Χτίζουμε κοινότητες αγώνα και αλληλεγγύης με πρόσφυγες και μετανάστες

(Ενημέρωση από την επίσκεψη της ΣΑΚΤΑ στον προσφυγικό καταυλισμό στη Μυρσίνη Ηλείας)

   Την Κυριακή 10 Ιούλη συντρόφισσες και σύντροφοι από τη Συνέλευση Αναρχικών για την Κοινωνική και Ταξική Αντεπίθεση μεταβήκαμε στον προσφυγικό καταυλισμό της Μυρσίνης στα Λεχαινά της Ηλείας, συνεχίζοντας με τον τρόπο αυτό την πολιτική απόφαση της συνέλευσης για παρέμβαση στους πρόσφυγες.

   Ως συνέλευση, έχουμε επιλέξει να ασχοληθούμε εδώ και καιρό με το προσφυγικό ζήτημα, διαγιγνώσκοντας πως ο αντίκτυπος των πολεμικών επιχειρήσεων στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής έχει ήδη φτάσει στις ακτές της Νοτιοανατολικής Μεσογείου και της Βόρειας Αφρικής.

   Στο έδαφος της Συρίας εξάλλου, οι ενδοκαπιταλιστικοί ανταγωνισμοί τόσο ανάμεσα στα ισχυρά κράτη, όσο κι ανάμεσα σε περιφερειακές δυνάμεις, έχουν ενταθεί. Αυτοί οι γεωπολιτικοί ανταγωνισμοί, που σχετίζονται με τον έλεγχο των πλουτοπαραγωγικών πηγών (πετρελαίου και φυσικού αερίου) και καλλιεργούνται στην ευρύτερη περιοχή μεταξύ κεντρικών και περιφερειακών κρατών, έχουν δημιουργήσει εκατομμύρια πρόσφυγες που παίρνουν το δρόμο του ξεριζωμού από τον τόπο τους προς αναζήτηση ενός καλύτερου μέλλοντος σε κάποιο από τα κράτη της κεντρικής και βόρειας Ευρώπης.

   Στον αντίποδα, τα ευρωπαϊκά κράτη θεσπίζουν μια σειρά  κατασταλτικών πολιτικών για την αναχαίτιση των προσφυγικών ροών και τον εγκλωβισμό εκατομμυρίων ανθρώπων είτε στα παράλια της Τουρκίας είτε στο εσωτερικό των νότιων κρατών της Ε.Ε. – κατά βάση του ελληνικού. Αυτές οι κατασταλτικές πολιτικές περιλαμβάνουν ενίσχυση των χερσαίων-υδάτινων συνόρων και στρατόπεδα συγκέντρωσης (δημιουργία δεκάδων χώρων εγκλωβισμού των προσφύγων τόσο στα νησιά όσο και στην ενδοχώρα).

   Πρόθεση της κυριαρχίας για τους πρόσφυγες που ήδη βρίσκονται στην ελλαδική επικράτεια είναι ο αποκλεισμός τους από το ορατό και δημόσιο πεδίο. Μετά την εκκένωση των σημείων μαζικής συγκέντρωσης προσφύγων στο λιμάνι του Πειραιά και την Ειδομένη, η διαχείριση από πλευράς κράτους συνίσταται στον εγκλεισμό των προσφύγων σε χώρους απόμακρους από τα αστικά κέντρα.

   Ένας λοιπόν από τους σκοπούς της δικής μας παρέμβασης στον καταυλισμό της Μυρσίνης είναι αφ’ ενός να σπάσουμε – στο μέτρο των δυνατοτήτων μας – τον αποκλεισμό και την απομόνωση των προσφύγων από τη δημόσια σφαίρα.

   Αφ ‘ετέρου, έχουμε επιδιώξει να γνωριστούμε με τους ανθρώπους αυτούς και να έρθουμε σε ουσιαστική επαφή μαζί τους.  Η επικοινωνία μας μαζί τους δεν περιορίζεται απλά και μόνο στο κομμάτι της πρακτικής αλληλεγγύης. Με όσους πρόσφυγες έχουμε πιο στενές σχέσεις, τους έχουμε ξεκαθαρίσει πως είμαστε κι εμείς κομμάτι των από τα κάτω αυτής της κοινωνίας, κομμάτι των εδώ καταπιεσμένων κι εκμεταλλευόμενων ανθρώπων. Ταυτόχρονα όμως και κομμάτι αυτών που αγωνίζονται ενάντια στην επέλαση των κυρίαρχων στη ζωή μας.

