Aντιφασιστικό – αντικρατικό – αντικαπιταλιστικό κάλεσμα/ 4 χρόνια απο την δολοφονία του Παύλου Φύσσα.

Στις 18 Σεπτεμβρίου του 2013, δολοφονείται ο αντιφασίστας Π. Φύσσας από τάγμα εφόδου της ΧΑ. Ο φασίστας Ρουπακιάς, περνώντας μέσα από τις γραμμές των χρυσαυγιτών και κάτω από το άγρυπνο βλέμμα της ελ.ας. μαχαιρώνει θανάσιμα τον Παύλο Φύσσα σε κεντρική πλατεία στο Κερατσίνι.

Η κοινωνική οργή και αγανάκτηση ξεχειλίζει, με την θρασύδειλη κίνηση των παρακρατικών μαχαιροβγαλτών αλλά και με το σιγοντάρισμα των κυρίαρχων. Έτσι το κράτος εκμεταλλευόμενο το γεγονός, αξιώνει να φανεί ως ένας ουδέτερος διαιτητής μεταξύ «ακραίων στοιχείων», ως προστάτης των δημοκρατικών αξιών και απαραίτητος εγγυητής της κοινωνικής ομαλότητας. Βασική επιδίωξη υπήρξε η χειραγώγηση και αποδυνάμωση του κόσμου του αγώνα, με τη διακήρυξη ενός «κρατικού αντιφασισμού» που, συνοδευμένος από την ήδη υπάρχουσα «θεωρία των δύο άκρων», προσπαθεί να απονοηματοδοτήσει το μαχητικό αντιφασισμό δίνοντάς του μια θεσμική διάσταση.

Μέσα σε αυτή τη συγκυρία στήθηκε το θέατρο της εκδίκασης της υπόθεσης «εγκληματική οργάνωση ΧΑ», όπου δεν έλειψε η απαραίτητη μηντιακή προώθηση με γνωστούς κομπάρσους να δηλώνουν ότι έπεσαν από τα σύννεφα και ότι μέχρι πρότινος δεν είχαν δει τον κίνδυνο του φασισμού.

Το πρόσφατο παράδειγμα της δολοφονίας της Χέδερ Χέγερ στο Σάρλοτσβιλ της Βιρτζίνια, η δολοφονία του Σαχζάτ Λουκμάν στα Πετράλωνα το 2013, η δολοφονία του Παύλου Φύσσα καθώς και μια σειρά από άλλες επιθέσεις από φασίστες σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης, είναι αρκετά για να καταλάβουμε οτι δεν μιλάμε για μεμονωμένα ή ατυχή περιστατικά αλλά για την πάγια τακτική του παρακράτους.

Ωστόσο οι επιθέσεις του φασισμού δε διαφοροποιούνται από τις επιθέσεις του κράτους. Επιθέσεις σε εργάτες, σε μετανάστες, σε αγωνιστές, σε διαδικασίες και σε δομές αγώνα, κάποιες φορές με διαφορετικά μέσα, πάντοτε με την ίδια λογική, εκείνη της επιβολής συνθηκών πρόσφορων για ολοένα μεγαλύτερη εκμετάλλευση και καταπίεση, προσπαθούν να περιστείλουν κάθε κίνηση δυναμικής διεκδίκησης μιας ζωής με αξιοπρέπεια, μιας κοινωνίας ισότητας, αλληλεγγύης, χειραφέτησης και ελευθερίας.

