Τα ξημερώματα της Κυριακής 15 Νοέμβρη μια ομάδα ατόμων που ήταν οπλισμένα με βαριοπούλες, μάρμαρα, πέτρες και σιδερογροθιές εξαπέλυσε τραμπούκικη επίθεση εναντίον αγωνιστών-μελών της Αναρχοσυνδικαλιστικής Πρωτοβουλίας «Ροσινάντε» καθώς επίσης κι εναντίον αριστερών οργανώσεων έξω από την είσοδο της οδού Στουρνάρη στο Πολυτεχνείο. Η επίθεση – για την οποία δεν είχε υπάρξει η παραμικρή αφορμή και η οποία  συνοδεύτηκε από έναν οχετό σεξιστικού υβρεολόγιου και απειλών – πραγματοποιήθηκε την ώρα που τα μέλη των εν λόγω οργανώσεων κατευθύνονταν προς τον χώρο του Πολυτεχνείου, προκειμένου να τοποθετήσουν το υλικό τους.

Ως Συνέλευση Αναρχικών για την Κοινωνική και Ταξική Αντεπίθεση εκφράζουμε αφενός την αλληλεγγύη μας προς τους αγωνιστές και τις αγωνίστριες που δέχθηκαν αυτή την επίθεση. Αφετέρου δηλώνουμε ευθαρσώς πως τέτοιες πρακτικές βίας είναι όχι μόνο εντελώς ξένες αλλά και εχθρικές ως προς όσους αγωνίζονται ενάντια στην τωρινή ασφυκτική πραγματικότητα. Ακόμη περισσότερο, δεν έχουν καμία σχέση με το απελευθερωτικό πρόταγμα ενάντια στην κυριαρχία αλλά αντιθέτως πιάνουν το νήμα της καταστολής από ‘κει που το αφήνουν το κεφάλαιο και το κράτος.

Δεν μπορούμε επιπλέον σε καμία των περιπτώσεων να δεχτούμε τη συνθήκη κατά την οποία αγωνιζόμενα κομμάτια των από τα κάτω –που αγωνίζονται ενάντια στην εκμετάλλευση και τη βαρβαρότητα του κεφαλαίου και του κράτους με τρόπο που τα ίδια προκρίνουν– να χτυπιούνται και να προπηλακίζονται από ένα συνονθύλευμα ετερόκλητου πλήθους, τα κίνητρα του οποίου είναι παντελώς απολίτικα. Ιδίως όταν μια τέτοια επίθεση γίνεται στο χώρο του Πολυτεχνείου κατά τις ημέρες εκδηλώσεων ιστορικής-ταξικής μνήμης για την εξέγερση των φοιτητών εναντίον της χούντας. Τέτοιες επιθέσεις –εκτός από τη σωματική και ψυχολογική φθορά που προξενούν στους αποδέκτες τους– λειτουργούν κι ως τροχοπέδη αναφορικά με την κίνηση διακριτών πολιτικών κομματιών του κινήματος κι ως εκ τούτου στρέφονται ενάντια σε κάθε αγωνιστή κι αγωνίστρια.

Συνεπώς, από την πλευρά μας, συνυπάρχοντας ως αναρχικοί μαζί με άλλα πολιτικά-ταξικά-κοινωνικά κομμάτια μέσα στο τεράστιο ψηφιδωτό του κόσμου του αγώνα κι αντιλαμβανόμενοι την ύπαρξη κοντινών χαρακτηριστικών με αρκετούς άλλους αγωνιστές, όπως κι επίσης αρκετών αποκλίσεων, θεωρούμε πως σε καμία περίπτωση η διαφοροποίηση ως προς την πολιτική ταυτότητα δε μπορεί να δικαιολογήσει τέτοιου είδους επιθέσεις εναντίον άλλων αγωνιστών. Με άλλα λόγια, το ότι ο κόσμος του αγώνα δεν είναι ομοιογενής, δε σημαίνει πως είναι κι εχθρός μεταξύ του.