   Προφανώς, η θέση στην οποία βρίσκονται οι άνθρωποι αυτοί είναι αρκετά διαφορετική από τη δική μας. Μακριά από τον τόπο τους, χωρισμένοι από τα αγαπημένα τους πρόσωπα και με μια τεράστια αβεβαιότητα για το επισφαλές μέλλον που τους περιμένει. Αρκετές φορές, σε ανθρώπινο επίπεδο, μιλώντας με κάποιους από τους ανθρώπους αυτούς, το στομάχι σου δένεται κόμπος και πρακτικά δε μπορείς να αρθρώσεις κουβέντα, όταν λ.χ ακούς από μια γυναίκα – σύζυγο αντικαθεστωτικού Σύρου, που γι’ αυτό το λόγο δεν του έδωσε το καθεστώς διαβατήριο κι έχει μείνει πίσω –  πως το –άθλιο- φαγητό που τους δίνει το catering δεν είναι πρόβλημα για την ίδια. Πως θα μπορούσε να τρώει κάθε μέρα μπισκότα, αν τουλάχιστον είχε μια διαβεβαίωση για το μέλλον των δύο παιδιών της, για χάρη των οποίων έφυγε από τη Συρία.

   Από την πλευρά μας, αυτό το οποίο έχουμε προσπαθήσει να επικοινωνήσουμε με τους πρόσφυγες, είναι η αξία της συλλογικοποίησης, της αλληλεγγύης, καθώς επίσης και των συλλογικών αγώνων και αντιστάσεων στους κοινούς καταπιεστές μας.

   Την Κυριακή στις 10 Ιούλη γίναμε μάρτυρες ενός τέτοιου συλλογικού αγώνα από πλευράς των προσφύγων. Ενώ βρισκόμασταν στο σπιτάκι μιας πρόσφυγα και συζητάγαμε τόσο πολιτικά όσο και πιο προσωπικά, ακούσαμε έντονες φωνές από τη μεριά της αποθήκης. Όλοι μαζί μεταβήκαμε εκεί και είδαμε εξαγριωμένους πρόσφυγες να φωνάζουν στους υπαλλήλους της εταιρείας catering. Oι τελευταίοι είχαν έρθει με δυο οχήματα, στα οποία μόλις είχαν φορτώσει χυμούς και φαγητά από την αποθήκη, τα οποία προορίζονταν για τους πρόσφυγες. Κάποιοι πρόσφυγες μας εξήγησαν πως αυτή την κίνηση την είχε ξανακάνει η εταιρεία. Στην ουσία, η καταγγελία ήταν ότι, ενώ σύμφωνα με τη σύμβαση σίτισης των προσφύγων η εταιρεία παίρνει 6.60 ευρώ ανά γεύμα, οι υπάλληλοί της επιστρέφουν και μεταπωλούν κάποια από τα προϊόντα (τα οποία αρνούνται να καταναλώσουν οι πρόσφυγες λόγω της κακής τους ποιότητας), για τα οποία η εταιρεία όμως έχει ήδη πληρωθεί. Όλος ο κόσμος –γυναίκες, άντρες και μικρά παιδιά- είχε συγκεντρωθεί μπροστά στα δυο αμάξια και με φωνές, συνθήματα και αυτοσχέδια πανό απαιτούσε από τους τρεις υπαλλήλους να αδειάσουν τα αυτοκίνητα, θεωρώντας πως, εφόσον η εταιρεία είχε αμειφθεί για τα προϊόντα, αυτά ανήκαν δικαιωματικά στους ίδιους. Επαναλάμβαναν επίσης πως το φαγητό της εταιρείας – από το οποίο την Κυριακή στις 10 Ιούλη είχαν συμπληρώσει μια εβδομάδα αποχής, σιτιζόμενοι από τα είδη που πρόσφεραν οι αλληλέγγυοι ή που αγοράζουν οι ίδιοι- ήταν ούτως ή άλλως άθλιο και ζητούσαν αντί του φαγητού αυτού η εταιρεία να τους προμηθεύει με πρώτες ύλες, ώστε να μαγειρεύουν μόνοι τους.