Παράλληλα οι φασίστες δεν χάνουν ευκαιρία να εκφράσουν την αμέριστη στήριξή τους στα αφεντικά. Από την μια οι επιθέσεις σε αγωνιστές και συνδικαλιστές προσπαθώντας να επιβάλουν το φόβο και την σιωπή σε όσους αντιστέκονται στην επέλαση του κεφαλαίου, και από την άλλη η απροκάλυπτη στήριξη σε μεγαλοαφεντικά (π.χ πρόταση για φοροαπαλλαγή των εφοπλιστών στη βουλή)

Σήμερα το δικαστήριο της χρυσής αυγής βρίσκεται σε εξέλιξη και πριν από μερικούς μήνες το κράτος κάλεσε αγωνιστές και συντρόφους από τον αναρχικό χώρο να πάρουν θέση σε αυτό το θεσμικό «αντιφασιστικό αγώνα». Ο κόσμος του αγώνα κατέστησε σαφές με την συνολικότερη στάση του στο δικαστήριο ότι αφενός δεν συνδιαλέγεται με την πηγή της γέννησης του φασισμού και αφετέρου ότι ο φασισμός τσακίζεται από τον κόσμο του αγώνα σε όλα τα μέτωπα.

Ο αντιφασιστικός αγώνας είναι αναπόσπαστο κομμάτι του συνολικότερου αγώνα ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο, στην κατεύθυνση της κοινωνικής επανάστασης. Έτσι ο αντιφασιστικός αγώνας δεν μπορεί παρά να είναι ταξικός, αντιθεσμικός, αντικαπιταλιστικός και μαχητικός. Μόνο ένα ταξικά κοινωνικά οργανωμένο μπλογκ αντεπίθεσης μπορεί να θέσει τους όρους της ανατροπής αυτού του βάρβαρου, καταπιεστικού συστήματος και την δημιουργία ενός κόσμου ισότητας, αλληλεγγύης και ελευθερίας.

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΦΑΣΙΣΜΟ

ΕΙΝΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ.

Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΤΣΑΚΙΖΕΤΑΙ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ.

ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ – ΑΝΤΙΚΡΑΤΙΚΗ – ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ – ΠΟΡΕΙΑ ΔΕΥΤΕΡΑ 18/9 στις 18:30 στην ΠΛ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ

στο μπλόκ της συνέλευσης αναρχικών για την κοινωνική και ταξική αντεπίθεση

αναρχική συλλογικότητα ατραπός

Κάλεσμα σε αντιφασιστική – αντικρατική – αντικαπιταλιστική συγκέντρωση/ πορεία

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ

ΕΙΝΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

Τέσσερα χρόνια συμπληρώθηκαν από τη δολοφονία του αντιφασίστα εργάτη και μέλους της hip hop σκηνής Παύλου Φύσσα από το μαχαίρι του χρυσαυγίτη Ρουπακιά. Μια δολοφονία, που είχε ακολουθήσει μια σειρά τραμπούκικων και δολοφονικών επιθέσεων από πλευράς της Χ.Α.  Όπως η εν ψυχρώ δολοφονία του μετανάστη εργάτη Σαχζάτ Λουκμάν στα Πετράλωνα, οι επιθέσεις σε Αιγύπτιους αλιεργάτες και μετανάστες ανά την επικράτεια, η επίθεση ενάντια στους συνδικαλιστές του ΠΑ.ΜΕ στο Πέραμα αλλά και οι επιθέσεις εναντίον αγωνιστών και χώρων αγώνα, όπως το αναρχικό – αντιεξουσιαστικό στέκι Αντίπνοια, ο αυτοδιαχειριζόμενος Κοινωνικός Χώρος Pasamontaña, η κατάληψη έπαυλης Κούβελου κ.α. Όλα αυτά συνέβαιναν την ίδια περίοδο που το κράτος επιτίθετο στην πλειοψηφία της κοινωνίας  με τα μνημόνια και τους εφαρμοστικούς  νόμους, εφάρμοζε πογκρόμ και Ξένιους Δίες εναντίον μεταναστών και έβαζε στο στόχαστρο καταλήψεις κι αυτοοργανωμένους χώρους αγώνα, πλάθοντας το αφήγημα για τα δύο άκρα, που πρέπει να παταχθούν.