Ως αναρχικοί κι αναρχικές, που συμμετέχουμε και παρεμβαίνουμε στο ευρύτερο κοινωνικό και ταξικό κίνημα, αγωνιζόμενοι για την επαναστατική ανατροπή του καπιταλισμού και του κράτους και τη δημιουργία της αταξικής κοινωνίας θεωρούμε πως η βία (η κοινωνική-ταξική απελευθερωτική αντιβία) πρέπει να κατευθύνεται προς τους εξουσιαστές μας. Αντιθέτως, η επίθεση εναντίων των αγωνιστών στο Πολυτεχνείο αποτελεί εν τέλει άλλη μια έκφανση του κοινωνικού κανιβαλισμού, που διαχέεται από τους από πάνω και υιοθετείται από τους από κάτω, ιδιαίτερα όταν υπάρχει απουσία πολιτικής σκέψης και συγκρότησης. Δε μπορούμε λοιπόν παρά να σταθούμε απέναντι στην αναπαραγωγή της βίας ανάμεσα στους καταπιεσμένους αλλά και στη λογική και την πρακτική της επιβολής της ισχύος εις βάρος άλλων αγωνιστών.

Αντιθέτως, αντιλαμβανόμαστε πως η κοινωνική-ταξική αντιβία με χαρακτηριστικά συλλογικά κι απελευθερωτικά περιλαμβάνεται στην κοινωνική, για την οποία αγωνιζόμαστε. Αναφέρεται δηλαδή στη διαδικασία του να γαλουχηθούν τα εκμεταλλευόμενα και καταπιεσμένα κομμάτια  αυτής της κοινωνίας με την αντίληψη πως η βία πρέπει να κατευθύνεται εναντίον του κεφαλαίου που ρημάζει τη ζωή μας, εναντίον του κράτους που καταπιέζει όλους εμάς τους από τα κάτω και επιχειρεί να καταστείλει τις αντιστάσεις των αγωνιζομένων αλλά κι ενάντια στα τσιράκια των εξουσιαστών, φασίστες, ρουφιάνους κ.ά.

ΑΛΛΗΓΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΓΩΝΙΣΤΡΙΕΣ ΠΟΥ ΔΕΧΘΗΚΑΝ  ΕΠΙΘΕΣΗ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ 15 ΝΟΕΜΒΡΗ ΣΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ

ΟΙ ΤΡΑΜΠΟΥΚΙΚΕΣ ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΘΕΣΗ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ

ΝΑ ΚΑΤΕΥΘΥΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ-ΤΑΞΙΚΗ ΑΝΤΙΒΙΑ ΣΥΛΛΟΓΙΚΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ, ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΚΑΙ ΤΑ ΔΕΚΑΝΙΚΙΑ ΤΟΥΣ

Συνέλευση Αναρχικών για την Κοινωνική και Ταξική Αντεπίθεση

saktapatra.wordpress.com

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ: ΤΡΙΤΗ 16 ΔΕΚΕΜΒΡΗ 18.00 ΣΤΟΝ ΕΣΠΕΡΟ (ΠΛ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ)

ΔΙΚΗ: ΤΕΤΑΡΤΗ 16/12: 9πμ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ (Δέγλερη)

“Τα αναρχικά βιβλία είναι όπλα ενάντια στο σύγχρονο ολοκληρωτισμό”

ΣΑΒΒΑΤΟ 12 ΔΕΚΕΜΒΡΗ 12 μ. στον Έσπερο (πλ. Γεωργίου)

αυτοδιαχειριζόμενος χώρος Επί τα πρόσω

Δεν ξεχνάμε τη δολοφονία του Α. Γρηγορόπουλου −όπως και κανένα θύμα κρατικής και παρακρατικής βίας−, όπως επίσης δεν ξεχνάμε τη δυναμική των ημερών της εξέγερσης του Δεκέμβρη ’08. Οι εμπειρίες, τα βιώματα και η παρακαταθήκη που άφησε η εξέγερση αυτή, η εξέγερση της δικής μας γενιάς, ας μας θυμίζει τις εκρηκτικές δυνατότητες που γεννιούνται όταν ο κόσμος αποφασίζει να αντιδράσει απέναντι στην κρατική αυθαιρεσία και να δημιουργήσει από τα κάτω δομές και διαδικασίες που να ανταποκρίνονται στις ανάγκες και τις επιθυμίες του.