   Μετά από λίγο πλησιάσαμε τους τρεις υπαλλήλους ρωτώντας τους για το λόγο της φόρτωσης χυμών και φαγητών στα οχήματα. Πολύ εριστικοί, αφού πρώτα μας ζήτησαν ‘’ταυτοτητούλες’’, μας ξεκαθάρισαν πως είναι δικαίωμα της εταιρείας να το κάνει, καθώς το αναφέρει η σύμβαση σίτισης. Τους απαντήσαμε πως ως εργαζόμενοι δεν έχουν κανένα λόγο να υπερασπίζονται την εταιρεία και μάλιστα με όρους αναξιοπρεπούς συμπεριφοράς προς τους πρόσφυγες. Τους είπαμε εν συνεχεία για το φαγητό, ότι δηλαδή οι άνθρωποι διαμαρτύρονται πως είναι άθλιο. Τότε, ένας απ’ αυτούς, (ο οποίος στην συνέχεια μάθαμε ότι είναι ο υπεύθυνος του καταυλισμού, τον οποίο έχει ορίσει ο αντιδήμαρχος του δήμου Φυλής στην Ηλεία), επιδεικτικά άνοιξε ένα χάρτινο πακέτο που περιείχε φαγητό και μας ρώτησε, αν εμείς θα το τρώγαμε. Στην απάντησή μας πως το θέμα είναι πως δεν το τρώνε οι πρόσφυγες, καθώς το θεωρούν σκουπίδια, με ένα κρεσέντο ρατσιστικού λόγου μας είπε κατάμουτρα δείχνοντας τους πρόσφυγες πως : ’’Αυτοί ήθελαν γαμήσι από την πρώτη μέρα, για να μάθουν να σέβονται’’. Tότε μια υπάλληλος της εταιρείας catering μας επιτέθηκε φραστικά και ατυχώς επιχείρησε να επιτεθεί και σωματικά σε μια συντρόφισσά μας.

    Στη δική μας έντονη αντίδραση, οι υπάλληλοι κάλεσαν τηλεφωνικά τους μπάτσους, οι οποίοι ήρθαν σχεδόν αμέσως με δυο περιπολικά. Ο υπεύθυνος της εταιρείας μας απείλησε δε, πως η εταιρεία θα στραφεί εναντίον μας για παρακώλυση του έργου της. Οι πρόσφυγες όλη αυτή την ώρα παρέμεναν μπροστά και πίσω από τα οχήματα της εταιρείας φωνάζοντας για το άθλιο φαγητό. Εν τέλει, μετά από κάποια ώρα με συνεχή συνθήματα και δυνατές φωνές από τους πρόσφυγες, οι υπάλληλοι υποχρεώθηκαν να αδειάσουν τα αυτοκίνητα, να επιστρέψουν τους χυμούς και τα φαγητά πίσω στην αποθήκη και να ξεκουμπιστούν μαζί με τους μπάτσους παρέα. Όση ώρα νωρίτερα η ένταση κορυφωνόταν, οι πρόσφυγες μας ευχαριστούσαν που πήραμε κι εμείς μέρος στο δικό τους αγώνα. Μια γυναίκα μας είπε πως, αν μας προσαγάγουν, θα έρθει κι αυτή μαζί μας. Ένας άλλος πρόσφυγας μας είπε πως δε θα επιτρέψουν να μας πάρουν περικυκλώνοντας τα περιπολικά.