Γίνεται αντιληπτό λοιπόν πως η βία της Χ.Α είναι ένα κομμάτι μόνο της αναβαθμισμένης βίας του κράτους και του κεφαλαίου εναντίον των εκμεταλλευόμενων αλλά και αγωνιζόμενων κομματιών της κοινωνίας. Εξάλλου, την ίδια στιγμή που το κράτος, ευθυγραμμιζόμενο με τις πολιτικές της Ε.Ε, κρατάει στα στρατόπεδα συγκέντρωσης έγκλειστους χιλιάδες μετανάστες, -στριες, οι οποίοι μέχρι και πρότινος θαλασσοπνίγονταν κατά εκατοντάδες στο Αιγαίο, οι φασίστες συνεχίζουν τις ρατσιστικές τους επιθέσεις. Είναι επίσης πρόσφατη η επίθεση ομάδας θρασύδειλων φασιστών εναντίον τριών μεταναστών από το Πακιστάν το βράδυ της Δευτέρας 4/9 στην κεντρική πλατεία του Ηρακλείου Αττικής. Αλλά και οι δολοφονικές επιθέσεις εναντίον άλλων μεταναστών εργατών γης και οι εισβολές στα σπίτια τους στη Γκορυτσά Ασπροπύργου τον περασμένο Μάιο με την κάλυψη και τη συνεργασία της τοπικής αστυνομίας.

Όλα αυτά συμβαίνουν σε μια περίοδο κατά την οποία η επίθεση που έχει εξαπολύσει η κυριαρχία σε παγκόσμιο επίπεδο εναντίον των από κάτω των κοινωνιών και εναντίον όσων αντιστέκονται στη λεηλασία της ζωής τους είναι ολοκληρωτική. Κομμάτι του σύγχρονου ολοκληρωτισμού είναι και η ανοχή ή η πριμοδότηση –εκ μέρους του κράτους- φασιστικών – παρακρατικών ομάδων που φθάνουν εκεί που δε μπορεί να φθάσει το γκλομπ του μπάτσου. Στις φασιστικές επιθέσεις που αναφέρθηκαν πριν ας προσθέσουμε και την αντιφασίστρια Heather Heyer, που δολοφονήθηκε από φασίστα στο Charlottesville των Η.Π.Α, όταν αντιφασίστες επιχείρησαν να κόψουν την προέλαση φασιστικών – ακροδεξιών ομάδων.

Ξέρουμε πως το κράτος, προσπαθώντας να εξασφαλίσει τη συνεχή κερδοφορία του κεφαλαίου και τη διαχείριση προς όφελος των αφεντικών της βαθιάς δομικής καπιταλιστικής κρίσης, έχει εισάγει ένα σύγχρονο ολοκληρωτισμό που στόχο έχει να κάμψει τις αντιστάσεις των αγωνιζομένων κομματιών της κοινωνίας. Ιδίως σε μια συγκυρία, κατά την οποία η πλειοψηφία της κοινωνίας διαβιεί την πραγματικότητα της υποτίμησης της εργασίας μας, της ανεργίας, της λεηλασίας της φύσης, της προσπάθειας επιβολής του κοινωνικού νεκροταφείου και της καταστολής των αντιστάσεων, των δολοφονιών μεταναστών και τον εγκλεισμό αλλά και την εξαίρεση από την κανονικότητα τόσο των προσφύγων στα στρατόπεδα συγκέντρωσης όσο και των ντόπιων-μεταναστών στα σύγχρονα ‘’σωφρονιστικά’’ κολαστήρια.

