ώρα μέσα στο στέκι. Τους τραυμάτισαν στα πόδια και στο κεφάλι και στη συνέχεια απομακρύνθηκαν όπως ήρθαν, με μηχανές μεγάλου κυβισμού. […]” (από το κείμενο του στεκιού Αντίπνοια την ημέρα της επίθεσης).

Η επίθεση στην Αντίπνοια ερμηνεύτηκε ως επίθεση ενάντια στον κόσμο του αγώνα συνολικά, και όχι ως περιστατικό που αφορά κάποιους συγκεκριμένους συντρόφους. Ήταν μια επίθεση σε έναν χώρο όπου δραστηριοποιείται κόσμος που αγωνίζεται για έναν κόσμο ισότητας, αλληλεγγύης και ελευθερίας. Και ως τέτοια αντιμετωπίστηκε. Από την πρώτη στιγμή εκφράστηκε έμπρακτη αλληλεγγύη και στη συνέχεια η υπόθεση σηκώθηκε από συλλογικές διαδικασίες, με τους όρους του ίδιου του κινήματος και όχι με εκείνους της αστικής δικαιοσύνης. Για την ιστορία, όσον αφορά τη δικαστική εξέλιξη της υπόθεσης, κάποια στιγμή η υπόθεση «χάθηκε» σε κάποιο κρατικό συρτάρι, μέχρι τη δολοφονία του Π. Φύσσα. Σε εκείνη την καινούρια συγκυρία (όπου κράτος και ΜΜΕ έσπευσαν να δηλώσουν ότι μέχρι τότε δεν γνώριζαν αλλά ότι εφεξής θα ρίξουν άπλετο φως στο δολοφονικό έργο της ΧΑ), ξεκίνησε μετά από σειρά αναβολών η δίκη για την επίθεση στην Αντίπνοια. Καθ’ όλη τη διάρκεια και μέχρι την ολοκλήρωσή της, εντός κι εκτός δικαστικής αίθουσας, δόθηκε ένα ξεκάθαρο μήνυμα σε κράτος και φασίστες ότι ο φασισμός τσακίζεται στους δρόμους από τον κόσμο του αγώνα. Η καταδικαστική απόφαση του δικαστηρίου ενάντια στους φασίστες μαχαιροβγάλτες Α. Στράτο και Β. Σιατούνη δεν μας αποπροσανατολίζει, καθώς αντιλαμβανόμαστε τη σχέση κράτους-παρακράτους και τον τρόπο που λειτουργεί η «δικαιοσύνη».

Η επίθεση στην Αντίπνοια δεν ήταν σε καμία περίπτωση ένα μεμονωμένο περιστατικό. Την εποχή εκείνη, καθώς άρχιζε να γίνεται αισθητή η τρέχουσα δομική κρίση, οι όροι επιβολής είχαν επίσης αρχίσει να σκληραίνουν αισθητά. Η εξέγερση του 2008 συμπύκνωσε τη δυσαρέσκεια και την αντίδραση ενάντια σε όσα διαφαίνονταν πλέον καθαρά στον κοντινό ορίζοντα. Είναι πάγια τακτική του κράτους να χρησιμοποιεί τους παρακρατικούς μηχανισμούς του, πέρα από τους κατασταλτικούς, για να επιτεθεί στους από τα κάτω, και κυρίως στα πιο ριζοσπαστικά κομμάτια τους, σε περιόδους που οι κοινωνικές αντιθέσεις οξύνονται.

Την ίδια εποχή, λοιπόν, και άλλα κέντρα αγώνα είχαν δεχτεί επιθέσεις, όπως για παράδειγμα οι καταλήψεις Βίλλα Αμαλίας και Πραπόπουλου και το στέκι Θερσίτης. Ενέργεια παρακρατικών ήταν επίσης, σε πλήρη συνεργασία με τους μπάτσους, η επίθεση ενάντια σε αντιφασίστες διαδηλωτές στις 2 Φεβρουαρίου 2008, αποτέλεσμα της οποίας ήταν το μαχαίρωμα δύο συντρόφων καθώς και η άγρια καταστολή των ΜΑΤ στην πορεία που πραγματοποιήθηκε την ίδια μέρα ως απάντηση. Την ίδια περίοδο φασίστες εισέβαλλαν σε σπίτια μεταναστών σε διάφορες περιοχές της Αθήνας. Όλα τα παραπάνω συμπλήρωναν τις κινήσεις της κυριαρχίας ενάντια σε κέντρα αγώνα, σε αγωνιστές και στα πιο καταπιεσμένα κομμάτια της κοινωνίας. Εκεί που δεν φτάνει η θεσμική καταστολή, ξεκινούν οι επιθέσεις των συγχρόνων ταγματασφαλιτών.

Οι κρατικές μεθοδεύσεις μετά τη δολοφονία του Φύσσα

Στις 18 Σεπτεμβρίου 2013 δολοφονήθηκε ο αντιφασίστας Π. Φύσσας από τάγμα εφόδου της ΧΑ. Το κράτος εκμεταλλεύτηκε το γεγονός για να εξυπηρετήσει τα συμφέροντά του, αξιώνοντας να φανεί ως ένας ουδέτερος διαιτητής μεταξύ ακραίων στοιχείων, ως προστάτης των δημοκρατικών αξιών και απαραίτητος εγγυητής της κοινωνικής ομαλότητας. Βασική επιδίωξη υπήρξε η χειραγώγηση και αποδυνάμωση του κόσμου του αγώνα. Πώς; Με τη διακήρυξη ενός «κρατικού αντιφασισμού» που, συνοδευμένος από την ήδη υπάρχουσα «θεωρία των δύο άκρων», προσπαθεί να απονοηματοδοτήσει τον αντιφασισμό δίνοντάς του μια θεσμική διάσταση. Η προσπάθεια να φανεί ο φασισμός ως κάτι ξένο προς το σύστημα συγκαλύπτει το γεγονός ότι αποτελεί (τόσο ιστορικά όσο και στην συγκεκριμένη περίπτωση) έναν πολύ συγκεκριμένο μηχανισμό, στον οποίο δίνουν ζωή το ίδιο το κράτος και το κεφάλαιο.