   Ως συμπέρασμα από τα προαναφερθέντα μπορούμε να πούμε πως την Κυριακή στις 10 Ιούλη στον προσφυγικό καταυλισμό της Μυρσίνης στα Λεχαινά της Ηλείας οι πρόσφυγες έδωσαν μια μικρή μάχη. Στάθηκαν συλλογικά απέναντι στους μπάτσους και τους έντιμους ανθρώπους κυρ – Παντελήδες της εταιρείας κι από κοινού διεκδίκησαν καλύτερες συνθήκες σίτισης. Ο αγώνας ήταν και είναι δικός τους και η αλήθεια είναι πως τέτοιες αγωνιστικές στάσεις φέρνουν τους ανθρώπους πιο κοντά, δίνοντάς τους ταυτοχρόνως δύναμη για μεγαλύτερους αγώνες. Όσα θεωρητικά μπορούμε να πούμε για αλληλεγγύη, συλλογικοποίηση και κοινούς αγώνες ντόπιων και μεταναστών, παίρνουν άλλη διάσταση, όταν λαμβάνουν σάρκα και οστά σε πραγματικές αγωνιστικές καταστάσεις. Από τη μια, η δική μας αλληλέγγυα στάση ήταν η έμπρακτη επιβεβαίωση των λεγομένων μας στους πρόσφυγες όλο το προηγούμενο διάστημα για κοινούς αγώνες και για αλληλεγγύη μεταξύ μας. Από την άλλη, η διάθεση εκ μέρους τους να μην επιτρέψουν στην αστυνομία να μας προσαγάγει, στην περίπτωση που οι μπάτσοι το επέλεγαν, είναι η καλύτερη απόδειξη πως η προσπάθεια ουσιαστικής επαφής και ζύμωσης με τους πρόσφυγες, καθώς και η δημιουργία κοινοτήτων αγώνα κι αλληλεγγύης, μπορεί να είναι μια διαδικασία δύσκολη, επίπονη και χρονοβόρα, είναι όμως ο μοναδικός αγωνιστικός δρόμος που μπορούν να πάρουν οι από τα κάτω της κοινωνίας, ντόπιοι και πρόσφυγες/μετανάστες.

   Ως Συνέλευση Αναρχικών για την Κοινωνική και Ταξική Αντεπίθεση θα συνεχίσουμε να ερχόμαστε σε επαφή με τους πρόσφυγες του καταυλισμού της Μυρσίνης. Θα συνεχίζουμε να αντιστεκόμαστε στο καθεστώς του σύγχρονου ολοκληρωτισμού, στο καθεστώς έκτακτης ανάγκης κι εξαίρεσης των ανθρώπων από την κανονικότητα. Θα συνεχίζουμε να ζυμωνόμαστε με τους σύγχρονους φτωχοδιάβολους –ντόπιους ή και μετανάστες- ενάντια στους φράκτες και τα σύνορα ανοίγοντας με τον τρόπο αυτό δρόμο προς την ελευθερία.

ΝΑ ΟΞΥΝΟΥΜΕ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ !

ΝΑ ΣΠΑΣΟΥΜΕ ΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟΥ ΚΙ ΑΠΟΜΟΝΩΣΗΣ ΤΩΝ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ ΑΠΟ ΤΗ ΔΗΜΟΣΙΑ ΣΦΑΙΡΑ !

ΝΑ ΧΤΙΣΟΥΜΕ ΚΟΙΝΟΤΗΤΕΣ ΑΓΩΝΑ ΚΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΚΑΤΑΠΙΕΣΜΕΝΩΝ ΚΙ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΟΜΕΝΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΟΝΤΑΣ ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ ΤΟΥΣ ΕΠΙΠΛΑΣΤΟΥΣ ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟΥΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ !

ΜΕ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΥΣ ΚΙ ΑΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ, ΝΤΟΠΙΟΙ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΝΑ ΠΑΛΕΨΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΚΟΙΝΩΝ ΚΑΤΑΠΙΕΣΤΩΝ ΜΑΣ, ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ, ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΟΙ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΙΣΟΤΗΤΑΣ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΚΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ !

ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ, ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ !

Συνέλευση Αναρχικών για την Κοινωνική και Ταξική Αντεπίθεση

Πάτρα, 18 Ιούλη 2016

Προβολές στις σκάλες της Πατρέως

Layout 1

Προβολές για την επαναστατική-κινηματική μνήμη στις σκάλες της Πατρέως στην Πάτρα.