Ο Δεκέμβρης του ’08 ήταν μια εξέγερση που απλώθηκε σε λίγες ώρες πανελλαδικά και κατέβασε στο δρόμο με πρωτοφανή μαζικότητα και μαχητικότητα ένα ετερόκλητο αλλά πολύ αποφασισμένο πλήθος. Η απήχησή του ήταν παγκόσμια. Βρισκόμαστε ακόμα στις απαρχές της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, ωστόσο οι πρώτες εξαγγελίες σημαντικών περικοπών έχουν κιόλας γίνει, ενώ η ανεργία βρίσκεται ήδη σε ψηλά επίπεδα. Καθώς η φούσκα της καταναλωτικής ζωής σκάει βίαια και η ψευτοέπαρση για τη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων και το Euro καταλαγιάζει, τα μαύρα σύννεφα είναι πιο ορατά. Κόσμος ξεχύνεται αυθόρμητα στους δρόμους εκδηλώνοντας αρχικά την οργή του για την αστυνομική βία (οι πρώτες επιθέσεις ήταν σε αστυνομικά τμήματα). Σύντομα όμως φαίνεται ότι παραμένει στο δρόμο εκφράζοντας βαθύτερες ανησυχίες για τα αδιέξοδα της εποχής μας: Την τυραννία του καπιταλισμού (βλ. επιθέσεις σε τράπεζες και Τειρεσία), τη συνολικότερη κρατική καταπίεση (βλ. επιθέσεις σε εφορίες και υπουργεία, καταλήψεις κρατικών κτηρίων), το ξεπούλημα του συνδικαλισμού (βλ. κατάληψη σε ΓΣΕΕ και ΕΣΗΕΑ), την εμπορευματοποίηση της τέχνης (βλ. κατάληψη Λυρικής Σκηνής), τη φτώχεια και τους ταξικούς διαχωρισμούς (βλ. απαλλοτριώσεις μαγαζιών και σούπερ μάρκετ). Μια σειρά από συνελεύσεις, δομές και καταλήψεις γεννιούνται, κάποιες από αυτές με διάρκεια πολλών χρόνων.

Η δυναμική του Δεκέμβρη, όμως, φάνηκε εξίσου έντονα στις απεργιακές πορείες και στις κινητοποιήσεις ενάντια στα μνημόνια τα επόμενα 3 χρόνια. Κυρίως από το 2010 έως τις αρχές του 2012 είδαμε επανειλημμένως κοινωνικά κομμάτια να κατεβαίνουν αποφασισμένα να συγκρουστούν και να περιφρουρήσουν την παρουσία τους στο δρόμο. Και δεν μιλάμε ούτε για νέους ούτε για συγκεκριμένους πολιτικούς χώρους μόνο, μιλάμε για μαζική και κοινωνικά διευρυμένη –και γι’ αυτό επικίνδυνη για την κυριαρχία– αντίσταση. Η αγωνιστική αυτή στάση ανάγκασε το κράτος να αναβαθμίσει σημαντικά σε αριθμό, αρμοδιότητες και εξοπλισμό τις δυνάμεις καταστολής. Πέρα από τη μαχητικότητα, ο Δεκέμβρης άφησε ως παρακαταθήκη και έναν οίστρο δημιουργικότητας. Την ίδια περίοδο ξεπήδησαν λαϊκές συνελεύσεις γειτονιών, σωματεία βάσης, κοινωνικές δομές (π.χ. ιατρεία), πολιτικές συνελεύσεις και τόσα άλλα.

Όλες αυτές τις εμπειρίες και τις κοινωνικές διεργασίες τις φέρουμε ως βίωμα, είναι το πιο σύγχρονο παράδειγμα εξέγερσης σε αυτό τον τόπο, εγγεγραμμένο στη μνήμη του κινήματος, στη δική μας μνήμη. Όπως και με την εξέγερση του ‘73, είναι χρέος μας να μην αφήσουμε να εκφυλιστούν οι επέτειοι σε μνημόσυνα ή μέρες επεισοδίων για το θέαμα και μόνο, αλλά να διατηρούμε το νόημά τους ζωντανό. Πρόκειται για σημεία αναφοράς, διότι θυμίζουν τις δυνατότητες που φέρουν οι μαχητικοί και αδιαμεσολάβητοι αγώνες. Το μήνυμα αυτό είναι πάντα επίκαιρο.

Στις ζοφερές εποχές που ζούμε, όπου μέρα με τη μέρα περιστέλλονται δικαιώματα και κεκτημένα, έχει ιδιαίτερη αξία να θυμόμαστε τι μπορούμε να καταφέρουμε όταν ξεπερνάμε τον εαυτό μας και συντρίβουμε τα ασφυκτικά όρια της από τα πάνω φορεμένης «νομιμότητας». Κόντρα στο φόβο (από την αστυνομική καταστολή, την τρομοκρατία των ΜΜΕ και τις οικονομικές κυρώσεις), κόντρα στην παραίτηση και τη μοιρολατρία, να υπερασπιστούμε δυναμικά τη ζωή μας, εμπνεόμενοι από τα παγκόσμια ιστορικά παραδείγματα μαχητικών κοινωνικών αγώνων.