Εξάλλου, ο φασισμός έρχεται, για να καλύψει τα κενά και τις αδυναμίες του εκάστοτε εκμεταλλευτικού συστήματος, όταν αυτό δυσκολεύεται να αναπαραχθεί ομαλά σε θεσμικό, πολιτικό και οικονομικό επίπεδο. Εκπορευόμενος από τους από πάνω, διαχέεται κατακόρυφα προς την κοινωνία επιχειρώντας να δηλητηριάσει και να υπονομεύσει τη συλλογικοποίηση αλλά και τη διάθεση των από τα κάτω της κοινωνίας για αντίσταση και αγώνα. Δεν έχουμε καμιά αυταπάτη πως, αν χρειαστεί κι αν το κρίνουν απαραίτητο, το κράτος και το κεφάλαιο θα επιστρατεύσουν τις φασιστικές παρακρατικές εφεδρείες, για να επιχειρήσουν να τσακίσουν το ανταγωνιστικό κίνημα.

Παρ’ όλα αυτά, το αν και το κατά πόσο ο φασισμός ως αντίληψη διεισδύει στις ανθρώπινες κοινωνίες, αυτό βρίσκεται πάντα σε συνάρτηση και διαλεκτική σχέση με το ποιές αντιστάσεις βρίσκει από την πλειοψηφία της κοινωνίας. Όσο υπάρχουν κοινωνικά κομμάτια, τα οποία αντιμάχονται το φασισμό σε κάθε πτυχή της ζωής τους, όσο δεν επιτρέπουμε στα φασιστικά, ρατσιστικά, εθνικιστικά ιδεολογήματα να αναπτύσσονται, όσο φροντίζουμε η οργή και η αγανάκτηση για την υποτίμηση της εργασίας και τη λεηλασία της ζωής μας να μετουσιώνονται σε συλλογικούς αγώνες ενάντια στους κοινούς μας δυνάστες, τόσο ο φασισμός θα βρίσκει όλο και λιγότερο ζωτικό κοινωνικό χώρο.

Ο πόλεμος ενάντια στον φασισμό δεν μπορεί παρά να είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με τον πόλεμο ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο. Όταν μέσα στα επίδικα της πάλης δεν είναι και η καταστροφή της μήτρας του φασισμού, δηλαδή ο καπιταλισμός, με άλλα λόγια το κεφάλαιο και το κράτος, τότε ως κοινωνία και κόσμος του αγώνα θα βρισκόμαστε στην δυσάρεστη θέση να παλεύουμε ξανά με τα επιφανή τέρατα που καμωνόμασταν ότι είχαμε εξολοθρεύσει. Γιατί ο μοναδικός νεκροθάφτης αυτού του συστήματος στο σύνολο του δεν παύει να είναι το ταξικά συγκροτημένο και πολιτικά οργανωμένο κίνημα των από τα κάτω που μπορεί να οργανώσει την παγκόσμια κοινωνική επανάσταση και να φέρει ένα βήμα πιο κοντά έναν κόσμο ισότητας, ελευθερίας και αλληλεγγύης. Τον ελευθεριακό Κομμουνισμό και την Αναρχία !

 

Ο ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΔΕ ΜΠΟΡΕΙ ΠΑΡΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΑΝΤΙΚΡΑΤΙΚΟΣ, ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟΣ, ΑΝΤΙΘΕΣΜΙΚΟΣ !

ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ – ΔΕ ΣΥΓΧΩΡΟΥΜΕ  ΤΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ ΦΥΣΣΑ

O ΠΑΥΛΟΣ ΖΕΙ, ΤΣΑΚΙΣΤΕ ΤΟΥΣ ΝΑΖΙ !

 

ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ-ΑΝΤΙΚΡΑΤΙΚΗ-ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ-ΠΟΡΕΙΑ

ΔΕΥΤΕΡΑ 18/9 στις 18:30 στην πλ. Γεωργίου, Πάτρα

Συνέλευση Αναρχικών για την Κοινωνική και Ταξική Αντεπίθεση,

Πάτρα, Σεπτέμβρης 2017

(συνέλευση κάθε Τετάρτη στις 8μμ στον αυτοδιαχειριζόμενο χώρο Επί τα Πρόσω, Πατρέως 87)