Έτσι, μέσα σε αυτή τη συγκυρία στήθηκε το θέατρο της εκδίκασης της υπόθεσης «εγκληματική οργάνωση ΧΑ», όπου δεν έλειψε η απαραίτητη μηντιακή προώθηση με γνωστούς κομπάρσους να δηλώνουν ότι έπεσαν από τα σύννεφα και ότι μέχρι πρότινος δεν είχαν δει τον κίνδυνο του φασισμού. Η δίκη ξεκίνησε με πολλά ταρατατζούμ, σε μια προσπάθεια να ξεπλύνει το κράτος τις ευθύνες του, με τη συγκατάθεση κομματιών της αριστεράς που βλέπουν με καλό μάτι τη διαχείριση του ζητήματος και επιδιώκουν ως λύση του προβλήματος τη φυλάκιση των φασιστών. (Πόσο επιφανειακή μπορεί να είναι η ερμηνεία του τι εστί φασισμός αν περιμένουν ότι έτσι θα λυθεί το ζήτημα, όπως και κάθε άλλο ζήτημα που αφορά τον κόσμο του αγώνα!). Μέσα σε αυτό το κλίμα ταξικής συμφιλίωσης «όλοι μαζί ενάντια στο φασισμό», το σύστημα πρόκειται να καλέσει να καταθέσουν στο δικαστήριο ως μάρτυρες κατηγορίας σύντροφοι/ισσες από τον αναρχικό χώρο.

Ωστόσο, οι επιθέσεις του φασισμού δεν είναι ξεκομμένες από τις επιθέσεις της κυριαρχίας. Με μια ματιά μονάχα στις υποθέσεις που περιλαμβάνει η δίκη της ΧΑ, τι βλέπουμε; Επιθέσεις σε εργάτες, σε μετανάστες, σε αγωνιστές, σε διαδικασίες και σε δομές αγώνα. Αν κοιτάξουμε τις κινήσεις του συστήματος, τι βλέπουμε; Επιθέσεις σε εργάτες, σε μετανάστες, σε αγωνιστές, σε διαδικασίες και σε δομές αγώνα. Κάποιες φορές με διαφορετικά μέσα, πάντοτε με την ίδια λογική, εκείνη της επιβολής συνθηκών πρόσφορων για ολοένα μεγαλύτερη εκμετάλλευση και καταπίεση, προσπαθούν να περιστείλουν κάθε κίνηση δυναμικής διεκδίκησης μιας ζωής με αξιοπρέπεια, μιας κοινωνίας ισότητας, αλληλεγγύης, χειραφέτησης και ελευθερίας.

Τι είναι για μας ο αντιφασιστικός αγώνας

Αναγνωρίζοντας το ρόλο του κράτους και του κεφαλαίου στην ολοκληρωτική συνθήκη που βιώνουμε, όπως και τη σχέση κράτους-παρακράτους, ως αναρχικοί δεν μπορούμε να κινούμαστε με τους όρους της κυριαρχίας. Οφείλουμε να πάμε ένα βήμα μπροστά τον αγώνα ενάντια στο φασισμό ως ένα αναπόσπαστο κομμάτι του συνολικότερου αγώνα μας ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο, στην κατεύθυνση της κοινωνικής επανάστασης. Και γι’ αυτό το λόγο ο αντιφασιστικός αγώνας δεν μπορεί παρά να είναι ταξικός, αντιθεσμικός, αντικαπιταλιστικός και μαχητικός.

Σημασία λοιπόν δεν έχει από μόνο του το στιγμιότυπο ενός δικαστηρίου στα μέτρα της κυριαρχίας. Σημασία έχει να μην ξεχνάμε ότι υποθέσεις όπως αυτή αφορούν το σύνολο του κόσμου του αγώνα, και ότι πρέπει να αντιμετωπίζονται με τους δικούς μας όρους, συλλογικά και κινηματικά. Σημασία έχει ο αγώνας ενάντια στο φασισμό αφενός να δίνεται σε όλα τα κοινωνικά πεδία καθημερινά, από τους δρόμους πόλεων και γειτονιών μέχρι τους χώρους εργασίας, από τις σχολές μέχρι τις δικαστικές αίθουσες, κάθε στιγμή και οπουδήποτε προσπαθεί να εδραιωθεί, αφετέρου να αποτελεί κομμάτι του συνολικότερου αγώνα ενάντια στην καταπίεση και την εκμετάλλευση, με στόχο την ανατροπή του συστήματος και τη δημιουργία μιας κοινωνίας αξιοπρέπειας, χειραφέτησης και ελευθερίας.

ΟΥΤΕ ΜΕ ΦΥΛΑΚΕΣ ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΜΕ ΝΟΜΟΥΣ

Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΤΣΑΚΙΖΕΤΑΙ ΜΟΝΑΧΑ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ

ΕΙΝΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ

Αναρχική Συλλογικότητα Ατραπός