Διότι κίνημα χωρίς μνήμη είναι κίνημα χωρίς προοπτική.
Ο αγώνας για έναν καλύτερο κόσμο, έναν κόσμο ισότητας, αλληλεγγύης και ελευθερίας, συνεχίζεται.

Αναρχική συλλογικότητα Ατραπός
Δεκέμβρης 2015

Τη νύχτα της 25ης Οκτώβρη η Κατάληψη Ελαία στην Κέρκυρα δέχτηκε επίθεση από τραμπούκους. Η επίθεση σημειώθηκε αμέσως μετά από το αντιφασιστικό διήμερο, που είχε πραγματοποιηθεί στην ευρύτερη περιοχή της Γαρίτσας και στο οποίο η κατάληψη Ελαία είχε συμμετάσχει ενεργά. Οι τραμπούκοι, αφού εισέβαλλαν στο χώρο της κατάληψης παραβιάζοντας την πόρτα, πήραν μαζί τους έναν υπολογιστή, ηχεία καθώς κι ένα μέρος από τα τρόφιμα, τα οποία είχαν συγκεντρωθεί για τους πρόσφυγες την προηγούμενη μέρα.

Η εν λόγω επίθεση πραγματοποιήθηκε σε ένα χώρο, ο οποίος για έξι χρόνια μέσα από αυτοοργανωμένες, αδιαμεσολάβητες και αντιιεραρχικές διαδικασίες και μακρυά από τη λογική του κέρδους συμβάλλει στον αγώνα για μια κοινωνία ισότητας, αλληλεγγύης κι ελευθερίας. Τα αυτοοργανωμένα μαθήματα, οι κύκλοι αυτομόρφωσης, οι πολιτικές εκδηλώσεις, καθώς επίσης και η αγροκολλεκτίβα που συντηρεί τα δέντρα και το κτήμα στο οποίο βρίσκεται η κατάληψη είναι μερικές μόνο από τις δομές και τις διεργασίες, που έχουν βρει στέγη στην κατάληψη Ελαία και έχουν αποτελέσει σημείο αναφοράς για τους αγωνιζόμενους στο νησί της Κέρκυρας.

Λίγες μέρες αργότερα και πιο συγκεκριμένα το πρωί της Κυριακής 1 Νοέμβρη το αυτοδιαχειριζόμενο κατειλημμένο έδαφος Κατάληψη Αγρός, στο πάρκο Τρίτση, δέχτηκε εμπρηστική επίθεση από φασίστες. Ευτυχώς, οι ζημιές που προκλήθηκαν ήταν μικρές. Οι εμπρηστές προσπάθησαν με τον τρόπο αυτό να προκαλέσουν φωτιά σε ένα πάρκο που λειτουργεί τόσο ως πνεύμονας οξυγόνου για τους κατοίκους της ευρύτερης περιοχής όσο και ως ενδιαίτημα για ζώα και φυτά.

Οι φασίστες επιτέθηκαν εις βάρος ενός αυτοδιαχειριζόμενου κατειλημμένου εδάφους, το οποίο για παραπάνω από έξι χρόνια με την ύπαρξη και λειτουργία του αντιστέκεται έμπρακτα αλλά και με το λόγο που εκφέρει εναντίον των αναπτυξιακών επιχειρηματικών σχεδίων που υποβαθμίζουν τους ελεύθερους κοινωνικούς χώρους. Τα αυτοοργανωμένα, αντιιεραρχικά και αντιεμπορευματικά χαρακτηριστικά της κατάληψης Αγρός και συγκεκριμένα ο αγώνας που έχει δοθεί από τους συντρόφους και τις συντρόφισσες της κατάληψης για την προάσπιση του πάρκου Τρίτση φαίνεται πως ενοχλούν όσους εχθρεύονται τον κόσμο που δρα με γνώμονα την αλληλεγγύη και μακριά από τις αξίες και τους διαχωρισμούς της κυριαρχίας.