Τρίτη 19 Ιουλίου, 8:30 μμ :

“Vivir la Utopia” (80 χρόνια από την Ισπανική Επανάσταση, 19 Ιουλίου 1936)

Πέμπτη 21 Ιουλίου, 8:30 μμ :

Ταινίες μικρού μήκους για τα γεγονότα της Γένοβας το 2001
(15 χρόνια από τις αντικαπιταλιστικές κινητοποιήσεις της Γένοβα, 20 Ιουλίου 2001)

(μετά την προβολή θα ακολουθήσει συζήτηση και θα υπάρχει αυτοδιαχειριζόμενο μπαρ).

Αυτοδιαχειριζόμενος Χώρος “Επί τα Πρόσω”

Ενημέρωση από τη δίκη των 4 διωκόμενων της απεργιακής πορείας της 25ης Σεπτέμβρη 2013 στην Πάτρα

13618089_651464728362800_874965230_n

Η δίκη των 4 συντρόφων, που είχαν συλληφθεί μετά το πέρας της απεργιακής πορείας στις 25 Σεπτέμβρη 2013 στην Πάτρα και διώκονται για οπλοκατοχή για τις σημαίες που κουβαλούσαν, πήρε αναβολή για τις 24 Οκτώβρη 2017. Μπροστά από τα δικαστήρια είχε προσέλθει από το πρωί αλληλέγγυος κόσμος και είχε αναρτηθεί πανό που έγραφε :

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ 4 ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΥΣ

ΤΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΚΗΣ ΠΟΡΕΙΑΣ ΣΤΙΣ 25/9/13

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠ’ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ !

Συνέλευση Αναρχικών για την Κοινωνική και Ταξική Αντεπίθεση

η ανακοίνωση των 4 διωκόμενων || ergaleioforos.squat.gr/2013/10/03

η ανακοίνωση της Συνέλευσης Αναρχικών για την Κοινωνική και Ταξική Αντεπίθεση ||  saktapatra.wordpress.com/2016/07/05

Αλληλεγγύη στους 4 συλληφθένες της απεργιακής πορείας στις 25 Σεπτέμβρη 2013 στην Πάτρα

untitled-1

 

“ΘΑ ΒΑΛΟΥΜΕ ΜΠΡΟΣΤΑ ΤΗ ΜΑΥΡΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΟΚΚΙΝΗ ΣΗΜΑΙΑ,

ΓΙΑ ΜΑΣ, ΓΙΑ ΜΙΑ ΖΩΗ ΠΙΟ ΛΕΥΤΕΡΗ ΠΙΟ ΝΕΑ…”

“…Η σύλληψη των 4 αγωνιστών σε μέρα απεργίας με την κατηγορία της οπλοκατοχής για τις σημαίες που κουβαλούσαν μετά την πορεία, αποτελεί μία μόνο περίπτωση ανάμεσα σε αμέτρητες άλλες εκείνης της περιόδου για το πώς το κράτος προσπαθεί να τρομοκρατήσει όσους δεν συμμορφώνονται με τις επιταγές των κυρίαρχων.

Η καταστολή και η φίμωση των αγώνων δεν μας τρομοκρατούν ούτε μας πτοούν, αντιθέτως δηλώνουμε ξεκάθαρα πως θα συνεχίσουμε να συμμετέχουμε στους κοινωνικούς-ταξικούς αγώνες προπαγανδίζοντας τη συλλογικοποίηση και την αντίσταση ενάντια στο υπάρχον καθεστώς…”

(απόσπασμα από τη σχετική ανακοίνωση της Συνέλευσης Αναρχικών για την Κοινωνική και Ταξική Αντεπίθεση)

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ 4 ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ

της απεργιακής πορείας της 25ης Σεπτέμβρη 2013 στην Πάτρα

που διώκονται για παράνομη οπλοκατοχή, επειδή έφεραν σημαίες.

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 8 ΙΟΥΛΗ, 9 π.μ – ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΠΑΤΡΑΣ

Συνέλευση Αναρχικών για την Κοινωνική και Ταξική Αντεπίθεση

saktapatra.wordpress.com | saktapatra@gmail.com