Οι καταλήψεις και οι αυτοδιαχειριζόμενοι χώροι, που λειτουργούν αυτοοργανωμένα, αδιαμεσολάβητα, αντιιεραρχικά και μακρυά από τη λογική του κέρδους είναι αναπόσπαστο κομμάτι του κόσμου του αγώνα που μάχεται ενάντια στην εκμετάλλευση και τη βαρβαρότητα κράτους και κεφαλαίου. Χώροι ανοιχτοί για οποιαδήποτε και οποιονδήποτε επιθυμεί να ορθώσει αντιστάσεις, να παράξει αρνήσεις και να αναζητήσει καταφάσεις στην επίπονη αλλά όμορφη διαδικασία της κοινωνικής χειραφέτησης και της δημιουργίας ενός νέου κόσμου ισότητας, αλληλεγγύης κι ελευθερίας. Χώροι, οι οποίοι προωθούν την αδιαμεσολάβητη επικοινωνία, την αυτοοργανωμένη έκφραση, την ισότιμη συμμετοχή και την οριζοντιότητα, με την πεποίθηση πως ο τρόπος που αγωνιζόμαστε σήμερα έχει άμεση συνάφεια με την κοινωνία που θέλουμε να οικοδομήσουμε αύριο. Χώροι που στην ουσία δρουν ανταγωνιστικά προς τις αξίες και τις πρακτικές του κόσμου της κυριαρχίας, λειτουργώντας ως προπλάσματα της κοινωνίας που οραματιζόμαστε, μιας κοινωνίας που θα λειτουργεί συλλογικά και μακριά από τη λογική του ατομισμού, του κανιβαλισμού, της επιβολής της δύναμης και της εκμετάλλευσης.

Ως εκ τούτου, οι επιθέσεις εναντίον των χώρων αυτών δεν κάμπτουν τους αγωνιστές, αλλά τους οπλίζουν με ακόμα μεγαλύτερη δύναμη για τη συμμετοχή στον κοινωνικό και ταξικό πόλεμο που μαίνεται… Η βούληση για στέγαση πολιτικών, κοινωνικών, ταξικών και πολιτιστικών αναγκών είναι τέτοια που διαμορφώνει διαρκώς νέα πεδία παρέμβασης και πραγματών3ι τη δημιουργία νέων τέτοιων εγχειρημάτων. Πρόσφατα παραδείγματα είναι η κατάληψη στη Νοταρά 26 (μεταστεγάστηκε από την αρχική κατάληψη στην Αραχώβης) στην Αθήνα για τη στέγαση προσφύγων, η κατάληψη Φιλίππου και Σιατίστης στη Θεσσαλονίκη που από την πρώτη στιγμή βρίσκεται στο στόχαστρο του Δήμου Θέρμης που είναι ο ιδιοκτήτης του κτιρίου και η κατάληψη Ντουγρού στη Λάρισα που ύστερα από την τελευταία εκκένωση της βρήκε νέα στέγη μένοντας πιστή στην υπόσχεση που είχε δώσει.

Ως αυτοδιαχειριζόμενος χώρος ‘’Επί τα Πρόσω’’ εκφράζουμε την αμέριστη αλληλεγγύη μας στις συντρόφισσες και τους συντρόφους των καταλήψεων Ελαία και Αγρός, αλλά και σε όλους τους αγωνιστές που δημιουργούν αυτοοργανωμένες δομές για τη στέγαση των αναγκών του κοινωνικού και ταξικού αγώνα. Έχοντας βρεθεί στο παρελθόν κι εμείς οι ίδιοι στο στόχαστρο επιθέσεων γνωρίζουμε πολύ καλά πως –ανεξαρτήτως προθέσεων- οι επιθέσεις σε αυτοδιαχειριζόμενους χώρους, στέκια και καταλήψεις, πιάνουν το νήμα της καταστολής από ‘κει που το αφήνουν το κράτος και το κεφάλαιο.

Οι κρατικές, παρακρατικές και τραμπούκικες επιθέσεις δεν πτοούν τον κόσμο του αγώνα. Τον πεισμώνουν !

 Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ !

 ΠΙΣΩ ΡΟΥΦΙΑΝΟΙ (ΤΡΑΜΠΟΥΚΟΙ, ΜΠΡΑΒΟΙ, ΜΠΑΤΣΟΙ, ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΛΟΓΗΣ ΚΑΝΙΒΑΛΟΙ) , ΕΜΠΡΟΣ ΣΥΝΤΡΟΦΙΣΣΕΣ ΚΑΙ ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ !

αυτοδιαχειριζόμενος χώρος “επί τα πρόσω”

Πατρέως 87 στις σκάλες

http://epitaprosw.espivblogs.net/

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ 

ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ

ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ 3 ΔΕΚΕΜΒΡΗ

ΠΟΡΕΙΑ: 10.30 π.μ. από το Παράρτημα

συνέλευση αναρχικών για την κοινωνική και ταξική αντεπίθεση

Μπροσούρα που παρουσίασε η Συνέλευση Αναρχικών για την Κοινωνική και Ταξική Αντεπίθεση (saktapatra.wordpress.com) στο 2ήμερο εκδηλώσεων και αλληλεγγύης σε μετανάστες και πρόσφυγες που διοργάνωσε τον Νοέμβριο 2015 στην Πάτρα.

Μπορείτε να κατεβάσετε την μπροσούρα εδώ
(bro_prosf).

Στις 26 Νοέμβρη ξεκινάει στα δικαστήρια Θεσσαλονίκης η διαδικασία εκποίησης μέσω πλειστηριασμού του οικοπέδου στο οποίο βρίσκεται το εργοστάσιο της ΒΙΟΜΕ. Από το 2012 η ΒΙΟΜΕ λειτουργεί υπό εργατικό έλεγχο, αποδεικνύοντας στην πράξη ότι οι εργάτες μπορούν χωρίς αφεντικά!

Το 2010 το εργοστάσιο της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής (ΒΙΟΜΕ), παρότι βιώσιμο, κλείνει. Η εργοδοσία (οικογένεια μεγαλοεπιχειρηματιών Φιλίππου) εξαφανίζεται αφήνοντας πίσω της απλήρωτους εργαζόμενους και χρέη σε διάφορες επιχειρήσεις της.

Το σωματείο εργαζομένων της ΒΙΟΜΕ αποφασίζει να κάνει επίσχεση εργασίας ενώ παράλληλα περιφρουρεί νυχθημερόν το εργοστάσιο, ώστε να μην εκκενωθούν μηχανές και εμπορεύματα. Η συνδιαλλαγή με κρατικούς λειτουργούς και υπηρεσίες αποβαίνει άκαρπη. Αντιμετωπίζοντας πλέον σοβαρά προβλήματα επιβίωσης, αποφασίζουν σε γενική συνέλευση να αφήσουν την πύλη και τη στάση αναμονής και να λειτουργήσουν και πάλι το εργοστάσιο μόνοι τους, υπό εργατικό έλεγχο. Το 2012 οι μηχανές παίρνουν μπροστά και οι εργαζόμενοι ξεκινούν να παράγουν οικολογικά οικειακά καθαριστικά, έως ότου καταφέρουν και πάλι να παράξουν δομικά υλικά (μια πολύ πιο δαπανηρή παραγωγή). Η διανομή των προϊόντων γίνεται πανελλαδικά χωρίς μεσάζοντες μέσα από αλληλέγγυα δίκτυα.

26 εργαζόμενοι στη ΒΙΟΜΕ αποδεικνύουν εδώ και 3 χρόνια πως οι εργάτες μπορούν χωρίς αφεντικά, πως η εργατική αυτοδιαχείριση όχι μόνο δεν είναι ουτοπία αλλά ότι αποτελεί και βιώσιμη λύση. Σε μια εποχή παρατεταμένης καπιταλιστικής κρίσης, όπου η μία επιχείρηση κλείνει μετά την άλλη, δείχνουν στην πράξη ότι ο καπιταλισμός δεν αποτελεί μονόδρομο. Αποφάσισαν να απαλλοτριώσουν τα μέσα παραγωγής που εγκατέλειψαν τα αφεντικά και να συνεχίσουν να εργάζονται, ισότιμα και συναδελφικά, εξασφαλίζοντας με αξιοπρέπεια τα προς το ζην.

Όλες οι αποφάσεις λαμβάνονται σε γενικές συνελεύσεις, ενώ έχει γίνει κοινωνικό άνοιγμα ώστε όποιος ενδιαφέρεται να στηρίξει το εγχείρημα να έχει επίσης λόγο στις συνελεύσεις τους. Προωθούν τη σύνδεση μεταξύ των ακηδεμόνευτων αγώνων μέσα από καραβάνια αλληλεγγύης και άλλες πρωτοβουλίες (έχουν συμπράξει, π.χ., με τις καθαρίστριες του ΥΠ.ΟΙΚ., τους απολυμένους της ΕΤ3 κ.ά.). Θεωρούν ότι η αυτοδιεύθυνση δεν αφορά μόνο τους χώρους δουλειάς αλλά αποτελεί μια πρόταση για όλους τους τομείς της ζωής, μέσα από τη συγκρότηση συνελεύσεων γειτονιάς και άλλων αμεσοδημοκρατικών διαδικασιών.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, που προεκλογικά υποσχόταν τη δικαίωση του αγώνα και των διεκδικήσεών τους, τώρα τους απειλεί με πληστειριασμό. Τα χρέη της οικογένειας Φιλίππου είναι τέτοια που μόνο τράπεζες, μεγαλοεπιχειρήσεις, άντε και κάποια κρατικά ταμεία ίσως πάρουν κάτι από την εκποίηση του οικοπέδου όπου βρίσκεται, μεταξύ άλλων, η ΒΙΟΜΕ. Οι απλήρωτοι εργαζόμενοι (της ΒΙΟΜΕ και άλλων επιχειρήσεων του ομίλου) δεν πρόκειται να πάρουν δεκάρα. Σημειωτέον ότι μόνο προς τους εργαζόμενους της ΒΙΟΜΕ τα χρωστούμενα έχουν φτάσει πλέον το 1,5 εκατ. ευρώ. Ωστόσο οι ίδιοι δεν διεκδικούν τίποτα πέρα από το να συνεχίσουν να διαχειρίζονται το εργοστάσιο.

Εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας στους εργαζόμενους της ΒΙΟΜΕ και στον αγώνα τους να παραμείνει το εργοστάσιο σε χέρια εργατικά. Να μπλοκάρουμε κατασχέσεις και πληστειριασμούς, που συσσωρεύουν τον πλούτο στα χέρια των τραπεζών, αφήνοντας κόσμο χωρίς δουλειά και σπίτι.

Η ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΕΝΗ ΒΙΟΜΕ ΘΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΕΙ ΣΕ ΧΕΡΙΑ ΕΡΓΑΤΙΚΑ
ΚΑΜΙΑ ΑΝΑΚΩΧΗ ΣΤΟΝ ΤΑΞΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ ΜΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΑΦΕΝΤΙΚΑ!

Αναρχική συλλογικότητα Ατραπός
Νοέμβρης 2015

Στις 26 Νοέμβρη ξεκινάει η διαδικασία εκποίησης μέσω πλειστηριασμού του οικοπέδου στο οποίο βρίσκεται το εργοστάσιο της ΒΙΟΜΕ. Από το 2012 η ΒΙΟΜΕ λειτουργεί υπό εργατικό έλεγχο, αποδεικνύοντας στην πράξη ότι οι εργάτες μπορούν χωρίς αφεντικά.

Αλληλεγγύη στον αγώνα των εργαζομένων της ΒΙΟΜΕ

Να μπλοκάρουμε κατασχέσεις και πληστειριασμούς, που συσσωρεύουν τον πλούτο στα χέρια των τραπεζών.

ΠΟΡΕΙΑ ΤΕΤΑΡΤΗ 25/11 19:00 ΠΛ. ΟΛΓΑΣ

Η ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΕΝΗ ΒΙΟΜΕ ΘΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΕΙ ΣΕ ΧΕΡΙΑ ΕΡΓΑΤΙΚΑ

ΚΑΜΙΑ ΑΝΑΚΩΧΗ ΣΤΟΝ ΤΑΞΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ ΜΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΑΦΕΝΤΙΚΑ!

           Συνέλευση Αναρχικών για την Kοινωνική και Tαξική αντεπίθεση

saktapatra.wordpress.com

Την Πέμπτη 12 Νοέμβρη, μέρα Γενικής Απεργίας στην Ελλάδα, πραγματοποιείται αστυνομική επιχείρηση σε σπίτια 5 αγωνιστών φοιτητών από την Αγία Παρασκευή (Αθήνα), οι οποίοι και συλλαμβάνονται στo πλαίσιo ευρωπαϊκού εντάλματος σύλληψης που έχει εκδοθεί εναντίον τους από το ιταλικό κράτος.

Οι ιταλικές αρχές ζητούν την έκδοση των 5 στη γειτονική χώρα για να δικαστούν μαζί με άλλους με μοναδική σαφή κατηγορία τη συμμετοχή τους στη διαδήλωση “No expo” της Πρωτομαγιάς του 2015 στο Μιλάνο ενάντια στη διεθνή έκθεση Expo, που λάμβανε χώρα στην ιταλική μητρόπολη εκείνη την περίοδο. Μια μέρα μετά από εκείνη την διαδήλωση, οι 5 προσήχθησαν από την ιταλική αστυνομία κοντά σε ένα κατειλημμένο κοινωνικό κέντρο του Μιλάνου, υπέστησαν τη βίαιη λήψη DNA και αποτυπωμάτων και μετά από 12 ώρες αφέθηκαν ελεύθεροι, χωρίς καμία κατηγορία.

Σήμερα, το ιταλικό κράτος επανέρχεται με μια κατασταλτική κίνηση που σηματοδοτεί την ευρύτερη στρατηγική της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την καθυπόταξη και την καταστολή όσων αντιστέκονται στο ολοένα και εντεινόμενο καθεστώς εξαθλίωσης και υποταγής που επιβάλλουν τα ευρωπαϊκά κράτη, μέσα από μια σειρά αντικοινωνικών επιθέσεων που διεξάγουν στο εσωτερικό τους σε όλα τα πεδία της καθημερινής ζωής. Όσο η κρίση και οι συνέπειες της βαθαίνουν, τόσο αγριότερο γίνεται το πρόσωπο της κρατικής καταστολής. Από την επιβολή καθεστώτος έκτακτης ανάγκης μέχρι τη μονιμοποίηση της συνθήκης εξαίρεσης για όσους περισσεύουν και από το δόγμα μηδενικής ανοχής σε βάρος όσων αντιστέκονται μέχρι το σύγχρονο κυνήγι μαγισσών, τα ευρωπαϊκά κράτη θωρακίζουν το νομικό και κατασταλτικό τους οπλοστάσιο απέναντι στις κοινωνικές και ταξικές ανταρσίες που έρχονται. Η ενεργοποίηση του ευρωπαϊκού εντάλματος σύλληψης στην προκειμένη περίπτωση, για πρώτη φορά από την θέσπιση του, καταδεικνύει περίτρανα την απόπειρα ποινικοποίησης των κοινωνικών και ταξικών αγώνων και ειδικά της διεθνιστικής αλληλεγγύης ανάμεσα στους αγωνιστές. Τη στιγμή που τα κινήματα συναντιούνται ενάντια στο παγκόσμιο καθεστώς που επιβάλλει τη φτώχεια και την εξαθλίωση, τα κράτη συνεργάζονται για να τα αναχαιτίσουν.

Ως αναρχικοί, στεκόμαστε αλληλέγγυοι στους 5 αγωνιστές φοιτητές που βρίσκονται στο στόχαστρο της κρατικής καταστολής και απαιτούμε να μην εκδοθούν στην Ιταλία όπου αντιμετωπίζουν ποινές φυλάκισης  πολλών ετών. Σε μια συνθήκη αναβάθμισης της κατασταλτικής στρατηγικής του κράτους σε μια σειρά από κοινωνικά και ταξικά μέτωπα, οφείλουμε να αναδείξουμε την αλληλεγγύη ως το ισχυρότερο όπλο των εκμεταλλευόμενων και των καταπιεσμένων στον άνισο αγώνα που δίνουν με το κράτος και τα αφεντικά. Σε μία περίοδο  κατάρρευσης των αυταπατών περί εναλλακτικής-φιλολαϊκής πολιτικής διαχείρισης εξαιτίας της απροκάλυπτης και συνολικής συστημικής επίθεσης στην κοινωνία και το φυσικό κόσμο, οφείλουμε να αγωνιστούμε με όλες μας τις δυνάμεις για τη δημιουργία ενός πλατιού, μαχητικού και αυτοοργανωμένου κινήματος των από τα κάτω που θα αντιπαλέψει στην πράξη την κρατική τρομοκρατία και την καπιταλιστική βαρβαρότητα και θα θέσει τους όρους για την ανατροπή τους και για τη δημιουργία μιας κοινωνίας ισότητας, αλληλεγγύης και ελευθερίας. Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας!

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ 
ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΠΤΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ

ΔΙΑΡΚΗΣ ΑΓΩΝΑΣ ΣΕ ΚΑΘΕ ΜΕΤΩΠΟ ΤΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ, ΤΟΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ

ΠΟΡΕΙΑ: ΣΑΒ. 28/11 – ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ – 11 π.μ.

Συνέλευση αναρχικών για την κοινωνική και ταξική αντεπίθεση

saktapatra.wordpress.com